«Σκέτο ηλεκτροφόρο καλώδιο»

Δεν βγαίνουν αλόγιστα μπροστά και δεν θέλουν να έχουν την ασφυκτική υπεροχή απέναντι στον αντίπαλο.

Προτιμούν να φυλάνε περισσότερο τον κώλο τους και να βγαίνουν γρήγορα στην κόντρα.

Αυτός ο τρόπος παιχνιδιού δεν ταιριάζει στον Μήτρογλου, διότι δεν έχει την έκρηξη και την απαιτούμενη ταχύτητα, για να προσαρμοσθεί σ’ αυτή τη φιλοσοφία.

Ο Μήτρογλου είναι αποκλειστικά παίκτης περιοχής. Μέσα εκεί είναι σκέτο ηλεκτροφόρο καλώδιο.

Θα σας πως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εβλεπα προχθές την Λίβερπουλ στο 4-0 με την Έβερτον.

Η Λίβερπουλ είχε μαζευτεί πίσω και σε μια δόση ο σέντερ μπακ έβγαλε βαθιά μπαλιά στον Σουάρεζ, που βρισκόταν λίγο πιο κάτω από τη σέντρα έχοντας δίπλα του τρεις αμυντικούς της Έβερτον.

Ο Ουρουγουανός στόπαρε την μπάλα και ξεκίνησε το σπριντ. Αφησε εύκολα πίσω τους και τους τρεις αμυντικούς και με εξαιρετικό πλασέ ζωγράφισε τον αντίπαλο τερματοφύλακα. Αυτό το πράγμα δεν είναι σε θέση να το κάνει ο Μήτρογλου.

Είναι όμως και κάτι άλλο πολύ βασικό. Οι προπονητές των μεγάλων ομάδων θέλουν τον σέντερ φορ να κάνει συνεχώς αέναη κίνηση.

Να μην είναι στημένος μέσα στην αντίπαλη περιοχή και να περιμένει να του φέρουν τη μπάλα.

Τον θέλουν να γυρίζει και πιο πίσω, να βγαίνει και σαν εξτρέμ και με τη συνεχή κίνησή του να ταλαιπωρεί, να κουράζει τα αντίπαλα μπακ, και να ανοίγει διαδρόμους στα δικά του χαφ, που θα έρχονται σαν τρέιλερ.

Αυτό κάνει ο Λεβαντόφσκι, αυτό κάνει ο Σουάρεζ, αυτό κάνει ο Φαλκάο, ο Καβάκι, ο Ιμπραΐμοβιτς, ο Κόστα, ο Φαν Πέρσι και οι άλλοι μεγάλοι σέντερ φορ.

Πάντως, παρόλο που ο Μήτρογλου έχει αυτή την αδυναμία, εγώ, αν ήμουν προπονητής, θα ήθελα να τον είχα στην ομάδα μου, διότι ο άνθρωπος είναι δολοφόνος.

Μπορεί να σκοράρει με οποιονδήποτε τρόπο. Με το κεφάλι, με το δεξί, με το αριστερό, ακόμα και με το μεσαίο...

Πηγή: real.gr