Δείγμα σταθερής προόδου

Ο βασικός λόγος αυτής της εκτίμησης είχε να κάνει κυρίως με τον Ολυμπιακό και όχι τόσο με τους αξιοσέβαστους αντιπάλους του. Ο Ολυμπιακός για μένα φέτος βάζει βάσεις, αποκτώντας πείρα. Στο Παρίσι έδειξε ότι κερδίζει και κάτι ίσως σπουδαιότερο: τον σεβασμό των αντιπάλων.

Μετά από δεκαέξι καλοκαιρινές μεταγραφές, με τιμονιέρη τον Μίτσελ που τη διοργάνωση δεν την γνώριζε, με κάμποσους παίκτες που σε αυτή είναι πρωτάρηδες και με μία ομάδα τελείως διαφορετικής λογικής από την περσινή, ο Ολυμπιακός έπρεπε φέτος ν’ αποκτήσει εμπειρίες, να δουν οι άνθρωποι της διοίκησης τις όποιες αδυναμίες και του χρόνου με δυο – τρεις σημαντικές προσθήκες να τον ετοιμάσουν στο να κάνει το βήμα μπροστά. Ο Ολυμπιακός τελικά κατάφερε να κάνει ένα πολύ καλύτερο Τσάμπιονς Λιγκ από αυτό που εγώ περίμενα και είναι κοντά στο να αρπάξει την ευκαιρία της πρόκρισης, όμως η έλλειψη εμπειρίας του έχει ήδη στοιχίσει. Μία πιο έμπειρη ομάδα, φυσικά και δεν θα είχε ισοφαριστεί στη Λισσαβώνα και σίγουρα δεν θα δεχόταν γκολ στο Παρίσι από την πανίσχυρη Παρί στο τελευταίο λεπτό.

Μάθημα

Η εμπειρία δεν αγοράζεται: την αποκτάς και παίρνοντας κάποια σκληρά μαθήματα όπως το προχθεσινό. Εξακολουθώ να πιστεύω ότι στο Παρίσι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού δεν ήταν αγωνιστικό, αλλά είχε να κάνει με το μυαλό: νομίζω πως κανείς από τους παίκτες δεν ήταν προετοιμασμένος για το ενδεχόμενο να βρεθεί ο Ολυμπιακός να κάνει παιγνίδι πρωτοβουλίας και μάλιστα με παίκτη παραπάνω για ένα ημίχρονο. Όταν ο Βεράτι (σωστά) αποβλήθηκε και η Παρί μαζεύτηκε πίσω από τη σέντρα αφήνοντας την μπάλα στους «ερυθρολεύκους» φάνηκε μία αδυναμία στην κυκλοφορία της μπάλας, που δεν ταιριάζει στον Ολυμπιακό. Αυτή η αδυναμία μπορεί να οφειλόταν λίγο στην ταυτόχρονη παρουσία του Μανιάτη και του Σάμαρη στη μεσαία γραμμή, είχε όμως να κάνει κυρίως με το μυαλό: έλειψε και η ατομική ενέργεια (μόνο ο Χολέμπας που δεν καταλαβαίνει από αντιπάλους έκανε τις κούρσες του) και το σωστό μοίρασμα της μπάλας, μολονότι στο γήπεδο υπήρχαν παίκτες όπως ο Τσόρι κι ο Φουστέρ που ξέρουν τη δουλειά.

Σκέψη

Κι όταν ακόμα ήρθε το γκολ από μία στημένη φάση, ο Ολυμπιακός δεν είχε ως ομάδα μια κοινή σκέψη: κάποιοι μου φάνηκε ότι έπαιζαν για το δεύτερο γκολ, κάποιοι ήταν ευχαριστημένοι με την ισοπαλία και περίμεναν απλά τη λήξη. Νομίζω κάτι ανάλογο είχε γίνει και στη Λισσαβώνα στο τέλος, όταν η άμυνα δεν είχε την κάλυψη που έπρεπε και η επίθεση δεν είχε τη βοήθεια των χαφ που ζητούσε. Προσοχή, όμως: όλα αυτά είναι λεπτομέρειες και αν φτάσαμε στο να συζητάμε για λεπτομέρειες, ένα τεράστιο βήμα μπροστά έχει γίνει!

Πείσμα

Ο Ολυμπιακός στο Παρίσι έδειξε ανθεκτικότητα, σοβαρότητα, πείσμα. Δέχεται ένα γκολ από τον «Ίμπρα» στο 7' αλλά δεν χάνεται. Αφήνει ένα σουτ στους πρωταθλητές Γαλλίας, παρ' ότι η άμυνά του δεν είναι σε σούπερ βραδιά. Πατάει τέσσερις φορές περιοχή με τον Μήτρογλου, μολονότι δεν έχει διακριθέντες παίκτες μεσοεπιθετικά! Με άλλα λόγια, αν και παίζει μάλλον μέτρια, τρομάζει την Παρί αναλαμβάνοντας την πρωτοβουλία του αγώνα, όταν ο Βεράτι αποβάλλεται. Με τέτοιους αντιπάλους δεν είναι κάτι απλό: η Γαλατά στο «Μπερναμπέου», παίζοντας με παίκτη παραπάνω από το 30', δέχτηκε τέσσερα γκολ από τις ρεζέρβες της Ρεάλ! Με πολύ θέληση, ο Ολυμπιακός πιέζει και αναγκάζει τον Μπλαν να βάλει τον Ραμπιό δεύτερο αμυντικό χαφ, να αποσύρει τον «Ίμπρα» και να χρησιμοποιήσει στο τέλος ένα καλό φρέσκο αμυντικό όπως ο Μαρκίνιος, να παίξει με τρία στόπερ. Η ισοφάριση του Ολυμπιακού επιβεβαιώνει τους φόβους του Γάλλου προπονητή, έστω κι αν ο Τσόρι είναι 1,5 δευτερόλεπτο οφσάιντ. Αν ήμασταν στην Ελλάδα ο αντίπαλος θα είχε πάθει υστερία κι ο Ολυμπιακός μπορεί και να κέρδιζε. Αλλά οι σοβαρές ομάδες δεν παίζουν για να μπορούν να κλαίγονται, παίζουν για να κερδίζουν κι ο Καβάνι εκμεταλλεύτηκε τη μόνη κάθετη πάσα που ο Ολυμπιακός επέτρεψε στα τελευταία είκοσι λεπτά.

Πρόοδος

Πολλοί θυμήθηκαν τον Ολυμπιακό του Σόλιντ: κι εγώ μαζί. Όμως εκείνος ο Ολυμπιακός δεν τρόμαζε κανέναν. Στη Μαδρίτη έχασε κάποτε γιατί ο Λουξεμπούργκο έβαλε τον Σολδάδο κι έπαιξε με δύο φορ για να κερδίσει, στη Γαλλία με τη Λιόν, ο Ουγέ είχε βάλει τον Βιτόρ, αντί του χαφ Μαλουντά, κάνοντας το ίδιο. Ότι ο Ολυμπιακός φόβισε μια ομάδα πανάκριβη που στο πρώτο ματς του είχε βάλει 4 γκολ είναι δείγμα προόδου τεράστιας. Η πρόκριση μπορεί να πιστοποιήσει αυτή την πρόοδο, αλλά ήδη το μεγάλο βήμα μοιάζει να έγινε. Σκοπός είναι η σταθερή συνέχεια…
 

Επαγγελματικά

Μετά τη νίκη στο ντέρμπι με τον Άρη χρειάζονταν στον ΠΑΟΚ μία καλή εμφάνιση με τη Σαχτιόρ για να σφραγιστεί και επίσημα το εισιτήριο πρόκρισης: έτσι και συνέβη. Με τον Τζαβέλα στο κέντρο της άμυνας και τον Νίνη στα χαφ, υπήρχαν ερωτηματικά για την ανθεκτικότητα της ομάδας στην όποια πίεση θα ασκούσαν οι Καζάκοι, όμως για να πιέσεις πρέπει να έχεις την μπάλα και ο ΠΑΟΚ δεν είχε σκοπό να τους την αφήσει πολύ. Είναι φανερό ότι η διακοπή για τα ματς της Εθνικής έκανε καλό στην ομάδα του Στέφενς: ο Στοχ είχε πάλι κέφια, το ίδιο και ο Λούκας, ενώ παίκτες όπως ο Λίνο, ο δραστήριος Αθνασιάδης, ο Νίνης, ο Κίτσιου πήραν τις ανάσες τους. Μετά από ένα πρώτο ημίχρονο διακριτικού ελέγχου ο ΠΑΟΚ πάτησε λίγο γκάζι και το γκολ του Λούκας απλοποίησε την αποστολή. Η φούρια των γηπεδούχων είχε ως αποτέλεσμα μία δύο επεμβάσεις του Γλύκου και το γκολ του Κίτσιου στις καθυστερήσεις ήταν το κερασάκι στην τούρτα.
Ο Στέφενς έστειλε στο γήπεδο την καλύτερη δυνατή ενδεκάδα, αφού από τους βασικούς, μόνο ο κουρασμένος Δημήτρης Σαλπιγγίδης δεν ξεκίνησε και μπήκε στο τέλος. Η πρωτιά θα παιχτεί στο ματς με την Άλκμααρ στην Τούμπα σε δεκαπέντε μέρες αλλά πιο πολύ κι από αυτή μετράει, κατά τη γνώμη μου, η βεβαιότητα ότι ο ΠΑΟΚ, στο Γιουρόπα Λιγκ, μπορεί να κάνει παντού αποτέλεσμα: η νίκη στο Καζακστάν ήρθε επαγγελματικά μετά από ένα ταξίδι που κράτησε σχεδόν οκτώ ώρες – απλή υπόθεση δεν είναι να κερδίσεις σε αυτά τα μέρη, ρωτήστε τους ανθρώπους της Σέλτικ που στην Αστάνα δεινοπάθησαν. Αλλά όταν έχεις κάνει αποτέλεσμα στη Γερμανία, στην Ουκρανία, στην Ολλανδία, η Σαχτιόρ δεν μπορεί να σου γλιτώσει. Χρειαζόταν μόνο λίγη σοβαρότητα….

Πηγή: sday.gr