Επιτέλους, έφυγε το μπούχτισμα!

Μάσα κι αραλίκι

Ήρθε το Πάσχα κι όλοι μπόρεσαν κατ' αρχήν να ξεκουραστούν. Κλείσανε τις τηλεοράσεις να μην ακούνε άλλο για μέτρα ή μνημόνια, και βάλανε μπροστά τις σούβλες. Και δώστου αρνί, δώστου κρασί. Μάσα, αραλίκι, παρέα κι άγιος ο θεός. Πρίμα περάσανε οι περισσότεροι το τριήμερο. Είτε φύγανε στα οξυγόνα των χωριών, είτε μείνανε στα αστικά κέντρα.

Ευχάριστα

Και πάμε παρακάτω. Την Τρίτη του Πάσχα ήταν η εκδήλωση για τον Γκάλη. Μια γιορτή, όπως λέγαμε και χθες από τη στήλη, που την καταχαιρόσουνα. Μίλαγαν όλοι για την αξία του Γκάλη, για μπάσκετ, για επιτυχίες. Για ευχάριστα πράγματα. Θαυμάσια ήτανε.

Απόλαυσε τα πάντα

Πριν λίγες ώρες, όμως, ήρθε και η είδηση για τον Φέργκιουσον. Μπορεί, βέβαια, να φεύγει από τους πάγκους κι αυτό να είναι κάτι που στεναχωρεί πολύ κόσμο, όμως το κάνει ενώ έχει χαρεί κι απολαύσει τα πάντα. Και δώστου όλη μέρα να μιλάνε άπαντες με θαυμασμό για το πόσο μεγάλος προπονητής είναι, για όσα πέτυχε με τη Μάντσεστερ, για τους παίκτες που έβγαλε και πάει λέγοντας.

Κι εδώ που τα λέμε, σ’ αυτή την ηλικία ήθελε, δεν ήθελε, θα σταμάταγε ο σερ αργά ή γρήγορα. Άρα, αυτό περνάει σε δεύτερη μοίρα και μένει στο προσκήνιο πόσο μεγάλος προπονητής είναι.

Για μπαλίτσα και για μεγάλους

Ήρθαν, λοιπόν, έτσι τα πράγματα που αυτές τις μέρες μιλήσαμε και λίγο για μπαλίτσα. Για το αντικείμενο αθλητισμός, δηλαδή. Για μεγάλους αθλητές σαν τον Γκάλη, για μεγάλους προπονητές σαν τον Φέργκιουσον, για μεγάλες διακρίσεις, μεγάλες στιγμές. Λίγο το 'χετε; Ειδικά για την Ελλάδα που με το τελευταίο πράγμα που ασχολούνται όλοι είναι με όσα γίνονται μέσα στο γήπεδο.

Τα μπούρου – μπούρου

Με το Πάσχα γλιτώσαμε απ' όλο αυτό το μαρτύριο με τη μαυρίλα, τα μνημόνια και τα μπούρου – μπούρου στα κανάλια. Με τον Γκάλη και τον Φέργκιουσον είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε για αθλητικές αξίες, για ποδόσφαιρο και για μπάσκετ. Για όμορφα πράγματα. Άσχημα ήταν, λοιπόν; Ευτυχώς, ξεθόλωσε λίγο το μυαλό μας...