Να αρχίσω με ένα μπράβο στον Ντακόλ που μπήκε στο παιχνίδι κρύος, σε μια αλλαγή που έδειχνε πανικού αφού έγινε λίγα λεπτά πριν λήξει το ημίχρονο, αλλά μάλλον δεν ήταν. Aπλά καθυστέρησε λίγο, αφού ήταν απόλυτα φυσιολογικό όταν ο αντίπαλος έμεινε με 10 παίκτες να μπει ένας παραπάνω παίκτης με επιθετικά χαρακτηριστικά για να εκμεταλλευθεί η ομάδα το αριθμητικό πλεονέκτημα. Ο Ντακόλ το εκμεταλλεύτηκε με το παραπάνω και πρέπει να είναι ρεκόρ τα τέσσερα γκολ από παίκτη που μπαίνει αλλαγή και παίζει μόνο 50 λεπτά με τις καθυστερήσεις.
Με την επίδοση αυτή ο Βραζιλιάνος αποκτά ελπίδες να μείνει και του χρόνου στην ΑΕΚ, όμως για αυτόν, όπως και για άλλους θα πρέπει να υπάρξει μια στοιχειώδη διάρκεια μέχρι το τέλος της σεζόν.
Μια διάρκεια που σπάνια την δείχνει όλη η ομάδα ακόμη και μέσα στον ίδιο αγώνα. Ακόμη και σήμερα απέναντι στον τελευταίο και θεωρητικά ήδη πεσμένο ΑΟΑΝ, η ΑΕΚ υπέφερε 65 λεπτά εκ των οποίων τα μισά τα έπαιξε με παίκτη παραπάνω. Και παρά το τελικό 1-6, επειδή το ματς το είδαμε όλοι, υπήρχαν πάλι προβλήματα που δεν μπορούν να μπουν κάτω από τα χαλάκι. Και μιλάμε για προβλήματα που εμφανίζονται στην πλειοψηφία των αγώνων. Το πάθος και η αγωνιστικότητα στο 100% μόνο στο παιχνίδι του Αιγάλεω υπήρχαν φέτος. Η ΑΕΚ ακόμη και σε μεγάλες νίκες παρουσιάζει μια νωθρότητα ενοχλητική σε μεγάλα διαστήματα του αγώνα κι ακόμη κι όταν το σκορ δεν είναι θετικό. Δεν λέμε πως πρέπει 90 λεπτά να παίζουν σε σούπερ ένταση, αλλά σίγουρα υπάρχει απαίτηση από 100% επαγγελματίες να δίνουν, απλά, το 100%. Ανεξάρτητα από το αν ο αντίπαλος μπορεί ή δεν μπορεί να κοντράρει.
Σήμερα ο Άγιος ήταν μια ομάδα που πάλεψε με πάθος και κατάφερε να είναι 65 λεπτά ισόπαλος με την ΑΕΚ, παίζοντας με 10 παίκτες τα μισά. Απέναντι σε αυτό το πάθος η ΑΕΚ δεν είχε αποφασιστικότητα. Και η τελική επικράτηση με 6-1 ήταν αποτέλεσμα της προσωπικής κλάσης των δύο σκόρερ, που απέχουν πάρα πολύ από τους ερασιτέχνες παίκτες των γηπεδούχων, και της κούρασης των αντιπάλων κυρίως και όχι ομαδική επικράτηση με καθαρά ποδοσφαιρικό τρόπο.
Επίσης, υπάρχουν δύο πράγματα που από την αρχή της χρονιάς είναι προβληματικά και όσο περνάει ο καιρός γίνονται χειρότερα. Αυτό με τα πέναλτι έχει καταντήσει γελοίο. Με τόσα χαμένα πέναλτι στην Α Εθνική η ΑΕΚ θα είχε χάσει στόχο σίγουρα, αφού αποκλείεται να είχε πάρει όλα τα ματς όπως συνέβη φέτος. Στο κάτω κάτω ας κρατάει ο Δέλλας μία ώρα μετά την προπόνηση όλους όσους έχουν χτυπήσει πέναλτι φέτος να κάνουν έξτρα προπόνηση. Δεν πάει άλλο. Και βέβαια ας κρατάει άλλη μία ώρα όλους τους παίκτες για να δουλεύουν στα κόρνερ αμυντικά και επιθετικά. Δεν είναι δυνατόν σε δύο συνεχόμενα παιχνίδια η ΑΕΚ να τρώει γκολ στο μοναδικό κόρνερ του αντιπάλου κι αυτή με καμιά εικοσαριά υπέρ της να μην κάνει ούτε ευκαιρία.
Θυμάμαι πως ο Δέλλας είχε δηλώσει πως προτιμά η ομάδα να βάζει γκολ παίζοντας ωραίο ποδόσφαιρο και όχι από στημένες φάσεις, αλλά ειλικρινά το προηγούμενο Σάββατο και σήμερα στο πρώτο ημίχρονο θα το... δεχόμουν να βάζαμε ένα γκολάκι από κόρνερ για να γλιτώναμε την ξεφτίλα από την Θύελλα και την όποια αγωνία σήμερα. Ποτέ δεν είναι αργά για έξτρα δουλειά. Κι αυτόν τον Πεταυράκη που τον προορίζουμε και για του χρόνου, ας τον βάλει κάποιος να κάνει 200 σέντρες από αριστερά κάθε μέρα μήπως και το βελτιώσει αυτό το πράγμα. Αν τον θέλουμε όντως στην ΑΕΚ και για το μέλλον θέλει μεγάλη βελτίωση. Πολύ δουλειά. Γράφω για αυτόν γιατί είναι ίσως ο μοναδικός παίκτης που βελτιώθηκε μέσα στην χρονιά και χωρίς να είναι φαβορί δείχνει έτοιμος να κάνει την έκπληξη.
Εύκολα θα μπορούσαμε να λέμε σήμερα για εξάρες κτλ αλλά τώρα κρίνονται θέσεις και όσοι ελπίζουν ακόμη πως θα έχουν θέση του χρόνου πρέπει να παλέψουν σκληρά. Ο Ανάκογλου που την έχει σίγουρη την θέση, ελπίζω να κατάλαβε κι ο ίδιος με το πρώτο γκολ τι μπορεί πραγματικά να κάνει και πόσα λίγα έχει κάνει μέχρι τώρα. Καλά Κούλουμα να έχουμε.