"Καλά τι τους έκανες, τους γ…, ήσουν καταπληκτικός"!

Anytime με Πλήρη Οδική Βοήθεια
Κάτι παραπάνω από μια απλή ασφάλιση αυτοκινήτου!


Σε ό,τι αφορά το βιβλίο μου με τίτλο "ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ", θέλω να ξεκινήσω από το ΦΩΣ και τον Θόδωρο Νικολαίδη. Το αισθανόμουν ηθική υποχρέωση να πω τη μεγαλύτερη αλήθεια, μέσα από τα βάθη της ψυχής μου. Είναι ο μεγαλύτερος δημοσιογράφος-εκδότης που έβγαλε ποτέ ο αθλητικός χώρος στην Ελλάδα. Εγώ έμαθα φοβερή μπάλα από αυτόν τον άνθρωπο, θυμάμαι κριτικές του μέχρι και για τη μεγάλη Νότιγχαμ του Μπράιαν Κλαφ που πήρε δύο σερί Κύπελλα Πρωταθλητριών Ευρώπης και τις διαβάζαμε άφωνοι.

Τέτοιος εκδότης-δημοσιογράφος δεν πρόκειται να ξαναβγεί. Είναι φαινόμενο αντοχής, φαινόμενο διάρκειας, δεν πρέπει να υπάρχει παγκοσμίως άλλος άνθρωπος να βγάζει καθημερινά μεγάλη εφημερίδα και να την κρατάει σε υψηλό επίπεδο επί 60 χρόνια! Και δεν άφησε ποτέ απλήρωτο εργαζόμενο, τα ξέρει η πιάτσα, δεν έμεινε ποτέ δημοσιογράφος απλήρωτος, ούτε καν να τον καθυστερήσει στο μισθό, αυτό δείχνει ότι είναι άνθρωπος. Και ούτε μπόρεσε ποτέ κανείς παράγοντας να τον κάνει υποχείριο.

Εποχές που δεν υπήρχε τηλεόραση, δεν υπήρχε ίντερνετ, ο Ολυμπιακός έγινε Θρύλος από το "ΦΩΣ", τον Ολυμπιακό τον μάθαιναν στην επαρχία και στο εξωτερικό από το "ΦΩΣ" και από τους παικταράδες που είχε επί Χέλμη. Πολλαπλασίασε τον κόσμο του ο Ολυμπιακός, κέρδισε τους περισσότερους φιλάθλους στην Ελλάδα εξ αιτίας του Βαγγέλη Χέλμη, του Θόδωρου Νικολαίδη με το "ΦΩΣ", και εξ αιτίας των παικταράδων που είχε.

Με τον Χέλμη ήμασταν φίλοι, μέναμε στα Εξάρχεια και συχνάζαμε στο ίδιο καφενείο, στου Τζανή. Έτσι λεγόταν το καφενείο. Μετά το πούλησε στον Σάκη, ένα καλό παιδί από τη Θεσσαλονίκη. Ο Χέλμης έμενε δίπλα από την πλατεία Εξαρχείων, είχε αγοράσει ένα δυαράκι και έμενε με την κυρία Δήμητρα και το γιο του τον Νίκο ο οποίος ήταν αριστούχος. Ήταν σκληρός άνθρωπος ο Βαγγέλης Χέλμης αλλά ήταν τίμιος, αυτός βρήκε τους παικταράδες, αυτός είχε τα ηνία, ήταν ο πατέρας όλων, και είχε δεξί χέρι τον Γιάννη Πολυκανδριώτη από τον οποίο έχω ακούσει φοβερές ιστορίες.

Είχε προπονητή τον αδελφό του τον Γιάννη Χέλμη, αλλά όλο το κουμάντο το έκανε ο Βαγγέλης. Αυτός πήγαινε και στο γραφείο του Δούμα και χτυπούσε το χέρι στο τραπέζι ζητώντας να διορίζονται σε διάφορες θέσεις παίκτες του Ολυμπιακού για την αποκατάστασή τους, γιατί τότε ήταν φτωχοί, και ειδικώς στη ΔΕΗ, είχε δύναμη εκεί ο Δούμας που ήταν μεγάλος Ολυμπιακός.

Ο Χέλμης έλεγε στον Πολυκανδριώτη να πηγαίνει να κάνει εφόδους τα βράδια στα σπίτια των ποδοσφαιριστών για να ελέγχει αν ξενυχτάνε. Εκείνος δυσφορούσε και τον ρώταγε "μα καλά, θα είμαι από τις 11.00 το βράδυ έξω από το σπίτι του Υφαντή; Και αν γυρίσει στις 3.00 το πρωί, θα κάθομαι τόσες ώρες έξω"; Και τι τον έβαζε να κάνει ο πανούργος ο Χέλμης: Του έλεγε να πάρει μία κιμωλία και να τραβήξει μια γραμμή σε ένα λάστιχο του αυτοκινήτου του ποδοσφαιριστή που ήθελε να ελέγξει. Αν το αμάξι μετακινιόταν, η γραμμή της κιμωλίας θα έσβηνε! Τον έστελνε λοιπόν νωρίς το πρωί να ελέγξει ποια αμάξια είχαν μετακινηθεί το βράδυ! Και ήξερε έτσι ποιοι είχαν ξενυχτήσει!

Κανείς δεν ήξερε ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης με ρώταγε μέσω άλλου για κάποιες περιπτώσεις μεταγραφών κρυφά από προπονητές που είχε! Λόγου χάρη με είχε στείλει στην Αργεντινή με έναν άνθρωπο που είχε κοντά του, τον Πάνο, είχαμε πάει λοιπόν να δούμε τον Αργεντινό Καρμπόνι. Έπαιζε στη Λανούς, ήταν μικρός σε ηλικία, σκόπευε να δώσει πολλά λεφτά τότε. Πάω λοιπόν εκεί και θυμάμαι ότι ήταν τα χρόνια της χρεοκοπίας στην Αργεντινή. Μας είχαν πει από το ξενοδοχείο το βράδυ να μην κυκλοφορούμε έξω, ήταν επικίνδυνα! Και μιλάμε για πολυτελέστατο ξενοδοχείο.
Όταν είδα τον παίκτη στο γήπεδο με παίρνει τηλέφωνο ο Κόκκαλης στις 12.00 το βράδυ τοπική ώρα. Μου λέει πώς σου φάνηκε; Του απαντάω "πρόεδρε, εσύ είσαι πιο γρήγορος απ΄ αυτόν"! Και μένει κάγκελο. Αλλά γέλασε δυνατά. Να μην τα πολυλογώ, δεν είχε εξέλιξη ο Καρμπόνι, πήγε στην Αυστρία μετά, εξαφανίστηκε.

Να μη μιλάνε για διαιτησία διότι ο Κόκκαλης έφερε στην Ελλάδα τους μεγαλύτερους παικταράδες που έχουν έρθει ποτέ στη χώρα μας. Είδαμε παίκτες που μόνο στα όνειρά μας μπορούσαμε να το φανταστούμε. Έφτιαξε γήπεδο και προπονητικό κέντρο. Και στο τέλος του ακόμα ενήργησε σωστά και έδωσε την ομάδα σε καλά χέρια, σε έναν βαμμένο Ολυμπιακό όπως ο Μαρινάκης, και γλιτώσαμε περιπέτειες.

Είχε τελειώσει το έγκλημα του Δούρου εκείνο το βράδυ, γυρνάμε στο Ρέντη, μας περίμεναν 1.000 άτομα και μας αποθέωναν, μας έλεγαν "εσείς είστε οι νικητές, εσείς είστε οι πρωταθλητές". Γυρίζω σπίτι, στις 2.00 μετά τα μεσάνυχτα χτυπάει το τηλέφωνο. Ήταν ο ίδιος ο Σωκράτης Κόκκαλης. Μου λέει "καλά τι τους έκανες, τους γ…, ήσουν καταπληκτικός"! Θα πεθάνω με αυτό το παράπονο, ότι δεν πήρα εκείνο το πρωτάθλημα με τον Ολυμπιακό.

Ενώ δούλεψα σε τόσες ομάδες, σε όλες τις ομάδες εκτός του Παναθηναϊκού και του Άρη, όλη μου η ζωή ήταν ο Ολυμπιακός. Αυτό θα ήταν το πιο άξιο και πιο μάγκικο πρωτάθλημα, τότε που κανείς δεν πίστευε ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε να αναστηθεί και να καλύψει τη διαφορά από τον Παναθηναϊκό. Κανείς δεν αναλάμβανε την ομάδα. Είχε κάνει μεγάλες γκέλες στη Ριζούπολη, είχε χάσει στη Ριζούπολη και από ΠΑΟΚ και από ΑΕΚ. Είχε φάει και τα 7 γκολ στη Γιουβέντους εκείνη τη σεζόν! Είχε φέρει και 2-2 με τον Ιωνικό στη Ριζούπολη. Ο Παναθηναϊκός ήταν τότε πολύ δυνατός. Πήγα στον Ολυμπιακό, ο κόσμος με είχε στηρίξει πολύ, νικήσαμε όλα τα ματς στο πρωτάθλημα, φέραμε μόνο την ισοπαλία στη Λεωφόρο και δεν μπορέσαμε να περάσουμε τον Παναθηναϊκό λόγω διαιτησίας Δούρου.

Τη σεζόν 2001-2002 ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία με την ΑΕΚ. Το πήρε λόγω μιας νίκης που είχα κάνει με τον Εθνικό Αστέρα επί της μεγάλης τότε ΑΕΚ! Τη νίκησα 2-0 όταν δεν το περίμενε κανείς. Και στο τέλος μου είχε στείλει ο Κόκκαλης ένα μεγάλο δώρο... Τι δώρο ήταν μην με ρωτάτε... Όπως εγώ στα γενέθλια ενός φίλου μπορώ να του κάνω δώρο, έτσι κι εκείνος θέλησε να μου κάνει ένα δώρο.

Η ΑΕΚ τότε πήγαινε για το πρωτάθλημα, είχε Ντέμη Νικολαίδη, Τσιάρτα, Ζαγοράκη, Ζήκο, Κασάπη, Λυμπερόπουλο, Γκαμάρα, είχε καλούς παίκτες. Και ισόπαλο να είχε έρθει το ματς με τον Εθνικό Αστέρα, θα το έπαιρνε η ΑΕΚ το πρωτάθλημα. Την αλλαγή της χρονιάς είχα κάνει σε εκείνο το ματς, είχα πάρει τον Εντουσέ από αριστερό μπακ στο α΄ ημίχρονο και τον έβαλα στο β΄ ημίχρονο στόπερ πάνω στον Ντέμη Νικολαίδη διότι ήταν γρήγορος, τον έσβησε, εκεί κόπηκε στα δύο η ΑΕΚ. Και την είχα χτυπήσει από τα άκρα της διότι τα μπακ της ανέβαιναν ψηλά.

Ο τωρινός Ολυμπιακός θέλει παίκτες γρήγορους. Φέτος τα χαφ έπαθαν καθίζηση, ο Φέισα, ο Μασάντο, ο Γκρέκο, υστερούσαν. Ο Ολυμπιακός αυτός μπορεί να απογειωθεί με ορισμένες μεταγραφές ταχύτατων παικτών, ας μην είναι μπαλαδόροι. Μόνο στη θέση του Ιμπαγάσα θέλεις μπαλαδόρο. Αλλά να είναι και γρήγορος, να κάνει διεισδύσεις. Επί Βαλβέρδε είδαμε ωραία μπάλα όχι μόνο γιατί ήταν όντως καλός προπονητής, αλλά και γιατί είχε γρήγορους παίκτες. Ο Μιραλάς λόγου χάρη, ο Τοροσίδης.

Θέλεις λοιπόν έναν εξτρέμαρο όπως ήταν ο Μιραλάς, ο Γκαλέτι, ο Τζόρτζεβιτς, ένα τέτοιο έμβολο στα άκρα που να σκοράρει κιόλας. Θες και μια χαφάρα κόφτη, γρήγορο παίκτη. Συν τον αντικαταστάτη του Τοροσίδη που πρέπει και αυτός να είναι γρήγορος. Αυτό είναι το κουαρτέτο που θα ανεβάσει κλάσεις τον Ολυμπιακό και θα περάσει στους 16 του Τάμπιονς Λιγκ: Επιτελικός χαφ, εξτρέμ, αμυντικός χαφ, δεξί μπακ. Από εκεί και πέρα εγώ θα ήθελα και μία έξτρα λύση στα σέντερ μπακ. Ο Μίτσελ δεν έχει πείσει ακόμα ούτε στο κοουτσάρισμα, ούτε στις μεταγραφές του οι οποίες ως τώρα δεν προχωράνε. Είδαμε τι κάζο έγινε με τον Μπόατενγκ που τον έφερε εκείνος, χάλασε και του Λεόν που ήταν κι αυτός δικός του. Είναι νωρίς όμως, χρειάζεται χρόνο ο προπονητής για να κριθεί.