Ναι, ξέρω. Η Εθνική δεν έπαιξε ποδόσφαιρο, ήταν κακή, δυσκολεύτηκε να βάλει ένα γκολ στο Λίχτενσταϊν, πού πάμε ρε, τι προπονητής «μυρωδιάς» είναι ο Σάντος, υπάρχουν πάντα 11 καλύτεροι απ' αυτούς που έπαιξαν, οι οποίοι κακώς δεν αγωνίστηκαν και μπόλικα άλλα τέτοια.

Α, κι επιπλέον, μας θέλει ο Θεός, τι τύχη είναι αυτή, κοίτα που η Σλοβακία νίκησε μέσα στη Βοσνία για να πάμε εμείς οι κουλοί στη Βραζιλία, ρε δεν γίνονται αυτά, το άστρο του Ρεχάγκελ και λοιπές φαιδρότητες, που δεν τις αντέχω πια.

Αναντίρρητα ο καθένας θα ήθελε να έχουμε βάλει ένα γκολ μέχρι το 10΄, άλλα δύο τρία ως το ημίχρονο και να κάνουμε αντίστοιχη πλάκα στο β' μέρος. Ομως, ότι δεν το πετύχαμε εξ αρχής, ότι χρειαστήκαμε αλλαγές κι αγωνία μέχρι να σκοράρουμε, δεν δικαιολογεί επ' ουδενί την οποιαδήποτε απαξίωση ή μεμψιμοιρία.

Τέτοιοι αγώνες -όπως με το Λίχτενσταϊν στις προκριματικές φάσεις- είναι από εκείνους που κανένας δεν θα σου πει «μπράβο» αν τους πάρεις, αλλά όλοι θα σε βρίζουν αν τυχόν σκοντάψεις (όπως, παρεμπιπτόντως, η Σλοβακία που έφερε 1-1 τον Ιούνιο).

Βάζεις με κάθε τρόπο τους τρεις βαθμούς στο σακούλι, λοιπόν, αφού αυτό μετράει, και κοιτάς παρακάτω, στα ματς που όντως θα χρειαστεί να παίξεις ποδόσφαιρο, επειδή θα παίζει και ο αντίπαλος. Και το ματς «κλειδί» πλέον, αφού πάρουμε μεθαύριο του Λετονούς, είναι εκείνο με τη Σλοβακία τον Οκτώβριο στο «Καραϊσκάκη». Εκεί θα δείξει αν αξίζουμε, που αξίζουμε, να πάμε απευθείας στη Βραζιλία.

Πηγή: Goal

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS