Και πάντως, πρέπει να συμβούν κάποια κλισέ και τετριμμένα πράγματα, της ποδοσφαιρικής ζωής, για να πλησιάσει κανείς μια τέτοια ανατροπή. Και η Ρεάλ δεν μπόρεσε να το κάνει αυτό. Να βάλει δηλαδή ένα γρήγορο γκολ, στα πρώτα 15-20 λεπτά, ώστε η ψυχολογική πίεση στην πλευρά της Ντόρτμουντ να έρθει από νωρίς. Κάτι που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί, ψάχνοντας τα δύο γκολ επιπλέον, που της χρειάζονταν.
Μην βλέπετε το δραματικό φινάλε, με τα δύο γκολ. Εντάξει, είναι ωραία και τηλεοπτικά και σίγουρα για όποιον είναι στο γήπεδο, αφού η αδρεναλίνη βαράει κόκκινο. Όμως σπάνια στην ιστορία, έχουμε τέτοιες ανατροπές. Και για αυτό άλλωστε είναι αξιομνημόνευτες. Εάν ο Μουρίνιο έχασε την πρόκριση, αυτό έγινε σαφέστατα στην Γερμανία, όπου ηττήθηκε κατά κράτος, μέσα και έξω από το τερέν.
Και αφού δεν τα κατάφερε η Ρεάλ με το εκτός έδρας γκολ, μοιάζει αδιανόητο, να το πετύχει η Μπαρτσελόνα, που ψάχνει 4 γκολ, απέναντι σε καλύτερη ομάδα από την Ντόρτμουντ, όπως είναι η Μπάγερν. Εδώ και αν πρέπει στο πρώτο ημίχρονο το σκορ να είναι όχι 1-0, αλλά 2-0, και πάλι θα έχει πολύ δρόμο μπροστά της.
Τουλάχιστον δεν βλέπουμε αδιάφορα ματς, καθώς οι δύο Ισπανικοί σύλλογοι έχουν πολύ βαριά φανέλλα, για να τα παρατούσαν, ακόμη και αν η πρόκριση ανάγεται στην σφαίρα του φανταστικού. Πιστεύω όμως, ότι ακόμη μεγαλύτερα ματς και πολύ περισσότερο μέσα στην ποδοσφαιρική πραγματικότητα, θα είναι οι δύο ημιτελικοί του Γιουρόπα την Μεγάλη Πέμπτη. Θα χουμε όμως καιρό να τα πούμε.
ΥΓ Για να μην βιαστεί κανένας ξυπνητζής, αν γίνει κανένα θαύμα και περάσει η Μπάρτσα και θελήσει να κράξει, να προσθέσω κάτι ακόμη. Η ποδοσφαιρική λογική και πρακτική, υπαγορεύει τα παραπάνω. Και αν ήμασταν πριν το 2004, θα ήμουν ακόμη πιο «απόλυτος» στην σκέψη μου. Από την στιγμή όμως, που είδα με τα ματάκια μου στο γήπεδο, την Ελλάδα να παίρνει το EURO, έχοντας συνωμοτήσει το σύμπαν για το αποτέλεσμα αυτό, σε συνδυασμό με την εξαιρετική προσπάθεια των παιδιών, πάντα να κρατάτε μια «πισινή»… Χρειάζεται.
Πηγή: pamesports.gr