Η κλίμακα Βύντρα

Τον Δεκέμβριο στο Καλδερόν, η Λεβάντε παρουσίασε την ίδια καθαρή «ιδέα παιγνιδιού» με την οποία αντιμετώπισε, τώρα, τη Μπαρτσελόνα. Μετά, ο Χουανφράν είπε (ο Χουανφράν της Ατλέτικο, για να μη μπερδευόμαστε) ότι η Λεβάντε ήταν η καλύτερη ομάδα απ’ όσες είχαν, ως τότε, περάσει απ’ το σπίτι της Ατλέτι στον Μανθανάρες. Οποιος είναι μέσα, όποιος παίζει και ιδρώνει, εκείνος ξέρει να καταλαβαίνει καλύτερα απ’ τον καθένα ποιος του δυσκολεύει τη ζωή. Τη ζωή, και στις δύο άκρες του γηπέδου.

Νωρίτερα, τον Οκτώβριο στο Σιουτάτ ντε Βαλένσια, η Ρεάλ ως το 90’ έχανε 2-1. Το ‘κανε, στο 90’ και στο 90’+4’, 3-2. Η Μπαρτσελόνα έπρεπε να το περιμένει. Δεν φάνηκε, να πήγε και τόσο υποψιασμένη. Το 7-0 τον Αύγουστο στο Καμπ Νου είχε πιάσει, μάλλον, σημαίνουσα θέση στο συλλογικό υποσυνείδητο. Το 7-0 τον Αύγουστο στο Καμπ Νου ήταν, δηλαδή, ένας κάκιστος σύμβουλος σ’ αυτό το ταξίδι των Καταλανών στο Οριόλς. Ο χειρότερος.

Διάβασε περισσότερα στο: Η κλίμακα Βύντρα | gazzetta.gr