Να πουλάς και να κερδίζεις

Λένε ότι οι Έλληνες αθλητικογράφοι θα ήθελαν να είναι προπονητές: αυτά ίσχυαν προ κρίσης. Τώρα θέλουν να γίνουν τζένεραλ μάνατζερ.

Τα περισσότερα, αν όχι και όλα, από τα δημοσιεύματα που αναφέρονται στο πόσα εισέπραξε ο Ολυμπιακός από πωλήσεις παικτών, είναι φανερό -για όποιον καταλαβαίνει- ότι εξυπηρετούν συνήθως δύο σκοπούς. Ο πρώτος είναι να δημιουργήσουν την εικόνα μιας εταιρείας, η οποία κερδίζει από τις πωλήσεις των παικτών, ώστε να πιέζουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού τη διοίκηση για αγορές παικτών: όποιος τα γράφει έχει και πέντε - έξι φίλους αντζέντηδες που νομίζουν ότι έτσι θα πιεστεί ο Μαρινάκης να ξοδέψει περισσότερα. Ο δεύτερος είναι να σπείρουν αμφιβολίες για την μελλοντική δυνατότητα διάκρισης της ομάδας κυρίως στην Ευρώπη. Και τα δυο γίνονται τόσο άγαρμπα, ώστε μιλάμε για γελοιότητες.

Πες, πες

Τις τελευταίες ώρες ακούγονται φωνές διάφορων που εξισώνουν την πιθανή πώληση του Μήτρογλου με ένα είδος παραίτησης του Ολυμπιακού από την πιθανότητα να αποκλείσει τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ακολουθώντας την τακτική του «πες πες κάτι - θα - μείνει», τα δημοσιεύματα αρχίζουν από τώρα ώστε, αν ο Ολυμπιακός αποκλειστεί, να υπάρξει ένα κατηγορώ στη διοίκηση, που «ενδιαφέρεται πιο πολύ να πουλάει, παρά να έχει μια δυνατή ομάδα κ.λπ.». Μόνο που δεν πιστεύω ότι ο μεγάλος όγκος των οπαδών του Ολυμπιακού είναι τόσο ανόητος ώστε να τσιμπάει σε τέτοια. Κυρίως γιατί ο κόσμος βλέπει τι γίνεται γύρω του.

Θέμα

Ανεξάρτητα από το αν πουλάει ή αν αγοράζει ο Ολυμπιακός εδώ και τρία χρόνια τουλάχιστον, είναι σταθερά καλός και αξιόμαχος και στην Ευρώπη - για την Ελλάδα δεν τίθεται θέμα. Καταλαβαίνω ότι οι ποδοσφαιρικές επιχειρήσεις δεν είναι κοινές επιχειρήσεις και δεν μπορεί οι ισολογισμοί να ενδιαφέρουν τις διοικήσεις πιο πολύ από τους τίτλους, όμως αν υπάρχει ένα παράδειγμα ομάδας που κυνηγάει κάθε επιτυχία, αυτή είναι ο Ολυμπιακός: σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να κατηγορηθεί ότι το παρακάνει κιόλας! Επίσης ο Ολυμπιακός έχει και μια αγωνιστική εξέλιξη αξιοσημείωτη την τελευταία τετραετία. Στη δεύτερη χρονιά του Βαλβέρδε (με τις προσθήκες του Μαρκάνο, του Αμπτούν, του Ορμπάιθ, του Μακούν, του Φέισα, του Κάρολ κ.λπ.) η ομάδα ήταν δυνατότερη από αυτή που είχε ήδη κατακτήσει το πρωτάθλημα και στην Ευρώπη, αφού άφησε πίσω της την Μπορούσια Ντόρτμουντ κι έχασε την πρόκριση στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ στις λεπτομέρειες, έκανε αξιοπρεπέστατα ματς στο Γιουρόπα Λιγκ γνωρίζοντας έναν αποκλεισμό από τη Μέταλλιστ, πικρό και λίγο άδικο. Φέτος ο Ολυμπιακός είναι δυνατότερος από πέρυσι και για αυτό άλλωστε προκρίθηκε στους 16 του Τσάμπιονς λιγκ: θέλω να πω ότι οι άνθρωποι που έχουν τις τύχες του, για την ώρα, καταφέρνουν και η ομάδα να προοδεύει αγωνιστικά και να πουλάει παίκτες. Πού είναι το κακό;

Πουλάει

Το αν ο Ολυμπιακός πούλησε τον Βάις ή αν αύριο πουλήσει τον Μήτρογλου δεν μπορεί (για μένα τουλάχιστον) να αποτελεί θέμα συζήτησης: πολύ καλά έκανε και πολύ καλά θα κάνει να πουλήσει κι όποιον άλλο φέρει μια πρόταση από το εξωτερικό - αρκεί τα χρήματα να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του Ολυμπιακού. Δεν υπάρχει ομάδα που να μην πουλάει: απλά οι μεγάλες ομάδες μπορούν να ορίζουν την τιμή των παικτών τους. Η Ρεάλ πούλησε τον Οζίλ και τον Κακά. Η Μπαρτσελόνα κοτζάμ Ιμπραΐμοβιτς. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον Κριστιάνο Ρονάλντο και παλιότερα τον Μπέκαμ: και οι δυο υπήρξαν οι καλύτεροι παίκτες της. Οι λογικές του Σωκράτη Κόκκαλη π..χ, που έλεγε ότι οι μεγάλες ομάδες δεν πουλάνε, δημιουργούν μόνο χρέη, σαν αυτά που στείλανε την ΑΕΚ χθες και τον Αρη αύριο στα τάρταρα ή τον ΠΑΟ ένα βήμα πριν τη διάλυση. Ο σκοπός μιας ποδοσφαιρικής εταιρείας είναι να μεγαλώνει τα έσοδά της και να παρουσιάζει μια ομάδα αγωνιστικά αξιόπιστη. Για την ώρα ο Ολυμπιακός τα καταφέρνει και τα δύο.

Ολαϊτάν

Στη θέση του Βάις και του Μήτρογλου θα ρθουν άλλοι καλοί παίκτες. Ο Ολυμπιακός με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ θα κυνηγήσει έτσι κι αλλιώς ένα θαύμα: δεν θα είναι φαβορί αν έχει τον Μήτρογλου. Η διοίκησή του πρέπει να εξακολουθήσει να είναι απαιτητική από τους παίκτες και τον προπονητή και να τους ζητεί τη μέγιστη προσπάθεια. Κι αν η ομάδα τα καταφέρει με πρωταγωνιστή τον Ολαϊτάν, ακόμα καλύτερα γιατί μπορεί να βρεθούν το καλοκαίρι ενδιαφερόμενοι και για αυτόν. Είκοσι χρονών είναι

Ευκαιρία

Όλη αυτή η συζήτηση για τον Βάις αρχικά και τον Μήτρογλου στη συνέχεια μπορεί να έχει επιπτώσεις στο σημερινό ματς του Ολυμπιακού με τον Ατρόμητο για το Κύπελλο: για την ομάδα του Παράσχου το ότι (φαίνεται πως) βρίσκει τον Ολυμπιακό με το μυαλό αλλού, αποτελεί ευκαιρία για ζημιά. Ο Ατρόμητος είχε εξαιρετική απόδοση στις τρεις τελευταίες επισκέψεις του στο Καραϊσκάκη. Φέτος έχασε, αλλά προηγήθηκε στο σκόρ σε ένα από τα καλύτερα ματς του πρωταθλήματος. Πέρυσι στο σίγουρα καλύτερο ματς του πρωταθλήματος κέρδισε 3-2 και πρόπερσι είχε χάσει στις λεπτομέρειες (1-0). Επίσης στον τελικό του Κυπέλλου, είχε πάει το ματς με τον Ολυμπιακό στην παράταση: όλα αυτά είναι σημάδια ότι οι παίκτες του και μακριά από το Περιστέρι τον πρωταθλητή δεν τον φοβούνται.

Ο Παράσχος ετοιμάζει την αγαπημένη του άμυνα, με Νάστο, Ταυλαρίδη, Γιαννούλη, Λαζαρίδη και Ιγκλέσιας και Δημούτσο. Πιστεύω θα κρατήσει στην ενδεκάδα τον Καραμάνο και θα αποφασίσει τελευταία στιγμή για το αν θα τον πλαισιώσει με τον Ναπολεόνι ή τον Παπαδόπουλο. Νομίζω ότι ο Μίτσελ θα χρησιμοποιήσει αυτή τη φορά το Σαβιόλα από την αρχή, ίσως μαζί με το Ντομίνγκες και τον Ολαϊτάν. Για πρώτη φορά φέτος θα υπάρξει σε ματς στο Καραϊσκάκη προσοχή και στα μετόπισθεν, ώστε να κρατήσει η ομάδα το μηδέν: υπάρχει και ρεβάνς, μην το ξεχνάμε. Από την άλλη, το ότι ο Ατρόμητος θα επιδιώξει να σκοράρει -πράγμα για το οποίο είμαι βέβαιος- κάνει το ματς πολύ ενδιαφέρον: σίγουρα περισσότερο από τα ματς του ΠΑΟΚ - Απόλλων και Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός Βόλου που έχουν ξεκάθαρα φαβορί. Φαβορί υπάρχει και στο ζευγάρι του ΟΦΗ με τον Πανιώνιο: μέχρι να τελειώσει η περίοδος των μεταγραφών κάθε ομάδα που παίζει με τον Πανιώνιο, φαβορί είναι.