Ζούμε σε μία φάση σουρεάλ εντελώς, εκεί όπου προσπαθείς να ζυγίσεις καταστάσεις, αλλά δεν τα καταφέρνεις ποτέ. Είναι μία εποχή που το πιεσόμετρο είναι αναγκαίο σε κάθε σπίτι και το διαπιστώνω μέρα με τη μέρα.

Προσπαθούσα να καταλάβω πχ τη χρησιμότητα των πτήσεων F16 πάνω από το κεφάλι μου μέρα μεσημέρι και εκεί που έριχνα κάτι ψιλομπινελίκια θυμήθηκα πως έπρεπε να πάρω ένα τηλέφωνο άνθρωπο που μου χρωστάει λεφτά. Το σήκωσε, μου ζήτησε συγνώμη και μου είπε πως από βδομάδα που γυρνάει θα με πληρώσει. Κάπου στην Αλεξανδρούπολη μου είπε πως ήταν, όμως ξαφνικά μέσα από το τηλέφωνο ακούω τον ίδιο ήχο. Αυτόν του F16. Η χρησιμότητα των πτήσεων βρέθηκε, αφού μπορείς να καταλάβεις ποιος σου πουλάει παπά και ποιος όχι. Μπράβο σε αυτούς που επανέφεραν τις παρελάσεις για να τονώσουν το εθνικό μου φρόνημα.

Εθνικό φρόνημα, μεγάλη κουβέντα. Μόνο και μόνο που ποδοσφαιρικά ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός χέρι – χέρι μας οδήγησαν ξανά στη 12η θέση, έχει το ενδιαφέρον του. Το πώς κερδίσαμε εμείς, το είχα γράψει μία μέρα πριν στη Livesport. “O ΠΑΟΚ υποδέχεται σήμερα την Μακάμπι Χάιφα, μία από τις δυνατές ομάδες του Ισραήλ που κακά τα ψέματα έχει ένα …ιδιόρρυθμο ποδόσφαιρο προσαρμοσμένο προφανώς στη νοοτροπία ενός κοινού που ζει σε μία κατάσταση μονίμως εμπόλεμη.

Οι Ισραηλινοί μπαίνουν στο γήπεδο για το όσα πάνε όσα έρθουν και ψάχνω να θυμηθώ ένα παιχνίδι ομάδας τους που να μην είχε απίστευτο ρυθμό. Παραμονές του αγώνα με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ το 2004, είχα παρακολουθήσει το Μακάμπι Χάιφα – Ρόζεμπουργκ, έναν αγώνα πλέι οφς του Τσάμπιονς Λιγκ που έπρεπε οι Ισραηλινοί να κερδίσουν τουλάχιστον 5-1. Τελικά αποκλείστηκαν από τους ορθολογιστές Νορβηγούς και όταν το παιχνίδι τελείωσε καθόμουν δίπλα σε ένα αντιαεροπορικό πολυβόλο έξω από το γήπεδο και αναρωτιόμουν για τα όσα είδα.

Κάπως έτσι, ήταν και η αναμέτρηση του ΠΑΟΚ με τη Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ, ενώ η Γιαχούντα που ήταν πολύ χαμηλής δυναμικότητας έκανε 0-1 στη Τούμπα και παραλίγο να κάνει και 0-2.

Οι Ισραηλινοί δεν παίζουν ποδόσφαιρο αλλά προσπαθούν να ικανοποιήσουν το κοινό τους κάνοντας κατάθεση ψυχής. Το κακό για αυτούς είναι πως δεν κατέχουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που θα τους αφήσουν να προχωρήσουν σε ένα επόμενο επίπεδο. Ελάχιστοι καλοί παίκτες έχουν βγει από εκεί και αυτοί δεν έφτασαν ποτέ να πρωταγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο. Ένας Μπεναγιούν, ένας Ρόζενταλ, ένας Μπεν Χαϊμ και από εκεί και πέρα … πυροτεχνήματα.

Ο ΠΑΟΚ γνωρίζει καλά πως η φιλοσοφία του Ισραηλινού ποδοσφαίρου κουμπώνει στην φιλοσοφία του Στέφενς. Ο Ολλανδός είναι ξεκάθαρος. Παίζει και αυτός όσα πάνε και όσα έρθουν, αλλά με ποιότητα και πολύ καλή φυσική κατάσταση. «Έτσι όπως παίζουμε λογικό ο αντίπαλος να μας κάνει ευκαιρίες» δήλωσε εχθές, σε μία παραδοχή της φιλοσοφίας ρίσκου που προσπαθεί να επιβάλλει στην ομάδα του, σε μία εποχή που πρέπει να μάθει αυτή να παίρνει και όχι να κλέβει αποτελέσματα αν θέλει να γίνει άμεσα πρωταθλήτρια” είχα γράψει και νομίζω πως θα μπορούσα να το βάλω και την επόμενη. Είναι μερικά πράγματα στο ποδόσφαιρο που αν τα έχεις ζήσει, δύσκολα σου ξεφεύγουν. Και αυτός είναι ο βασικός λόγος που υπολογίζω περισσότερο την άποψη των ρεπόρτερ, από αυτή των αρθρογράφων ή παραγωγών ή διευθυντών που δεν πέρασαν από το ρεπορτάζ.

Και είναι ο λόγος που σνομπάρω τα μέσα τα οποία δεν στέλνουν τους ρεπόρτερ αποστολές. Είναι σαν να αυτοκτονούν.

Ο Ολυμπιακός είναι δυνατός στην Ευρώπη. Χρειάστηκε τύχη για να βρει πατήματα, αφού στις Βρυξέλλες θα μπορούσε να εκτεθεί, όμως έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Το κακό για αυτόν, είναι πως δεν θα εξελιχθεί σύμφωνα με τις πραγματικές του δυνατότητες γιατί ο μηχανισμός του τον διευκολύνει εντός των συνόρων. Δεν τον αφήνει να ζήσει ως μία φυσιολογική ομάδα που αναζητά τις αδυναμίες της για να τις βελτιώσει. Και αυτό μάλλον θα φανεί σε κάποια φάση στην Ευρώπη. Μπορεί και κατά τη διάρκεια των ομίλων.

Επειδή αναφέρθηκε σε σουρεαλισμό, έβλεπα αυτόν τον Ιησού που κάθεται στον πάγκο της Μπενφίκα, με αυτή την χαίτη Μίμη Μπενίσκου, βρεγμένη που χρειάζεται σίγουρα ένα τέταρτο για να ξεμπλέξει μετά το ντουζ και σκεφτόμουν πως υπάρχει ομάδα που κράτησε προπονητή που έχασε τρεις τίτλους σε μία εβδομάδα μετά το 90΄.

Ποδοσφαιρικά εκτιμώ πως αυτό το βίωμα είναι μη αναστρέψιμο για έναν σύλλογο και η εικόνα του συγκεκριμένου προπονητή στον πάγκο, δεν μπορεί να συνδυαστεί πλέον με επιτυχίες. Κάτι που φαίνεται και από την εικόνα της ομάδας του πλέον. Σαν να τις ρούφηξαν όλη την ενέργεια είναι.

Ο Χέσους, είναι αυτός που εξαφάνισε τον Μιγκέλ Βίτορ από την Μπενφίκα. Που τον άφησε να φύγει ελεύθερος, να κλείσει στον ΠΑΟΚ με 250 χιλιάρικα τον χρόνο και να τον κρατά ζωντανό μέχρι και σήμερα. Για την ακρίβεια να τον έχει πρώτο στον όμιλο του Γιουρόπα σχεδόν περασμένο στους 32 και να τον έχει δεύτερο στο πρωτάθλημα σε απόσταση βολής από τον Ολυμπιακό.

Πριν δύο μήνες, το κοινό συμφωνούμε με τον Χέσους, αφού υπήρχε μουρμούρα για τον παίκτη που πήραμε από τα σκουπίδια της Μπενφίκα. Σήμερα, αν δεν είχαμε τον Βίτορ δεν θα είχαμε προηγηθεί σε τέσσερα παιχνίδια, δεν θα είχαμε ισοφαρίσει στη Κρήτη – παραλίγο να βάλει και δεύτερο εκεί – και δεν θα είχαμε ανατρέψει το παιχνίδι με τη Μακάμπι.

Αυτό που ελάχιστοι στέκονται, είναι το πόσες φάσεις σώζει στην άμυνα ρίσκου που παίζει ο ΠΑΟΚ. Σώζει, όσες σώζονται. Υπάρχουν και κάποιες που δεν προλαβαίνει παίζοντας ουσιαστικά μόνος σε μία τετράδα που πάσχει από αμυντικά χαρακτηριστικά.

Κλείνοντας, θα κάνω μία παρατήρηση γύρω από τις φήμες περί ανάμιξης Σαββίδη στα πολιτικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης. Κοινώς στον Δήμο. Δημοσιεύματα, έφερναν τον Στρατηγό Φράγκο Φραγκούλη υποψήφιο Δήμαρχο Θεσσαλονίκης με τη στήριξη του Ιβάν. Ευτυχώς για την ηρεμία μας, ο Στρατηγός διέψευσε, απλά με προβλημάτισε το γεγονός πως οι φήμες προέκυψαν από δημοσιεύματα σε ΜΜΕ που ελέγχονται από πολιτικά πρόσωπα που είναι κοντά στον Σαββίδη.

Με λίγα λόγια, θεωρώ πως άνθρωποι που δεν είναι μακριά του, προσπαθούν να τον βάλουν σε μεγάλη λάκα στην οποία όμως δεν πιστεύω πως θα πέσει.

Η Θεσσαλονίκη, είναι το πρώτο θύμα του συντηρητισμού και είναι η πρώτη που αντέδρασε βγάζοντας δήμαρχο τον Μπουτάρη. Οι προηγούμενοι, δεν έστησαν απλά έναν μηχανισμό εξασφάλισης των είκοσι επόμενων γενεών συγγενών τους, αλλά το έκαναν με τρόπο τέτοιο που ισοπέδωσαν την πόλη.

Ο ατσαλάκωτος Παπαγεωργόπουλος άκουσε ισόβια στο δικαστήριο, ο όλο μαγκιά Άνθιμος έβγαλε τον σκασμό και πλέον αναζητούν το θύμα που θα κατέβει για να κοντράρει τον ιδιόρρυθμο μεν αλλά χορτάτο και γνώστη της αγοράς Μπουτάρη.

Ο Σαββίδης δεν έχει κανέναν λόγο να παίξει ένα παιχνίδι που θα βολέψει πάλι αυτά τα λαμόγια. Και θα πρέπει να ξέρει πως ο Μπουτάρης παρότι Αριανός και χρηματοδότης του μπασκετικού Άρη της δεκαετίας του 80΄, υποστηρίζεται από αυτούς που σιχάθηκαν τους κλέφτες με την εικόνα Αγίων. Και η εμπλοκή του σε ένα τέτοιο παιχνίδι, μόνο φθορά θα του αποφέρει γιατί εδώ δεν μιλάμε για την ομάδα, αλλά για την στάση ζωής.   

Σαββίδης Μπουτάρης Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS Ολυμπιακός