Άσχετα με το τελικό αποτέλεσμα. Άσχετα με το τι θα θέλαμε. Η πραγματικότητα αυτής της εθνικής ομάδας δεν περιλαμβάνει τον όρο χορταστικό, θεαματικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι θέμα προσώπων (που θα μπορούσε και να είναι). Και να ανοίξουμε μια παρένθεση εδώ για τον Φερνάντο Σάντος: δεν ξέρω εάν κάνει δοκιμές, μια που το πουλάκι της πρώτης θέσης έχει χαθεί, από εκείνο το απόγευμα, που δεν νικήσαμε την Βοσνία στο Καραϊσκάκη. Ξέρετε τότε, που έλεγαν όλοι οι σοφοί και μεγάλοι αναλυτές, ότι στην κακή βραδιά σου, το σημαντικό είναι να μην χάνεις. Και σας είχα πει, ότι αυτό ισχύει σε ανταγωνιστικούς ομίλους. Όταν η κούρσα είναι για δύο (και φαινόταν από την αρχή) δεν δικαιούσαι στο γήπεδο σου να «πετάξεις» ούτε σπόρια. Και αγωνιστήκαμε τόσο φοβισμένα, λες και αντιμετωπίζαμε την Μπαρτσελόνα. Λέγαμε όμως για τον κόουτς. Το να βάλεις απλά στην ίδια 11άδα τους επιθετικούς που διαθέτεις, δεν σημαίνει και ότι θα έχεις παραγωγή παιχνιδιού. Πως να γίνει αυτό, όταν τα δύο σου κεντρικά χαφ (Τζιόλης-Μανιάτης) δεν παίρνουν άριστα στο κομμάτι δημιουργία (λείπει ο Κατσουρ, μας αρέσει δεν μας αρέσει). Και όταν ο τρίτος, ο Σαμαράς, απλά δεν έχει τα προσόντα για την θέση πίσω από τον επιθετικό. Ούτε κάθετη μεταβίβαση, ούτε κράτημα και μοίρασμα της μπάλλας. Τον αχρήστευσε 45 λεπτά και στέρησε και από την εθνική τα προσόντα του. Την έκρηξη, τον διασκελισμό και το ένας με έναν στα πλάγια, και την καλή σέντρα. Ακόμη και στο β , όταν πήγε στα πλάγια, ήταν κουρασμένος και ανόρεχτος (και με νευράκια, έτσι δεν είναι Sam ;). Αν έπαιζε ο Νίνης από την αρχή, ίσως κυλούσε λίγο καλύτερα το πράγμα, πάντως ακόμη και όταν μπήκε, λίγες φορές η μπάλλα πέρασε από τα πόδια του. Όμως γενικά, το πείραμα απέθανε.

Και ερχόμαστε στην αρχική σκέψη. Αυτή η εθνική, απλά δεν έχει στο DNAτης, το ποδόσφαιρο κατοχής και δημιουργίας. Θέλει πολύ καιρό, και πιθανότατα και «αποτυχίες», για να βρεθεί προπονητής, που θα της αλλάξει τα χαρακτηριστικά, εφόσον βέβαια διαθέτει και το κατάλληλο υλικό. Δυστυχώς για τους «οπαδούς του θεαματικού ποδοσφαίρου», τα αποτελέσματα και τις επιτυχίες, η εθνική αυτή, τα πήρε, όταν έπαιξε μαζεμένη, με βάρος στην εξαιρετική αμυντική λειτουργία της, το πάθος, την πίεση και την κόντρα. Εξ ου και τα πολλά 1-0, όσο «αντιπαθητικά» και αν είναι.

Έτσι πετύχαμε τα πάντα και έτσι ίσως πάμε από τα μπαράζ στην Βραζιλία (διότι δεν πιστεύω πως η Βοσνία θα χάσει στην Λιθουανία, παρά μόνο τον χρόνο της. Από το 20λεπτο θα έχει «καθαρίσει»). Ας κάνουμε λοιπόν υπομονή, ας αγκαλιάσουμε την «αντιτουριστική», αλλά αξιόμαχη και πάντα μαχητική εθνική και ας αφήσουμε την «μπλε Βραζιλία, Ισπανία» ή τέλος πάντων την εθνική «δημιουργίας» σε κάποια άλλη γενιά φιλάθλων. Αυτό που μπορούμε, το κάνουμε και με το παραπάνω, όταν μάλιστα έχει κέφια και ο πάγκος.

ΥΓ Κόουτς και με τα στημένα έχουμε προβληματάκια στα τελευταία ματς. Και είναι απορίας άξιο, γιατί έχεις δείξει στην καριέρα σου, ότι και τα δουλεύεις πολύ και ποντάρεις σε αυτά. Κάτι δεν μας βγαίνει όμως.

Πηγή: pamesports.gr

Εθνική Ελλάδας Ποδόσφαιρο SPORTS