Όσο κι αν η κόντρα τύχη του Ολυμπιακού με τα δύο δοκάρια στο πρώτο ημίχρονο, ύστερα από μια αδάμαστη, χειμαρρώδη επιθετικά εμφάνιση, τον ανακήρυξε νικητή των εντυπώσεων στο μισό του αγώνα, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι εν τέλει δεν έφυγε πανάξια από το Καραισκάκη με το πρώτο τρίποντο στον όμιλο η καλύτερη ομάδα της βραδιάς.
Το βαρύ τελικό σκορ βεβαίως είναι η παραφωνία στην αποτίμηση του αγώνα και μοιάζει με μαγική εικόνα. Υπό την έννοια ότι όχι μόνο οι ερυθρόλευκοι θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν "σκοτώσει" την Παρί πολύ πριν τον... βρουν τα σκάγια της, αλλά και ο τρόπος που οι Γάλλοι έφτασαν στην ευρεία επικράτηση ήταν άδικος για την προσπάθεια και την εμφάνιση της ελληνικής ομάδας.

Τα τραγικά αμυντικά λάθη και η εκνευριστικά συνεχιζόμενη γύμνια στην καρδιά θωράκισης του Ολυμπιακού, κόστισαν τρία αστεία γκολ, που ίσως να ισοδυναμεί και με μονσδική αρνητική στατιστική στη διοργάνωση.
Τί, αλήθεια, να υποθέσει κανείς; Ότι για... πρώτη φορά στη ζωή τους κλήθηκαν να ανταποκριθούν αποτελεσματικά σε φάση κόρνερ;
Ότι δεν... δούλεψαν ποτέ τους στο Ρέντη και την προετοιμασία τον τρόπο που τη βγάζεις ανώδυνα από τις στημένες μπάλες του αντιπάλου;
Ότι σε τέτοια παιχνίδια τα λάθη είναι ανεπίτρεπτα και όταν επαναλαμβάνονται τρεις μάλιστα φορές σε περιπτώσεις καρμπόν, ε, δεν... δικαιούσαι πιά καν να ομιλείς για το"ξεγύμνωμα" της... Παριζιάνας στο πρώτο 45άλεπτο;

Η δεύτερη μεγάλη ειρωνία και αντίφαση για τον σούπερ Ολυμπιακό του πρώτου ημιχρόνου είναι ότι η πρωταθλήτρια Γαλλίας πλην των γκολ και του πέναλτι που απέκρουσε ο εκπληκτικός Ρομπέρτο, ούτε τον λαχτάρησε ούτε του έκανε φάσεις. Σπάνια, ακόμα και στο β μέρος που κυριάρχησε, πάτησε περιοχή η Π.Σ.Ζ.!

Αλλά κάποιος πρέπει να μάθει στους ερυθρόλευκους ότι δεν νοείται να χάνεις με τέτοια παιδαριώδη συμπεριφορά και, φυσικά, ότι οι αγώνες περιέχουν δύο ημίχρονα και όχι ένα!
Να μην ξεχάσω να αναρωτηθώ επίσης, άλλη μια φορά, γραπτά αυτή τη φορά, γιατί φωναχτά το έκανα άπειρες φορές στο γήπεδο από την αναγγελία της σύνθεσης: Τί όνειρο είδες, βρε καλέ μου Μίτσελ, με τον Μεντζανί, τέλος πάντων;

Παρί Σεν Ζερμαίν Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός