Η καθυστέρηση στην πρόοδο

H συνηθισμένη συζήτηση για την ανάγκη ανανέωσης της Εθνικής ομάδας έγινε και στο Βίλνιους, πριν, κατά τη διάρκεια και κυρίως στο τέλος του ματς, κυρίως από τους δημοσιογράφους. Υποθέτω ότι η εμφάνιση του πρώτου ημιχρόνου οδήγησε και πολλούς από τους τηλεθεατές και φίλους της ομάδας μας σε ανάλογους προβληματισμούς που, ας μην κρυβόμαστε, αφορούν την παρουσία στην αρχική ενδεκάδα τριών παικτών κυρίως, δηλαδή του Καραγκούνη, του Κατσουράνη και του Γκέκα. Αυτοί οι τρεις κουβαλάνε πολλά αγωνιστικά παράσημα, καθώς έχουν υπάρξει πρωταγωνιστές σε αρκετές ελληνικές νίκες τα δέκα τελευταία χρόνια, αλλά έχουν και τα χρονάκια τους κι αυτό φαίνεται. Ο Καραγκούνης δεν πατάει όλο το γήπεδο, όπως παλιά. Ο Κατσουράνης δεν σπριντάρει και ο Γκέκας δεν έχει την έκρηξη του στράικερ που θα «σκοτώσει» τον αντίπαλο στις ελάχιστες περιπτώσεις που θα πάρει την μπάλα: σε αυτά νομίζω ότι συμφωνούμε όλοι. Μόνο που η αξία ενός ποδοσφαιριστή δεν έχει να κάνει μόνο με την αγωνιστική του κατάσταση -κι αυτό το ξεχνάμε.

Οι νέοι που θα θέλαμε να δούμε στη θέση αυτών των «τεράτων» έχουν κάνει ματς στα οποία έχουν δείξει δυνατότητες. Ο Ταχτσίδης έκανε ένα καλό πρώτο γύρο στο Καμπιονάτο, ο Κονέ πέτυχε με την Μπολόνια ένα σωρό γκολ, ο Νίνης έχει πάντα τους φανατικούς του φίλους, ο Φορτούνης έφτασε στην Μπουντεσλίγκα παίζοντας στον Αστέρα Τρίπολης και ο Μήτρογλου έχει βάλει γκολ που θα ζήλευαν και μεγάλοι στράικερ. Μας αρέσει να συγκρίνουμε τις υποσχέσεις που δίνουν οι νεότεροι με τις δυσκολίες των βετεράνων μας και σε αυτή την περίπτωση το συμπέρασμά μας είναι πάντα υπέρ των πρώτων: μόνο που ξεχνάμε μια λεπτομέρεια -κανείς ακόμα από αυτούς τους νέους με το ας ελπίσουμε καταπληκτικό μέλλον δεν έχει περάσει τις εξετάσεις του Σάντος. Με άλλα λόγια, κανείς δεν έχει δείξει ούτε σταθερότητα ούτε προσωπικότητα, ώστε να μπορεί να διεκδικήσει τη θέση από εκείνους που τη φανέλα την έχουν τιμήσει. Ο Σάντος ανάμεσα στη σιγουριά που του δίνει η παρουσία των κουρασμένων μεγάλων του ανδρών και στην ανασφάλεια που δημιουργεί η χρησιμοποίηση των άγουρων πολλά υποσχόμενων παιδιών προτιμά τους πρώτους: δεν τον κακίζω.

Ο ομοσπονδιακός δεν αδικεί κανέναν και δεν κάνει χάρες. Στο Βίλνιους επιβράβευσε τον Μανωλά και τον Χριστοδουλόπουλο, καιρό τώρα καθιέρωσε τον Καρνέζη και τον Μανιάτη: ποτέ δεν ξεχνά τον Τζαβέλλα. Ολοι αυτοί άρπαξαν τις ευκαιρίες δείχνοντας προσωπικότητα και σταθερότητα -τις αρετές, δηλαδή, που έχει ανάγκη μια ομάδα σαν τη δική μας. Αυτές τις αρετές πρέπει να περιμένουμε να δούμε και από άλλους. Κακώς συζητάμε για τον Καραγκούνη, τον Κατσουράνη, τον Γκέκα: η καθυστέρηση στην πρόοδο που δείχνουν κάποιοι μικρότεροι είναι το πρόβλημα….

Πηγή: SportDay