ΕΓΙΝΕ παρεξήγηση κι εξήγηση δεν δώσαμε... Στίχοι, μουσική Μάνος Χατζιδάκις.

Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για αυτόνομη δημοσιογραφική εκπομπή σε σενάριο και σκηνοθεσία Κυράκου Θωμαΐδη. Επειδή το σχετικό στόρι είναι γνωστό, πάμε κατευθείαν στο ζουμί, χωρίς περικοκλάδες. Η εκπομπή με την αναφορά ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι υπόδικος για εκβίαση διαιτητών, μεταδόθηκε μετά τα μεσάνυχτα της Δευτέρας, προς ξημερώματα Τρίτης.

Η κουμπουριά από τον Γιαννακόπουλο για μήνυση στον τηλεοπτικό σταθμό ιδιοκτησίας, είτε φυγόδικων, είτε κατηγορούμενων στο παρελθόν για λαθρεμπόριο, έπεσε το μεσημέρι της Τετάρτης. Για ποιο λόγο η 24ωρη καθυστέρηση; Εγιναν προσπάθειες συμβιβασμού και εξομάλυνσης που απέτυχαν;

Πάμε παρακάτω και στο συμπέρασμα Νο1: Ο Αλαφούζος το κατάφερε κι αυτό. Οχι μόνο δηλαδή να τσακώνεται με τον Μαρινάκη. Οχι μόνο να παρεξηγείται με τον σχεδόν αιωνόβιο πρώην πρόεδρο του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού Μακρόπουλο και να τον εξωθεί σε παραίτηση.

Οχι να μπερδεύεται μ' αυτά που λέει με Σπανό-Πανόπουλο-Κωστούλα-Βελλή, αλλά να τα σπάει και με τον Γιαννακόπουλο. Πράγματι θέλει τεράστια προσπάθεια για να τα καταφέρνεις όλα αυτά. Απορία: Μήπως υπάρχει κάτι άλλο μεταξύ τους; Σαφώς και υπάρχει.

Ο ΣΚΑΪ, απόλυτα συνεπής στη μνημονιακή πολιτική και προπαγάνδα, είχε αβαντάρει με τα χίλια τον Αδωνι Γεωργιάδη σχετικά με τα γενόσημα. Αποτέλεσμα να εκραγεί σύσσωμη η οικογένεια Γιαννακόπουλου.

Υπάρχει όμως ταυτόχρονα και η δυσαρέσκεια Αλαφούζου σχετικά μ' αυτήν την ιστορία με τους Κινέζους. Οτι στον Παναθηναϊκό έχουμε κάνει το σκατό μας παξιμάδι, προσπαθούμε με τα χίλια ζόρια να μαζέψουμε την κατάσταση και ξαφνικά σκάει μύτη ο Δημητράκης με τα εκατομμύρια δολάρια των Κινέζων.

Για να ανακατέψει δηλαδή τον Παναθηναϊκό στα καλά καθούμενα. Κι επειδή άλλο τι λέμε δημόσια κι άλλο τι λέμε μεταξύ μας κατ' ιδίαν, η πλευρά Αλαφούζου προσθέτει ότι η μαϊμού-ιστορία με τους Κινέζους ήταν η «απάντηση» του Γιαννακόπουλου στα γενόσημα.

Μ' αυτά και μ' αυτά φτάνουμε στην πίτα του Ερασιτέχνη, με όλους μαζί Αλαφούζους και Γιαννακόπουλους ενιαίους και αδιαίρετους. Και τον Δημητράκη να λέει για τη «μαύρη σελίδα» της πολυμετοχικότητας στην ιστορία του Παναθηναϊκού.

Ο Πατέρας ζοχαδιάστηκε κι ο Δημητράκης να υποστηρίζει κατ' ιδίαν ότι το ξεφώνημα που του έκανε ο Θωμαΐδης ήταν η απάντηση Πατέρα, μέσω Αλαφούζου. Και προφανώς εν γνώσει του Αλαφούζου. Οταν είναι γνωστό ότι Πατέρας-Αλαφούζος έχουν ενωθεί εις σάρκαν μία. Εξ ου και η αναφορά για την περιβόητη τρίτη κασέτα στο υστερόγραφο του onsport του Γιαννακόπουλου.

Τρίτη κασέτα που έχει γίνει θρύλος ανάλογος με τον τάφο του Μέγα Αλέξανδρου και παραπέμπει σε Νικόλα Πατέρα. Τι θα μπορούσε να κάνει ο Αλαφούζος για να αποδείξει στην πράξη ότι η εκπομπή είναι αυτόνομη και δεν υπήρχε σχέδιο κατά του Δημητράκη; Δεν λέμε να απολύσει τον Θωμαΐδη. Θα επρόκειτο για εθνική απώλεια.

Θα μπορούσε να κάνει κάτι άλλο όμως. Σ' αυτά που είπε το περιβάλλον του σχετικά με την υπόθεση, να βάλει λίγη σάλτσα. Να πει δυο λόγια παραπάνω δηλαδή, του στυλ ότι αν είναι δυνατόν να ταυτίζονται οι εχθροί του Παναθηναϊκού, Μαρινάκης-Θεοδωρίδης με τον Δ. Γιαννακόπουλο και την οικογένειά του, που έχουν προσφέρει στον σύλλογο τα μέγιστα. Δεν το έκανε. Προφανώς όχι επειδή δεν το σκέφτηκε να το κάνει, αλλά επειδή δεν ήθελε. Αυτά.

Η φωτογραφία αδικεί τον Παπαδόπουλο

ΝΑ τοποθετηθεί και η ταπεινότητά μου στα γεγονότα του Αρης-Πανιώνιος, που έχουν αναχθεί σε ανατολικό ζήτημα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Εχοντας μεγαλώσει μέσα στο ποδόσφαιρο και σε άλλες εποχές, μάλιστα, μπορείς να καταλάβεις όσα έγιναν στο «Βικελίδης». Μια ομάδα που αν δεν κερδίσει πέφτει, θα κάνει το κάτι παραπάνω. Μπορεί να μην είναι σωστό, αλλά αυτό είναι το ποδόσφαιρο. Και ο πάγκος θα μπουκάρει μέσα για ψύλλου πήδημα και η εξέδρα θα βράζει και οι ποδοσφαιριστές στο γήπεδο θα ρίχνουνε ψιλές και χοντρές.

Δεν είναι σωστό, αλλά συμβαίνει. Κι επειδή συμβαίνει, ήταν αναμενόμενο. Μέχρι εκεί βέβαια. Αν μπαίνουν στη μέση φουσκωτοί και μπραβιλίκια, αλλάζει. Μιλάμε για αίσχος. Και για να πούμε του στραβού το δίκιο, η φωτογραφία με τον Παπαδόπουλο να έχει πιάσει από τον λαιμό τον ποδοσφαιριστή του Πανιωνίου, τον αδικεί τον Σούλη. Αν τη δεις προσεκτικά, παρατηρείς ότι τα δάχτυλα είναι χαλαρά. Δεν σφίγγει δηλαδή τον Λαμπρόπουλο στον λαιμό. Σ' αυτήν την περίπτωση και τα δάχτυλα θα ήταν σαν τανάλιες και το δέρμα στο λαιμό θα είχε ζάρες.

Λεφτά για πέταμα εξακολουθούν να υπάρχουν

ΙΔΟΥ πώς ακόμα και σ' αυτήν τη σκληρή μνημονιακή πραγματικότητα, λεφτά υπάρχουν. Και δεν αναφερόμεθα στο περιβόητο πρωτογενές πλεόνασμα. Λέμε ότι αυτό το καταραμένο το ελληνικό κράτος, ακόμα και κάτω απ' αυτές τις συνθήκες, κάνει ρουσφέτια. Χαρίζει λεφτά. Και δεν μιλάμε τώρα ότι ο γενικός γραμματέας εσόδων, ο Θεοχάρης, άφησε τις δουλειές του στη μέση για να συναντηθεί με τον Λάμπρο Σκόρδα και να λύσουν μαζί το θέμα του Αρη.

Πώς θα πάρει δηλαδή ο Αρης φορολογική ενημερότητα, παρά το γεγονός ότι χρωστάει τις κάλτσες του και να βγούνε δελτία στον Μπακασέτα και στον Βανγκέλι. Και ω του θαύματος βρέθηκε λύση. Αν, λοιπόν, αυτό ήταν εύκολο και λύθηκε μέσα σε πέντε λεπτά, υπάρχουν σοβαρότερα ζητήματα. Οπως του Μέγαρου Μουσικής. Το οποίο πήραν απάνω τους οι δύο αρμόδιοι υπουργοί: Ο επί των Οικονομικών Στουρνάρας και ο επί του Πολιτισμού Παναγιωτόπουλος. Να βρεθεί δηλαδή τρόπος να γραφτεί στο χιόνι το χρέος των 230 εκατομμυρίων του Μεγάρου.

Κι απ' ό,τι λέει το ρεπορτάζ, ο τρόπος βρέθηκε. Ιδού, λοιπόν, ότι αυτή η χώρα μόνο για λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. Λεφτά, λοιπόν, για πέταμα εξακολουθούν να υπάρχουν. Αφού, όμως, πήραν την απόφαση να πάρουν το σφουγγάρι και να σβήσουν το χρέος, να μην κάνουνε μισές δουλειές.

Ταυτόχρονα να δώσουνε στη δημοσιότητα και πού πήγαν όλα αυτά τα λεφτά. Πόσο έχουν στοιχίσει, δηλαδή, όλα αυτά τα χρόνια οι Νταλάρες που μπαινοβγαίνουνε στο Μέγαρο σαν στο σπίτι τους και κάνουνε συναυλίες. Και εν πάση περιπτώσει, αφού πληρώνουμε εμείς τα κερατιάτικα να έχουμε λόγο και στο πρόγραμμα. Να μην κάνουνε μόνο αρπαχτές οι Νικολόπουλοι, αλλά να κληθεί για σειρά εμφανίσεων και ο Ζωρζ Πιλαλί.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιατί αργεί να υπογράψει στον ΟΦΗ ο Ζε Ελίας;

Οι υποψηφιότητες στον δήμο της Αθήνας επιβεβαιώνουν πόσο ανδροκρατούμενος είναι ο χώρος της πολιτικής.

-Observer

Πηγή: Goal