Για τα μάτια του κόσμου...

Πλέον μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι (με αναστολή) - μόνο ο Βig Mac έμεινε στη φυλακή καθώς εκκρεμεί η άλλη δίκη, αυτή με την ΑΕΚ: νομίζω θα βγει κι αυτός αμέσως μετά τη διάλυση της ΠΑΕ ΑΕΚ, εκτός κι αν σκαρφιστούν κάτι για να τον κρατήσουν κι άλλο. Γιατί έγινε φανερό πλέον ότι όλη αυτή η ιστορία της διερεύνησης των «στημένων» έγινε με σκοπό να φυλακιστεί ο Ψωμιάδης για να φανεί στην κοινή γνώμη ότι «καθαρίζουμε» ως κυβέρνηση (και δικαιοσύνη) το ποδόσφαιρο.

Διάβαζα τις δηλώσεις του Μάκη Ψωμιάδη μετά το τέλος της δίκης για τα στημένα. «Είμαι αθώος απ όλα και φάνηκε. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος γιατί κατέπεσε η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης. Ο εγκληματίας Μάκης φάνηκε πως δεν είναι τέτοιος. Δικαιώθηκα. Το σημαντικό είναι πως αθωώθηκε και ο γιος μου. Είναι πολύ μεγάλη επιτυχία. Ευχαριστώ τους συνηγόρους μου», είπε.

Υποθέτω ότι κάποιοι θα γελάσουν διαβάζοντας ότι πιστεύει πως δικαιώθηκε, ενώ έχει καταδικαστεί. Όμως η ικανοποίηση του ανθρώπου σε μένα είναι απολύτως κατανοητή. Πρώτον, ως πατέρας χάρηκε για την αθώωση του γιου του, που θυμίζω πως υπήρξε φυλακισμένος χωρίς τελικά να υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ενοχής όπως αποδείχτηκε, ενώ προηγουμένως τον είχαν σύρει στην ασφάλεια με χειροπέδες και του είχαν επιβάλει 800 χιλιάδες ευρώ εγγύηση αποφυλάκισης! Δεύτερον, η εισαγγελέας, μετά την απόφαση ενοχής του δικαστηρίου, ζήτησε για τον ίδιο μια συνολική καταδίκη που θα έφτανε τα εννιά χρόνια φυλάκισης. Η έδρα του έριξε τελικά τεσσεράμισι χρόνια κι η ποινή είναι εξαγοράσιμη. Η μη αποδοχή της πρότασης της εισαγγελέως είναι καλός λόγος για να νιώσεις δικαιωμένος. Πόσω μάλλον όταν η ίδια η απόφαση ενοχής μοιάζει τελείως πολιτική και σχεδόν αστήριχτη.

Έρευνα
Τι προέκυψε μετά από έρευνες τριών ανακριτών και μια ακροαματική διαδικασία στην οποία κανείς σχεδόν δεν κατέθεσε για τους κατηγορούμενους το παραμικρό; Προέκυψε μια απόφαση ενοχής που στηρίχτηκε αποκλειστικά στις ειδοποιήσεις της ΟΥEΦA για υπερβολικό στοιχηματισμό σε κάποια ματς. Τα περίφημα χρήματα που έβγαλαν οι κατηγορούμενοι από τα στημένα παιγνίδια ποτέ δεν βρέθηκαν κι έτσι οι ειδοποιήσεις απέκτησαν χαρακτήρα απόδειξης. Για να καταλάβετε πόσο αίολο είναι όλο αυτό, σκεφτείτε ότι στη δίκη αυτή δεν κλήθηκε ούτε ένας άνθρωπος της ΟΥEΦA ή της Sport Radar για να εξηγήσει τη διαδικασία! Αν είχε κληθεί, ένας οποιοσδήποτε, το πρώτο που θα εξηγούσε είναι ότι αυτές οι ειδοποιήσεις δεν αποτελούν παρά καλές αφορμές για να γίνουν έρευνες: ακόμα κι οι χειρότερες από τις εκτιμήσεις, που περιέχουν, δεν έχουν τη δύναμη αποδεικτικών στοιχείων. Καταλαβαίνω γιατί δεν φώναξε την ΟΥEΦA η έδρα: πιθανότατα οι καταθέσεις των αρμοδίων της θα έκαναν την καταδίκη των κατηγορούμενων ακόμα δυσκολότερη. Απορώ, όμως, πώς δεν επέμεναν στα σχετικά αιτήματα κι οι δικηγόροι τους.

Πολιτική
Οι καταδίκες των εμπλεκομένων ως αποφάσεις μού μοιάζουν αποφάσεις πολιτικές: το δικαστήριο δεν ήθελε να τους απαλλάξει, αλλά δεν ήθελε και να τους κλείσει φυλακή. Φοβόνταν την κατακραυγή της κοινής γνώμης, αν αθώωνε τους πάντες λόγω αμφιβολιών κι έλλειψης στοιχείων, αλλά από την άλλη οι δικαστές, άνθρωποι ηθικοί και πολύ προσεχτικοί συνήθως, δεν ήθελαν και να στείλουν στη φυλακή κάποιους χωρίς αποδείξεις ενοχής. Υπό αυτό το πρίσμα ο Ψωμιάδης σωστά δήλωσε ευχαριστημένος: από τη στιγμή που η απόφαση καταδίκης του ήταν δεδομένη (όχι γιατί υπήρχαν στοιχεία, αλλά για να μην ξεσηκωθεί εναντίον του δικαστηρίου η συχνά ανθρωποφάγα κοινή γνώμη), τότε το περισσότερο που θα μπορούσε να περιμένει ήταν μια ποινή εξαγοράσιμη. Καλύτερα δεν γινόταν.

Απονομή
Είναι αυτό απονομή δικαιοσύνης; Δεν το νομίζω. Οι εισαγγελέας είπε ότι ο Ψωμιάδης, ο Μητρόπουλος κι ο Ριαβόγλου έχουν πολλές φορές απασχολήσει τη δικαιοσύνη και δεν είναι αθώες περιστερές: μπορεί να είναι κι έτσι, άλλωστε ο ίδιος ο Μάκης Ψωμιάδης πρωταγωνιστεί σε μία άλλη δίκη που εξελίσσεται. Ωστόσο οι άνθρωποι δεν μπορεί να κρίνονται για το παρελθόν τους. Δικαιοσύνη θα ήταν να βρεθούν αποδείξεις, να καταλάβουμε πώς στήθηκαν τα ματς, να μάθουμε πώς λειτουργούν οι μηχανισμοί και πόσα χρήματα εισπράχτηκαν. Δεν μάθαμε απολύτως τίποτα: για αυτό δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία. Απλά η χθεσινή «τραβεστί» απόφαση (κι ένοχοι κι ελεύθεροι) είναι ένας συμβιβασμός: από τη μία δεν μπαίνει κανείς στη φυλακή, οπότε οι ενοχές που χρεώνονται μοιάζουν βολικές για τους καταδικασθέντες, κι από την άλλη δικαιολογείται ο ντόρος που έγινε τρία καλοκαίρια πριν, αφού καταδίκες υπήρξαν. Όμως η δικαιοσύνη είναι κάτι άλλο.