Οπως και σε εκείνο το β' ημίχρονο στο Καραϊσκάκη, στην πρεμιέρα των ομίλων στα μέσα Σεπτέμβρη, έτσι και χτες στο Παρίσι, επίσης για ένα ημίχρονο (στο α' κι όσο και οι δύο ομάδες είχαν αριθμητική ισορροπία), η Παρί ΣΖ καταδείκνυε -και στον πιο δύσπιστο- ότι είναι μερικά «σκαλοπάτια» παραπάνω από τον Ολυμπιακό σε επίπεδο και ποιότητα. Λογικό και καθόλου υποτιμητικό για τους «ερυθρόλευκους», οι οποίοι άλλωστε δεν υποστηρίζουν ότι συγκρίνονται με ορισμένες από τις πρωτοκλασάτες ομάδες της διοργάνωσης...

Αυτό, βέβαια, δεν τους στερεί το δικαίωμα ?αφού στους «16» «χωράνε» και κλαμπ του δικού τους διαμετρήματος- να συνεχίσουν στην επόμενη φάση, κάτι που θα «σφραγίσουν» τυπικά σε δύο εβδομάδες στο Φάληρο κόντρα στην Αντερλεχτ, εξαργυρώνοντας τις δύο «επιταγές» του συναπαντήματος με την Μπενφίκα: Την άριστη ομαδική βραδιά στη Λισσαβώνα και τη σχεδόν εξωπραγματική εμφάνιση του Ρομπέρτο στον επαναληπτικό!

Στα θετικά της χτεσινής βραδιάς η λογική με την οποία προσέγγισε ο προπονητής του Ολυμπιακού το ματς και ο τρόπος που διαχειρίστηκε την εξέλιξή του. Αυτό το «παρότι ασθενέστερος, δεν φοβάμαι, δεν κλείνομαι»! Κι όταν συνέβη και η αποβολή του Βεράτι το «με ακόμα πιο επιθετικές αλλαγές πάω να ισοφαρίσω, ακόμα και να κλέψω τη νίκη, έστω κι αν ανοίγομαι τόσο που κόντρα σε τέτοια ομάδα ανά πάσα στιγμή κινδυνεύω να εκτεθώ»...

Στα αρνητικά η επιβεβαίωση της μεγάλης διαφοράς στη σύγκριση του έμψυχου υλικού. Τόση που η κατοχή της μπάλας στο α' μέρος θύμιζε ματς της (πρότερης) Μπαρτσελόνα. Και στο β' μέρος η επιπολαιότητα των μεσοαμυντικών στο φινάλε. Οταν δεν μπορείς να κάνεις εσύ κι άλλο γκολ (ασχέτως αν ήταν οφσάιντ αυτό που έβαλες, καθώς μέτρησε) καλό είναι να φροντίζεις τουλάχιστον να μη δεχθείς. Η ισοπαλία είναι πάντοτε προτιμότερη από την ήττα. Μαθήματα και παθήματα, συμπτώματα ομάδων που προσπαθούν να ωριμάσουν, αλλά ακόμα δεν το έχουν όσο πρέπει...

Πηγή: Goal