Αργεντινός είναι ο Ινσαουράλδε. Από το 1970 που ξεκίνησε η μαζική εισβολή νοτιοαμερικανών, και βέβαια κυρίως των Αργεντινών ποδοσφαιριστών στο ελληνικό πρωτάθλημα, θα έπρεπε να μας ήταν γνωστή, οικεία η ψυχοσύνθεση των γκάουτσος. Αληταράδες. Ποιητές του αγριοτσαμπουκά. Καμμία σχέση με τους ροδομάγουλους βορειοευρωπαίους και λοιπούς αποικιακούς λαούς, αλλά και τους βαλκάνιους που συνειδητά απαγορεύουν να σηκώσουν μούρη στους ισχυρούς της γης.
Θρασύς ο Αργεντινός με ευρωπαϊκές καταβολές, λευκός και ψυχοσύνθεση που αποζητά το αίμα στην κόντρα, αισθάνεται ότι στο ποδόσφαιρο έχει το δικαίωμα να σε σακατέψει. Μπάλλα παίζουμε, δουλειά αντρική και είμαστε αλανιάρηδες, παιδιά της αλάνας. Όχι Άγγλοι και Ολλανδοί, Γερμανοειδείς και σκανδιναβοί, με τα αδελφίστικα fair play.
Ανεξάρτητα από την όποια αξία του ο Ινσαουράλδε, δεν είναι και παικταράς το παλληκάρι, γεννηθήκε για ποδοσφαιριστής, όχι για υπάλληλος γραφείου. Η μπουνιά στον Εντίγκα και τον Κουτρουμπή έχει την υπογραφή της ποδοσφαιρικής "υπερηφάνειας" του αμυντικού του ΠΑΟΚ. Και δηλώνει τις ναζιστικές επιρροές που γνώρισε η αργεντίνικη φυλή τον τελευταίο αιώνα.
Σίγουρα για κάποιους αυτά είναι κινέζικα, ακαταλαβίστικα. Μην παρεξηγηθώ. Ο Αργεντινός, καμμία σχέση με τον Βραζιλιάνο και το αφρικανικό παρελθόν του, δεν αισθάνεται κομπλεξικός, μειονεκτικός, κατώτερος από τον Ευρωπαίο. Συγγενής φυλετικά, σα σκέψη και πρακτική, με τον Ουρουγουανό, αυτός κι αν ενεργεί δολοφονικά πιο "επιστημονικά", πιο χειρουργικά μέσα στο γήπεδο.
ΕΛΛΗΝΑΣ διεθνής μεγάλης ομάδας είναι πορτοφολάς και Αργεντίνος μαχαιροβγάλτης, αποκαλύπτει ο apodytiriakias.gr