Σε κανέναν, άλλωστε, από τα έξι ματς που δώσαμε ως τώρα, από τον περασμένο Σεπτέμβριο, σ' αυτόν τον όμιλο δεν πήρε καλό βαθμό στην απόδοση κι ας μετράει τέσσερις νίκες.

Ναι, ακολουθούμε τη Βοσνία στον όμιλο, ναι, διατηρούμε αμυδρές ελπίδες ακόμα και για απευθείας πρόκριση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας του χρόνου (ή τουλάχιστον για συμμετοχή στα τέσσερα μπαράζ), ναι, μπορεί τελικά να είμαστε μεταξύ των μόλις 13 χωρών από την Ευρώπη που θα πάνε στην τελική φάση. Και ο σκοπός, λένε, όταν είναι τόσο σπουδαίος (διότι σπουδαίο και δύσκολο είναι να δίνεις συνεχώς το «παρών» στα μεγάλα ραντεβού, κάτι που συμβαίνει ανελλιπώς τελευταία) επιτρέπει να «αγιάζονται» τα μέσα.

Ωστόσο, πέρα από τη βαθμολογική πραγματικότητα και την αξία μιας ακόμα πρόκρισης, υπάρχει πάντα και η «αλήθεια στο χορτάρι». Κι εκεί η Εθνική δεν αφήνει πια ευχαριστημένο, αλλά αδιάφορο (αν δεν δυσανασχετεί κιόλας) τον όποιον ξοδεύει το χρόνο του για να τη δει. Και νομίζω ότι πέραν του σεβασμού -επειδή είναι η Εθνική μας- και πέραν της εκάστοτε βαθμολογικής σκοπιμότητας (ολοένα και περισσότερο θα) χρειάζεται να αρχίσει πάλι το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα να συγκινεί

Η αδυναμία μας, φανερά, εστιάζεται στη μεσαία γραμμή. Εκεί χωλαίνει το παραγωγικό κομμάτι του παιχνιδιού μας (και λιγότερο το ανασταλτικό). Ιδιαίτερα όταν δεν έρχεται ανάπτυξη και από τις πτέρυγες με τους ακραίους μπακ, όπως π.χ. στο β' μέρος που βγήκε ο Χολέμπας όντας τραυματίας και δεν ανέβαινε ο Τοροσίδης.

Κοιτούσα τις επιλογές του Σάντος ενόσω αγωνίζονταν οι Καραγκούνης - Κατσουράνης - Μανιάτης και προσπαθούσα να φανταστώ ποιος (ή ποιοι) από τους Τζιώλη - Κονέ - Ταχτσίδη στον πάγκο είναι ικανός να πάρει τη φανέλα από τους τρεις «παλιούς» και να κάνει την (απαιτούμενη) διαφορά. Προσπαθούσα να φανταστώ και δεν έβλεπα φως

Είμαι βέβαιος ότι ο Πορτογάλος τεχνικός (όπως και οποιοσδήποτε στη θέση του) θα ήθελε να έχει περισσότερες και ποιοτικότερες επιλογές. Να μαγειρέψει με διαφορετικά υλικά και να σερβίρει άλλα πιάτα. Ομως, αυτή την εποχή αυτό είναι το πάνω ράφι προϊόντων του ποδοσφαίρου μας.

Συνεπώς, με αυτούς καλείται να παίξει, με αυτούς να προβληματιστεί, αυτούς θα ανακατέψει για την τακτική και τη διάταξη, απ' αυτούς να πάρει ό,τι περισσότερο μπορούν να δώσουν, ατομικά και κυρίως ομαδικά. Με ζητούμενο πάντα να επιτευχθεί ο στόχος. Μετά την Πορτογαλία, την Αυστρία, τη Νότια Αφρική και την Πολωνία, να ταξιδέψει η ομάδα και στη Βραζιλία.

Ε, τέτοιο ποδόσφαιρο σαν αυτό που παίξαμε (και) στο Βίλνιους θα παίξουμε και τον προσεχή Σεπτέμβριο και τον προσεχή Οκτώβριο και τον προσεχή Νοέμβριο. Παίκτες ικανοί να αλλάξουν εντυπωσιακά την εικόνα της Εθνικής μας δεν πρόκειται να πέσουν (άμεσα) από τον ουρανό...

Πηγή: Goal

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS