Ο Μιλίνκοβις προσπάθησε να ‘ταράξει τα νερά, επιχειρώντας αλλαγές προσώπων / συστήματος, αλλά αποδείχτηκε ότι χρειάζεται πολύ δουλειά για να αποτυπωθούν οι τακτικές εντολές του στο γήπεδο. Αντίθετα, ο Λεμονής ‘πόνταρε’ στον ποδοσφαιρικό κυνισμό και δικαιώθηκε.

 

Η καινοτομία του Μιλίνκοβιτς

Ο Σέρβος προτίμησε να παραχωρήσει πρωτοβουλία κινήσεων στον αντίπαλο και να του προσφέρει ανούσια κατοχή. Για την επίτευξη του στόχου, χρησιμοποίησε ένα ιδιόμορφο 4-1-4-1, με μοναδικό καθαρόαιμο αμυντικό χαφ τον Έλσνερ και επιθετικό τον Ουντότζι. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, το σύστημα έμοιαζε περισσότερο με αμυντικογενές 4-6-0, που προσέφερε χώρο στον Λεβαδειακό ώστε να δημιουργηθεί κενός χώρος στα μετόπισθεν και να επιτευχθεί γκολ στην κόντρα. Πράγματι, η ταχύτητα των Ουντότζι, Τάτου, Σταυρόπουλου έδινε ελπίδα για επιθετική αποτελεσματικότητα με τη λογική…’κλεφτοπόλεμου’.

Παρότι η λογική που οδήγησε σε αλλαγές προσώπων – τακτικής ήταν ορθή, εντούτοις δεν απέφερε καρπούς διότι (στην πλειοψηφία των περιπτώσεων) οι μεταβιβάσεις προς τους βραχύσωμους επιτελικούς γινόταν με ‘ψηλές μπαλιές’ και όχι με ‘κάτω τη μπάλα’. Ως αποτέλεσμα, οι αμυντικοί του Λεβαδειακού κέρδισαν τη μάχη της αεροπορίας. Αν η τροφοδότηση διενεργούνταν κάθετα και με σωστό transition, τότε η ‘βαριά άμυνα’ των φιλοξενούμενων θα αντιμετώπιζε δυσεπίλυτα προβλήματα και θα δεχόταν περισσότερα τέρματα.

Ο εξτρέμ Ουντότζι τοποθετήθηκε την κορυφή, ο επιτελικός μέσος Τάτος στην πτέρυγα και ο Τριανταφυλλάκος σε ρόλο συνδετικού κρίκου μεταξύ μεσοαμυντικής γραμμής

Οι λόγοι της επιθετικής αναποτελεσματικότητας

Μολονότι ο Μιλίνκοβιτς προσπάθησε να τροποποιήσει τη λειτουργία της μεσοεπιθετικής γραμμής, ο ανορθόδοξος τρόπος επιθετικής ανάπτυξης συνεχίστηκε για ακόμα ένα παιχνίδι. Αυτό συνέβη διότι:

  • ο Τάτος είναι ‘κουβαλητής μπάλας’ και ντριπλαδόρος. Δεν κινείται συχνά χωρίς τη μπάλα σε κενό χώρο, πράγμα το οποίο του ζητήθηκε λόγω χρησιμοποίησής στην πτέρυγα. Στο πρώτο ημίχρονο, έχανε συχνά τη θέση του και θύμιζε περισσότερο ποδοσφαιριστή που του είχε ανατεθεί ελεύθερος ρόλος. Ως αποτέλεσμα, η πλευρά ευθύνης του έμενε ενίοτε ‘κενή’ και προσέφερε χώρο για να αναπτυχθεί ο Λεβαδειακός
  • ο Τριανταφυλλάκος έχασε την πλειοψηφία των προσωπικών μονομαχιών, δεν έπαιξε ρόλο box-to-box και δεν τροφοδότησε ορθολογικά τους επιτελικούς
  • ο Παπαδόπουλος έκανε πληθώρα λανθασμένων μεταβιβάσεων και κατεύθυνε τις περισσότερες πάσες παράλληλα
  • Ψυχογιός – Τσουμάνης δεν έπαιξαν overlap με τα εξτρέμ της πλευράς τους, δεν πλαγιοκόπησαν και δε δημιούργησαν επικίνδυνες καταστάσεις
  • τα center back νιώθουν ανασφάλεια, με αποτέλεσμα να διώχνουν στα τυφλά τη μπάλα χωρίς να επιδιώκουν την ομαλή μετάβαση στα αμυντικά χαφ
  • ο Έλσνερ ήταν ανέτοιμος για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της αναμέτρησης για 90 λεπτά

Το σύνηθες πρόβλημα

Η αμυντική τετράδα του Άρη είναι επιρρεπής σε ατομικά λάθη, ενώ το δίδυμο των κεντρικών αμυντικών δεν έχει αναπτύξει ακόμα χημεία. Οι κιτρινόμαυροι ανασταλτικοί δεν προσφέρουν ΄σιγουριά’ στους συμπαίκτες τους και στερούνται αυτοσυγκέντρωσης. Αποκορύφωμα αποτελούν οι στημένες φάσεις που αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα και στοίχησαν πολλούς βαθμούς μέχρι σήμερα.

Οι φιλοξενούμενοι κερδίζουν την κεφαλιά και ο εντελώς αφύλαχτος Κάπο σκοράρει εύκολα

Η τακτική του Λεβαδειακού

Ο Λεμονής χρησιμοποίησε αμυντικογενές 4-2-3-1 και δεν έδωσε οδηγία για προώθηση των μπακ, παρότι ο Άρης προσέφερε χώρο για να τον…ρίξει στην παγίδα. Επέβαλλε αργό tempo, δεν ‘ανέβασε τις γραμμές του’ , έκανε φάουλ τακτικής, έδωσε έμφαση στον εκνευρισμό των γηπεδούχων και τις καθυστερήσεις. Τελικά, πέτυχε τον αρχικό του στόχο ο οποίος ήταν να εκμεταλλευτεί την αδυναμία του Άρη στις ‘στημένες φάσεις’.

Όταν έμεινε με 10 παίκτες, ο Λεβαδειακός δεν οπισθοχώρησε υπερβολικά, δεν κλείστηκε στα καρέ του, κράτησε μπάλα, πάγωσε τον ρυθμό και ανάκοψε το θετικό momentum του Άρη. Εκ των πραγμάτων, η στρατηγική των φιλοξενούμενων κρίνεται πετυχημένη δεδομένου ότι το roster που διαθέτουν τους καθιστά ένα εκ των φαβορί για υποβιβασμό.

Συμπέρασμα

Η καθυστέρηση πρόσληψης προπονητή από τη διοίκηση Ηλιάδη δεν προσέφερε χρόνο στον Μιλίνκοβιτς, ώστε να μεταλαμπαδεύσει τη φιλοσοφία του στην ομάδα. Το ψυχολογικό πρόβλημα συνεχίζεται και θα δε θα σταματήσει να βαραίνει τις πλάτες των ποδοσφαιριστών αν δεν ξεκολλήσει ο Άρης από τον πάτο τις βαθμολογίας. Δυνατότητα βελτίωσης υπάρχει, αρκεί να υιοθετηθεί σιδηρά πειθαρχεία και λακωνική νοοτροπία μέχρι το τέλος της χρονιάς. Μόνο με σύνεση, ηρεμία και συνεχή δουλειά στις προπονήσεις μπορεί να σωθεί η κατηγορία. Αυτό είναι το καθήκον του αγωνιστικού τμήματος. Τα υπόλοιπα πρέπει να μας τα εξηγήσει η διοίκηση…

ΠΗΓΗ: Overlap.gr

Λεβαδειακός Άρης Ποδόσφαιρο SPORTS