Έτσι όπως το ‘πε εκείνο περί «ντακότας και μπόινγκ» ο Νίκος Αναστόπουλος και λίγο ως πολύ κατέστη «persona non grata» στις τάξεις των φανατικών οπαδών του ΟΦΗ, μοιάζει η εξελικτική πορεία της αγωνιστικής παρουσίας του Κώστα Μήτρογλου, η οποία τον καθιστά ασύγκριτο με οποιοδήποτε άλλο σύγχρονο συνάδελφο του στα ελληνικά γήπεδα.
Είναι βέβαιο ότι ακόμα και η υπερβολή που έχει όρια, έχει υποχρεώσει πλέον ακόμα και τον πιο φανατικό φίλο οποιασδήποτε άλλης ομάδας να νιώθει πολύ «αστείος» τολμώντας μέχρι πριν από λίγο καιρό να προβαίνει σε συγκρίσεις μεταξύ του ομογενή «ερυθρόλευκου» κανονιέρη με τον Κλάους Αθανασιάδη φερ’ ειπείν, ο οποίος… καλός, χρυσός και άγιος, ωστόσο επιθυμεί και δεν γνωρίζει αν θα τα καταφέρει να γίνει κάποτε «λιγάκι Μήτρογλου».

Στην κουβέντα για τον πρώτο σκόρερ της Λίγκας, δεν είναι εκτός πραγματικότητας να πω ότι, εξαιρουμένου ενός Ζλάταν Ιμπραίμοβιτς, του Φαν Πέρσι, του Ντζέκο, του Καβάνι, του Λεβαντόφσκι, του Φερνάντο Τόρες, ορισμένων τέλος πάντων φορ κρούσης, οι οποίοι συγκροτούν τη μικρή αριθμητικά, των δακτύλων άντε των δύο χεριών, κατηγορία «τοτέμ» στο ευρωπαϊκό στερέωμα, ο bomber του Ολυμπιακού αποτελεί αυτή τη στιγμή που μιλάμε, μια από τις πιο αξιόπιστες λύσεις στο σκοράρισμα για πάμπολλες ομάδες του εξωτερικού.

Βρίσκω πολύ φυσιολογικό, λοιπόν, το ενδιαφέρον των νέων Κροίσων επενδυτών της Ίντερ να γλυκοκοιτάζουν προς Πειραιά μεριά, στην εκκίνηση της απόδοσης του σχεδίου τους για την αναγέννηση των «νερατζούρι». Όπως δεν ξενίζει ούτε το ενδιαφέρον της Ντόρτμουντ, η οποία καλοβλέπει τον Κώστα ως μελλοντική διάδοχη κατάσταση της μετοίκησης Λεβαντόφσκι στο Μόναχο (Μπάγερν), καθώς και αρκετών ακόμα ομάδων της Bundesliga, αλλά και των κατασκόπων του Βενγκέρ και της Άρσεναλ, κλπ.

Ο Μήτρογλου είναι ένας σύγχρονος στράικερ με τα προσόντα του all around κυνηγού, επαρκώς τεχνικά καταρτισμένου και, πρωτίστως, με το γκολ να… τρέχει στις φλέβες του με οποιονδήποτε τρόπο, ανά πάσα στιγμή, με την ίδια ευχέρεια και στα δύο πόδια, καθώς και με ξεχωριστή ικανότητα στο κεφάλι.
Είναι ένας πολύ δυνατός επιθετικός κρούσης, μα και εντός και εκτός ορίων περιοχής, που πέφτει κάτω πολύ δύσκολα, παρασύρει, τραβώντας πάνω του και ένα και δύο στόπερ ανοίγοντας διαδρόμους στους συμπαίκτες του και διαθέτει την αίσθηση του τέρματος οπουδήποτε κι αν βρίσκεται.

Με την αυτοπεποίθηση που κουβαλάει τώρα τελευταία ειδικά, χάρη στην εκπληκτική συχνότητα της επαφής του με τα δίχτυα, κάτι που όπως είναι εύλογο τον πλημμυρίζει με επιπλέον θάρρος και… θράσος, ο Έλληνας διεθνής φαίνεται ότι ανακαλύπτει ακόμα ένα ταλέντο του: την εκτέλεση των φάουλ.

Θα «την ψήσουν» και οι δύο

Συνεπώς, με όλο αυτό το πακέτο προσόντων και με την αποτελεσματικότητα κυρίως – γιατί σέντερ φορ χωρίς παραγωγή γκολ είναι… στρατιώτης χωρίς όπλο – να συνιστά χάρισμα, γι’ αυτόν τον παίκτη σαφώς και τα ελληνικά σύνορα είναι μικρά να τον κρατήσουν «εντός των τειχών».
Όταν έρθει εκείνη η ώρα και η στιγμή, με τον Ολυμπιακό και τον ποδοσφαιριστή να συναποφασίσουν το επόμενο ευρωπαϊκό βήμα στην καριέρα του, έτσι όπως διαμορφώνεται η κατάσταση, το όφελος θα είναι μεγάλο, προκλητικό και για τις δύο πλευρές.
Αυτός ο Μήτρογλου που βλέπουμε φέτος και που, καλώς εχόντων των πραγμάτων, με το παλικάρι να είναι πρωτίστως πάντα καλά στην υγεία του, η τρέχουσα σεζόν θα είναι «δική του», αποκλειστικό «προνόμιο» του, δεν μπορεί να κάνει ούτε… σέντσι κάτω από τα 15 εκατομμύρια euro και, παράλληλα, δεν γίνεται – και δεν θα επιλέξει ούτε ο ίδιος βεβαίως – να βρεθεί την άλλη μέρα σε ένα σύλλογο, μια χώρα και ένα πρωτάθλημα που δεν θα είναι ανώτερο του Ολυμπιακού και της ελληνικής πραγματικότητας.

Επειδή το «πήγαινε-έλα» των μάνατζερ και των σκάουτερ ευρωπαϊκών συλλόγων στο Καραϊσκάκη, όχι μόνο δεν θα ατονήσει, αλλά θα ενισχύεται ολοένα και πιο πολύ με το πέρασμα των εβδομάδων και των μηνών, τροφοδοτώντας αδιάκοπα τα μεταγραφικά σενάρια γύρω από το όνομα του Κώστα Μήτρογλου, έχω τη βεβαιότητα ότι θα χύνεται άνευ ουσίας πολύ μελάνι.

Ο Μήτρογλου θα αλλάξει ρότα όταν θα έρθει η στιγμή που θα κάνει μια πολύ μεγάλη μεταγραφή. Αν ο πιο ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής που έφυγε από ελληνική ομάδα για την Ευρώπη παραμένει μέχρι σήμερα ο Νέρι Καστίγιο, η μετακίνηση του Κώστα θα είναι μια είδηση η οποία θα προκαλέσει πάταγο.
Ισχυρότερο σε… κρότο από εκείνο που είχε κάνει όταν ο Γρηγόρης Γεωργάτος έφευγε για την Ίντερ!

Υ.Γ.: Ήταν χάρμα οφθαλμών οι αυτοματισμοί που έβγαλε ο Ολυμπιακός, αλλά και η τάχιστη, υποδειγματική ανάπτυξη της ομάδας στη φάση του γκολ του Ντομίνγκες, που όλα τα φώτα έπεσαν πάνω στην ενέργεια του σκόρερ. Όντως ο Τσόρι… έστειλε για χόρτα τον Γκαράι με μια μνημειώδη επιτόπια προσποίηση-ντρίμπλα και τέλειωσε ιδανικά στη συνέχεια, ωστόσο το «τυφλό» τακουνάκι του Μήτρογλου που προηγήθηκε, ήταν… όλα τα λεφτά.
Ακόμα ψάχνει ο Λουιζάο… που είναι η μπάλα!

Υ.Γ.1: ΟΚ, ο Μίτσελ έχει ποικίλες λύσεις, μια ευρύτητα γκάμα επιλογών στο ρόστερ του. Ας μου πει όμως έστω και ένας, ποιος άλλος στη θέση του θα διέθετε το σθένος να αφήσει (για δεύτερη φορά στο Champions League) έναν Σαβιόλα στον πάγκο;
Και ακολούθως να κάνει και τρεις αλλαγές, στις οποίες πάλι δεν συμπεριλήφθηκε ο Αργεντινός, γιατί ξεκάθαρα «περίσσευε» από τις απαιτήσεις των εξελίξεων στο ματς (αλλά και των καιρικών συνθηκών) του «Ντα Λουζ».

Μήτρογλου Αθανασιάδης Ποδόσφαιρο ΠΑΟΚ SPORTS Ολυμπιακός