Το θέμα με το μέλλον του Έλληνα επιθετικού κυριαρχεί στα αθλητικά ΜΜΕ της χώρας, ενώ απασχολεί συχνά και Μέσα του εξωτερικού. Πόσα χρόνια έχει ακόμα συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό, ποιο είναι το ύψος της ρήτρας αποδέσμευσης, ποια πρωταθλήματα προτιμάει εκείνος κ.λπ. Με αρκετές ομάδες να φαίρονται έτοιμες να δαπανήσουν μεγάλα ποσά για να τον αποκτήσουν. Αν εξετάσουμε πιο προσεκτικά το θέμα πιθανής μεταγραφής του Μήτρογλου όμως, θα διαπιστώσουμε ότι ανάμεσά τους σπάνια συναντάμε (σε αρκετές περιπτώσεις ούτε σε επίπεδο ρεπορτάζ) ευρωπαϊκό κλαμπ τοπ επιπέδου. Δηλαδή ομάδα όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μάντσετσερ Γιουνάιτεντ, η Μπάγερν, η Μίλαν (από Ιταλία έχει γραφτεί η Ίντερ) κ.λπ. Αναφερόμαστε ξεκάθαρα στο τοπ επίπεδο. Τόσο αγωνιστικά, όσο και σε μέγεθος συλλόγου.
Αντίθετα, οι ομάδες που έχουν δείξει ενδιαφέρον είναι επιπέδου Μπενφίκα, Χαλ, Μπεσίκτας, Έβερτον κ.λπ. Η αναφορά γίνεται χωρίς διάθεση να μειώσουμε τις συγκεκριμένες ομάδες, αλλά από την άποψη ότι καμία απο αυτές δεν μπορεί να του δώσει κάτι περισσότερο από αυτά που του προσφέρει ο Ολυμπιακός: χρήματα, πρωταθλητισμό, άριστες συνθήκες εργασίας, συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ, οπαδούς που τον λατρεύουν κ.λπ. κ.λπ. Για ποιον λόγο, λοιπόν, να αποφασίσει ο ίδιος από μόνος του να φύγει από το Λιμάνι, για έναν σύλλογο αυτού του επιπέδου;
Επειδή, φυσικά, τα πράγματα δεν είναι άσπρο ή μαύρο, δεν υπάρχει μόνο η Μαν. Γιουνάιτεντ για παράδειγμα, αλλά και η Λίβερπουλ. Ένα σωματείο που ακόμα κι αν δεν ανήκει στο τοπ αγωνιστικό επίπεδο, είναι πρόκληση να φορέσει ένας παίκτης τη φανέλα της, λόγω μεγέθους. Εδώ, λοιπόν, υπάρχει μία παράμετρος, ένα ξεχωριστό θέμα, που μπορεί να προβληματίσει τον Μήτρογλου αν προκύψει επίσημη πρόταση από ομάδα αυτή της δυναμικής. Αλλά όσο το ενδιαφέρον που υπάρχει παραμένει σε επίπεδο Λάτσιο ή Μπενφίκα, το δίλημμα για τον Έλληνα επιθετικό μάλλον δεν πρέπει να υφίσταται: Ολυμπιακός και πάλι Ολυμπιακός.