Οι λυγμοί του "Ζάρα", η συμπαράσταση & ο ανθρώπινος παράγοντας

Το περιστατικό μετά τον αγώνα με τα Χανιά δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Η φραστική επίθεση στο Γιάννη Ζαραδούκα ήταν τουλάχιστον απαράδεκτη. Λέμε και πάλι, όχι επειδή δεν έχει δικαίωμα ο φίλαθλος να κρίνει, αλλά γιατί ο τρόπος που οι συγκεκριμένοι "χώθηκαν" στον μπακ του Αστέρα, ξεπέρασε τα όρια και θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ύποπτη...

Είναι αλήθεια ότι ο Ζαραδούκας δεν είναι στην καλύτερη δυνατή φόρμα του. Ο Αστέρας περιμένει περισσότερα από αυτόν καθώς είναι δεδομένο ότι η ποιότητα του είναι ανώτερη από όσα έχουμε δει μέχρι τώρα.

Είναι όμως, επίσης, αλήθεια ότι για την κατάσταση του Ζαραδούκα ευθύνονται πολλοί παράγοντες. Ο πρώτος έχει να κάνει με το ότι του λείπει ρυθμός. Όταν ένας παίκτης δεν παίζει συνεχόμενα ματς, είναι πολύ δύσκολο να πιάσει ρυθμό και να "δέσει" με την ομάδα. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με το ότι στους πρώτους αγώνες έπαιξε χαφ, θέση που δεν είναι η φυσική του. Ο τρίτος, έχει να κάνει με το ότι ο Τσιώλης έχει ως πρώτη προτίμηση για το αριστερό άκρο της άμυνας, τον Πιπίνη, πράγμα φυσιολογικό μιας και ο προπονητής εμπιστεύεται σε πρώτη φάση αυτόν που έπαιξε σταθερά σε αυτή τη θέση τα τελευταία χρόνια.

Υπάρχει, όμως, και ένας λόγος που δεν είναι αγωνιστικός και έχει να κάνει με προσωπικά θέματα. Και επειδή το θέμα πήρε διαστάσεις πρέπει να αναφερθεί. Ο Ζαραδούκας το τελευταίο διάστημα είχε πολύ"ανώμαλο" ωράριο ξεκούρασης καθώς η σύζυγος του ήταν έγκυος. Πριν από λίγες μέρες ο μπακ των Αρκάδων έγινε πατέρας με κόστος στον ύπνο και στην ξεκούραση, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις.

Περιθώριο για να ξεκουραστεί, να κοιμηθεί δεν υπήρχε από τη στιγμή που η ομάδα είχε συνεχόμενους αγώνες και ο προπονητής επέλεξε να τον βάλει στο ματς Κυπέλλου με τα Χανιά. Με μηδέν χρόνο χαλάρωσης μπήκε στο γήπεδο, προσπάθησε να δώσει ό,τι είχε και δεν του βγήκε. Ανθρώπινο. Υπάρχει και αυτός ο παράγοντας για όσους θέλουν να κρίνουν χωρίς να γνωρίζουν. Και επειδή δεν είναι δουλειά τους να γνωρίζουν, ας είναι πιο προσεκτικοί την επόμενη φορά γιατί και οι ποδοσφαιριστές είναι άνθρωποι.

Κι όταν έχουμε απαιτήσεις από αυτούς οφείλουμε να τους προστετεύουμε για να δώσουν το 100% και όχι να τους ισοπεδώνουμε. Πόσω μάλλον όταν είναι σε ευαίσθητη περίοδο της ζωής τους.

Αλήθεια, ποιος ο λόγος να φέρουν εκτός ορίων έναν παίκτη της ομάδας που υποστηρίζουν και να χρειαστεί στο τέλος η παρέμβαση παιδιών όπως ο Πιπίνης, ο Ζησόπουλος και ο Λισγάρας για να συνεφέρουν τον Ζαραδούκα από τη στεναχώρια και την απογοήτευση;

Πηγή: arcadia-sports.gr