Αν είχαμε την παραμικρή απορία για το πως είδαν το παιχνίδι σήμερα στο Περιστέρι και οι δύο ομάδες, ήρθαν τα λόγια του Αναστασίου αμέσως μετά την λήξη του αγώνα για την λύσουν.
"Ήταν ένα παιχνίδι στο οποίο και οι δύο ομάδες κατέβηκαν για να μην χάσουν" δήλωσε ο προπονητής του Παναθηναϊκού. Κι αυτό τα λέει όλα και εξηγεί όλα όσα είδαμε στα ενενήντα περίπου λεπτά του παιχνιδιού.

Δεν ξέρω αν αυτή ήταν η προσέγγιση του παιχνιδιού από την αρχή για τον Παναθηναϊκό ή του προέκυψε στην εξέλιξη του αγώνα και εξ αιτίας των όποιων δυσκολιών συνάντησε. Αν ήταν όμως, μάλλον αδικεί την εικόνα του Παναθηναϊκού έτσι όπως την κατέκτησε ο ίδιος με το σπαθί του με βάση τις εμφανίσεις και την εικόνα του στον δεύτερο γύρο. Είχε σαφέστατα την ποιότητα και τελικά και την δυνατότητα ο Παναθηναϊκός να ζητήσει κάτι ή ακόμα και πολλά περισσότερα από το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Δεν το έκανε, το πήγε συντηρητικά και αν έβγαινε και κάτι παραπάνω έχει καλώς, αλλά όπως πάντα συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις, στο τέλος κινδύνεψε και ένα δυο φορές να χάσει το παιχνίδι. Θα ήταν φυσικά άδικο αυτό με βάση την εικόνα των ενενήντα λεπτών και για τις δύο ομάδες, αλλά δεν θα έπαυε να ήταν γεγονός ως αποτέλεσμα.

Η όλη ιστορία τελικά, μάλλον εξελίχθηκε όπως εξελίχθηκε, ακριβώς γιατί ο Παράσχος διάβασε καλά τον Παναθηναϊκό και προσπάθησε με σωστό και οργανωμένο τρόπο να εξουδετερώσει το μεγαλύτερο ατού του.

Το οποίο ατού, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά αυτή καθ' αυτή η ομάδα του Παναθηναϊκού. Δηλαδή η ομάδα με τον τρόπο που παίζει και η οποία στηρίζεται κυρίως στο ασφυκτικό πρέσινγκ και τρέξιμο σε όλες της τις γραμμές.

Εκεί ακριβώς φάνηκε να ρίχνει το βάρος του και ο Ατρόμητος, απαντώντας με το... ίδιο νόμισμα σε κάθε γωνιά του γηπέδου.

Αποτέλεσμα, η ίδια ακριβώς εικόνα και για τις δύο ομάδες σε κάθε σχεδόν φάση του αγώνα.
Ελάχιστοι κενοί χώροι και πολύ περισσότερο ελάχιστες έως ανύπαρκτες οι φορές, που κάποιος παίκτης και της μιας και της άλλης ομάδας είχε την δυνατότητα να κάνει κάποια ατομική ενέργεια -ακόμα και πάσα- χωρίς να έχει ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει δύο και τρεις πολλές φορές αντιπάλους του πάνω στην φάση.

Κάπως έτσι κύλησε το πρώτο ημίχρονο., με τις δύο ομάδες να ξοδεύουν πολλές δυνάμεις, να έχουν γενικά ένα γρήγορο και πιεστικό τέμπο μέσα στο γήπεδο, αλλά το ποδοσφαιρικό θέαμα συνολικά να είναι από μέτριο έως κακό, με τον ένα να εξουδετερώνει τον άλλο σε κάθε αναμέτρηση ή προσωπική μονομαχία.

Η εικόνα άλλαξε λίγο στο δεύτερο ημίχρονο, εκεί όπου το κέντρο του Παναθηναϊκού ξαφνικά "έκατσε" και έδωσε μπόλικο χώρο στον Ατρόμητο, οποίος φάνηκε μεν να κυριαρχεί από πλευράς κατοχής, αλλά και πάλι χωρίς να δημιουργήσει ιδιαίτερα επικίνδυνες ή έστω πιεστικές καταστάσεις στην περιοχή του Παναθηναϊκού.

Στο διάστημα αυτό, ο Πράνιτς ήταν κυριολεκτικά θεατής στο παιχνίδι, ο Ζέκα μάλλον είχε ξοδέψει όλη του την ενέργεια στο αδιάκοπο κυνηγητό και πρέσινγκ του πρώτου ημιχρόνου όπως και ο Ατζαγκούν, με αποτέλεσμα ο Μπέργκ να είναι όχι απλά αποκομμένος και ακίνδυνος αλλά αν θυμάμαι καλά να μην παίρνει μια επαφή με την μπάλα σχεδόν για είκοσι λεπτά και βάλε. Η είσοδος του Αμπέιντ κάπως συμμάζεψε τα πράγματα καθώς ο Μέντες βρήκε ένα ακόμα δίπλα του που έκανε το ίδιο πράγμα με αυτόν, δηλαδή έκοβε, μάρκαρε και πρέσαρε γενικότερα

Από κει και πέρα οι εντυπώσεις που πήγε προς στιγμήν να πάρει ο Παναθηναϊκός με το δοκάρι του Καρέλη, εξισορροπήθηκαν με τις αντίστοιχε δύο πολύ καλές ευκαιρίες του Ατρομήτου προς το τέλος και κάπου εκεί η σεμνή τελετή ολοκληρώθηκε, με όλους να μιλάνε μεν για ένα μέτριο έως κακό παιχνίδι, αλλά στην τελική να είναι και ευχαριστημένοι από το τελικό αποτέλεσμα.

Ραντεβού πλέον για τον Παναθηναϊκό στα πλέι-οφ για το πρωτάθλημα, στα οποία θα μπει με πολύ καλύτερους όρους απ' ότι όλοι νόμιζαν χάρις στον εντυπωσιακό δεύτερο γύρο που έκανε και φυσικά στον ημιτελικό κυπέλλου με τον ΟΦΗ την Μεγάλη Τετάρτη.
 

Γκόντζος Ατρόμητος Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός SPORTS