Με το φτωχό μου το μυαλό ...λέω εγώ

Ο Τσιώλης δεν είχε πρόβλημα με κανέναν και δεν ήθελε μεταγραφές. «Εχουν ήδη αποκτηθεί τρεις ποδοσφαι­ριστές κι ο πρόεδρος κάνει μεγάλες προσπάθειες για άλλους δύο, που πιθανότατα τις επόμενες μέρες θα ανακοινωθούν, ενώ το κλίμα στα αποδυτήρια, μπορώ να πω ανεπιφύλακτα, είναι το καλύτερο που έχω συναντήσει στην καριέρα μου. Ειλικρινά έχω εντυπωσιαστεί από το πόσο δεμένοι είναι όλοι μεταξύ τους, το προπονητικό team, οι ποδοσφαιριστές, o Διευθυντής του ποδοσφαιρικού τμήματος, το ιατρικό επιτελείο, οι φροντιστές, τα παιδιά των γραφείων».

Οι παίκτες δεν είχαν πρόβλημα με τον Τσιώλη. «Ο κος Τσιώλης είναι από τους καλύτερους προπονητές που πέρασαν από την ομάδα μας κι ένας πραγματικός δάσκαλος, αλλά δυστυχώς τα αποτελέσματα, που δεν ήταν αυτά που όλοι περιμέναμε, τον ανάγκασαν να παραιτηθεί αναλαμβάνοντας όλη την ευθύνη, ακόμη και αυτή που αναλογεί σε εμάς!» είπαν ανάμεσα σε άλλα.

Μια μέρα πριν φύγει ο Χριστοβασίλης στήριζε τον Τσιώλη. Ε, τι στο διάολο λοιπόν τους ήρθε και δεν συνεχίζανε όλοι μαζί; Για αυτό το «δυστυχώς τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που όλοι περιμέναμε» που γράψανε στην ανακοίνωσή τους οι παίκτες; Τι είναι πιο σημαντικό οι άνθρωποι ή οι αριθμοί; Δηλαδή είναι πιο σημαντικό να έχεις πάρει 10 βαθμούς από το να μπαίνεις στα αποδυτήρια και να βλέπεις το άριστο κλίμα, που γράψανε και στην ανακοίνωση τους οι ποδοσφαιριστές: Εκεί ρε μας έχει φτάσει η τρόικα;

Εκεί μας έχει φτάσει. Σε σημείο που περίμενα από τον Χριστοβασίλη να βάλει αγγελία. «Θέση προπονητή σε μεγάλη επαρχιακή ομάδα. Υπνος -στο ξενοδοχείο και στον πάγκο- δωρεάν. Ο προπονητής πρέπει να έχει δικό του μαυροπίνακα για τα συστήματα».

Οσο για τον αντικαταστάτη με τον Πετράκη το καταλαβαίνω. Ερχεται ατσαλωμένος από τον Εργοτέλη και δεν πρόκειται να ζητήσει να του πάρουν παίκτες. Με τον Καλαϊτζίδη έχω αμφιβολίες. Πόσο θα αντέξει ο Αρβανιτίδης; Δεν θα φάει και τον Ντόστανιτς; Και μετά τι θα σκεφτεί; «Τι να γίνεται. ρε αυτή η ψυχή ο Αρβανιτίδης;».

Πριν από λίγο καιρό έγραφα για την ανανέωση του συμβολαίου του Λαγού ότι θα έχει ενδιαφέρον αφού θα δείξει το ποσόν που ο Παναθηναϊκός έχει υπολογίσει ότι θα είναι τα συμβόλαια των βασικών. Οχι των σταρ όπως ο Μπεργκ κι ο Πέτριτς, αλλά των παικτών που γεμίζουν την 11άδα. Το ποσόν λοιπόν είναι ένα κατοστάρικο τον χρόνο. Το κατοστάρικο του Λαγού είναι κάτι σαν το εκατομμύριο δραχμές, η μονάδα μπασινά, που παίρνανε οι παίκτες του Παναθηναϊκού στα τέλη της εποχής Βαρδινογιάννη. Η προηγούμενη μονάδα ήταν ο «βαζέχας». Οποιος ζήταγε αύξηση από τον Γιώργο η απάντηση ήταν: «Ξέρεις πόσα παίρνει ο Βαζέχα;». Κανείς δεν τον ρώτησε «Πόσα;». Οπότε η μονάδα βαζέχα δεν έγινε ποτέ γνωστή.

Οι fix όμως προσφορές όπως φάνηκε και με τον Μπασινά και τον Καραγκούνη ήταν ό,τι πρέπει για να φύγουν οι παίκτες. Επίσης τα bonus που τα έκανε μόδα ο Αγγελος Φιλιππίδης είναι άδικα στο ποδόσφαιρο. Λίγο όταν έχουν σχέση με συμμετοχές, αφού υπάρχει κίνδυνος να τις φτάσει ο παίκτης κι ο προπονητής να μην τον βάζει για να κάνει η διοίκηση οικονομία. Πολύ όταν είναι για θέση στη βαθμολογία αφού ο Μαραντόνα να είναι ο παίκτης δεν μπορεί να κάνει μια μέτρια ομάδα πρωταθλήτρια.

 

Άσυλο στους αγωνιστές…

Η υπόθεση των «δύο παιδιών της Ξάνθης» είχε όλα τα χαρακτηριστικά που λατρεύει η Ελλάδα σήμερα. Συγκρούσεις ανάμεσα στον αδύνατο και τον δυνατό. Κινδύνους για την ελευθερία του λόγου και της έκφρασης. Απειρα «what if». Παρασκήνιο κι εξαρτήσεις. Και κυρίως δημοσιογραφική ασφάλεια. Δηλαδή έτσι και είχαμε ματς της Εθνικής έβγαινε όχι μέρα, αλλά εβδομάδα. Και τώρα τι πιστεύω με το φτωχό μου το μυαλό.

Συναντάνε τα δύο παιδιά την αποστολή του Παναθηναϊκού στο αεροδρόμιο. Βλέπουν τον Πράνιτς. Είναι το μεγαλύτερο όνομα που έχουν συναντήσει αφού στην Ξάνθη ο πιο διάσημος είναι ο Σερζ Αριστίντ Ντιέ. Είναι και παναθηναϊκοί, αφού είναι δύσκολο να ήταν ολυμπιακοί και το όνειρό τους να είναι να βγάλουν μια φωτογραφία δίπλα σε παίκτη με το τριφύλλι. Και βουαλά! Στο facebook με τα «παιχταρά μου!» και τις καρδούλες.

Στη συνέχεια πέφτουμε στο illusion de grandeur του Πανόπουλου. Τι έκανε ο Αλαφούζος όταν είδε τον Παρθενόπουλο να μιλάει στο εστιατόριο με τον Μαρινάκη; Του είπε bye bye! Τι θα έκανε ο Μαρινάκης αν έβλεπε δύο των ακαδημιών να ανεβάζουν φωτογραφίες αγκαλιά με τον Σισέ και να γράφουν «παιχταρά μου!». Θα τους… Ας πούμε επέπληττε. Τι κάνουμε κι εμείς που μας βγήκαν τα συκώτια να μην εξαρτιόμαστε από κανέναν; Τους διαγράφουμε.

Τι το κάναμε όμως το Πολυτεχνείο όταν ένα νέο παιδί δεν μπορεί να βγει φωτογραφία δίπλα σε ένα αριστερό χαφ από την Κροατία; Δεν είναι ένα χτύπημα στην ελευθερία της έκφρασης; Προφανώς. Πάμε λοιπόν όλοι μαζί: «Η χούντα δεν έπεσε το '73 όταν δεν σε αφήνουν να μιλάς με το 33». Βέβαια τη φανέλα με το 33 τη φοράει ο Βελάσκες. Από την άλλη όμως ούτε η χούντα έπεσε το '73...

Τώρα για το what if που στην Ελλάδα το έχουμε χούι μπορούμε να ξεκινήσουμε τι θα γινόταν αν αντί του Πράνιτς τα δύο παιδιά από την Ξάνθη είχαν φωτογραφηθεί με τον Μπονγκ και να τελειώσουμε με τον Πεταυράκη.

Το μόνο που με λύπησε είναι ότι δεν έγινε αυτό που είχε γραφτεί αρχικά, δηλαδή ο Παναθηναϊκός να πάρει τους δύο στις Ακαδημίες. Θα είχαμε μια κατάσταση σαν τους φυγάδες για τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Διάφοροι μικροί θα έβγαζαν φωτογραφίες με παίκτες του Παναθηναϊκού θα λέγανε ότι τους διώξανε από τις ομάδες τους και θα ζητούσαν άσυλο στην Παιανία.

Πηγή: SportDay