Στο «μνημονιακό» μας πρωτάθλημα, όπου οι αμυντικοί και οι μέσοι (στη συντριπτική πλειονότητά τους) είναι από τα πιο χαμηλά «ράφια», το να διαθέτει οποιαδήποτε ομάδα δύο στράικερ που έχουν εύκολο το γκολ, όπως ο Σουηδός και ο Αργεντινός, είναι ευλογία γι' αυτήν. Πόσω δε όταν έτσι γίνεται πιο εύκολη η ανοικοδόμηση, ακόμα κι όταν οι χαφ τα «θαλασσώνουν», ακόμα κι όταν ανασταλτικά το ένα τέρμα παθητικό είναι κανόνας (στα 7 έως τώρα επίσημα ματς των «πράσινων», μόνο σε δύο ?με Παναιτωλικό και ΟΦΗ- κράτησαν το μηδέν)

Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, που ξέμεινε από τερματοφύλακα «πρώτης γραμμής» (όπως ήταν πέρυσι ο Καρνέζης), που στην άμυνά του ένας Σίλντενφελντ δεν φτάνει για να ωριμάσουν πολύ γρήγορα τα «αμούστακα» δίπλα του, που λάθεψε στην κομβική θέση του αμυντικού χαφ με τον Μέντες και που στους περιφερειακούς μεσοεπιθετικούς διαθέτει παίκτες ταλαντούχους πλην άπειρους, είναι ευτυχής που οι γκολτζήδες του είναι όντως γκολτζήδες

Και πιο ευτυχής, προφανώς, είναι ο Αναστασίου, αφού κάθε γκολ (βαθμός ή βαθμοί) του πολλαπλασιάζει τον -απαραίτητο- χρόνο που χρειάζεται προκειμένου η ανοικοδόμηση ν' αρχίσει να γίνεται αντιληπτή από ολοένα και περισσότερους

Οι «πράσινοι», βέβαια, εκμεταλλεύονται για την ώρα και το ευνοϊκό (ως προς το πού αγωνίζονται) πρόγραμμα. Από τα επτά επίσημα ματς τους τα πέντε ως τώρα έχουν διεξαχθεί στη Λεωφόρο, όπου και επιτεύχθηκαν κι αυτές οι τρεις συνεχόμενες νίκες μέσα σε εννέα ημέρες. Και μόνο, φυσικά, που αξιοποίησαν την έδρα (καθόλου αυτονόητο δεν είναι ότι θα συμβεί, ειδικά σε ανοικοδομήσεις), τους τονώνει ακόμα περισσότερο την αυτοπεποίθηση, ώστε τις ανάλογες προσαρμογές -σαφώς πιο δύσκολες- να επιχειρήσουν να τις δείξουν και μακριά από τους Αμπελόκηπους

Ωστόσο, κι αν αργήσει να τα καταφέρνει και εκτός έδρας ο Παναθηναϊκός, μέρα με τη μέρα, εβδομάδα με την εβδομάδα, το αγωνιστικό πλάνο που παλεύει να μπολιάσει σε μια εντελώς νέα ομάδα ο Αναστασίου αρχίζει να φαίνεται στο χορτάρι. Κι αν μεσολαβεί η Τούμπα την προσεχή Κυριακή, έρχεται κατόπιν η αγωνιστική διακοπή λόγω εθνικών ομάδων και ο ακόμα περισσότερος χρόνος για αφομοίωση

Ηδη τη δυσαρμονία «εντός - εκτός», παρά το ασύγκριτα πιο ποιοτικό του ρόστερ, την εμφανίζει εμφατικά ο ΠΑΟΚ. Πάλι πέταξε ένα ημίχρονο στα «σκουπίδια» στο Ηράκλειο, όπως και στο Αγρίνιο, πάλι κυνηγούσε «χίμαιρες» στην επανάληψη, πάλι ο Στέφενς δεν κατάλαβε γιατί, πάλι απορούσε

Κι αν η μισή ευθύνη μπορεί να βαραίνει τους ποδοσφαιριστές του και τη διάθεσή τους να «ματώσουν» από το σφύριγμα της έναρξης κι όχι όταν βγαίνουν από τα αποδυτήρια στην ανάπαυλα επειδή ήδη χάνουν, η άλλη μισή δεν μπορεί να μη χρεωθεί στον Ολλανδό τεχνικό. Οχι μόνο επειδή δεν τους πείθει να μπουν 100%, αλλά και διότι (όπως και με τον Παναιτωλικό) «πειραματίζεται» επανειλημμένως σε κάτι που εμφανώς δεν του βγαίνει. Κι αναφέρομαι στο ότι κατέβηκε να αγωνιστεί με τον ΟΦΗ γνωρίζοντας ότι ο Λούκας δεν θα έπαιζε και παρά ταύτα άφησε ?αναίτια- στη Θεσσαλονίκη και τον Νίνη

Κραύγαζε η απουσία ικανού μεσοεπιθετικού στον νευραλγικό χώρο μεταξύ των αμυντικών χαφ και της περίεργης διάταξης με τον Σαλπιγγίδη δεξιά, Αθανασιάδη, Βούκιτς μπροστά και φυσικά τον Στοχ αριστερά. Διορθώθηκε, κάπως με τις αλλαγές, αλλά ήταν αργά.

Και για να προλάβω τους κακοπροαίρετους, προφανώς και έπαιζε και ο ΟΦΗ με τον ΠΑΟΚ. Και εκ της θαυμάσιας αγωνιστικής συμπεριφοράς των γηπεδούχων φαινόταν ακόμα χειρότερη η εικόνα των Θεσσαλονικιών. Από εκείνους, ωστόσο, ως θεωρητικά και πρακτικά ικανότερους, εξαρτιόταν το πού και πώς θα πήγαινε το ματς, όπερ και εγένετο στο β' μέρος.

Πηγή: Goal

Φιγκερόα Μπεργκ Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS