Το τι έχουμε ακούσει από τότε που μπήκαμε στο Μνημόνιο το 2010 δεν περιγράφεται. Ό,τι περνάει από μυαλό του κάθε ανθρώπου έχει γραφτεί στον ξένο Τύπο για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Και τι δεν μας έχουν προσάψει. Υποτιμητικά σχόλια, βρισιές, τα πάντα. Με εξώφυλλα προσβλητικά, με χλευασμό, με ειρωνείες. Και για τη χώρα και για το λαό της.

Όπως, βέβαια, και ό,τι περνάει αυτός ο λαός την τελευταία τριετία, δεν το έχει υπομείνει άλλος μεταπολεμικά. Να τον στραγγαλίζουν καθημερινά με μέτρα, μειώσεις, απολύσεις. Να του αλλάζουν τη ζωή σε μια νύχτα.

Κι όμως, αυτός ο λαός απόψε βρήκε λόγο να χαμογελά. Από μια ποδοσφαιρική νίκη; Ναι. Από μια ποδοσφαιρική νίκη! Αρκούσε αυτή, τελικά, για να μας κάνει να νιώσουμε περήφανοι έστω και για 90 λεπτά. Και να φωνάξουμε: "Αυτή είναι η Ελλάδα, ρε!".

Η Ελλάδα που παλεύει. Η Ελλάδα που κερδίζει. Η Ελλάδα που ξέρει να τα δίνει όλα, ενωμένη, με πίστη και σεβασμό στον αντίπαλο.

Η Εθνική έστω για ένα βράδυ μας έκανε όλους χαρούμενους. Έδωσε απαντήσεις μέσω μπάλας, απαντήσεις που θα θέλαμε να μπορούσαν να δοθούν προς πάσα κατεύθυνση και σε ακόμα πιο σοβαρά πράγματα από το ποδόσφαιρο. Για τη ζωή μας!