Εκτός του ότι είναι μια ρωμαλέα, νευρώδης και γενικά μια γρήγορα και καλή ομάδα, απέδειξε χθες ότι έχει και μεγάλη ψυχή. Δεν πανικοβλήθηκε και δεν έχασε την ψυχραιμία της όταν δέχθηκε γκολ. Βγήκε σαν μανιασμένη στο β΄ ημίχρονο και όπως κόβει το μαχαίρι το βούτυρο, έτσι ακριβώς έλιωσε για δέκα λεπτά την Μπαρτσελόνα. Μέχρι να πεις κύμινο είχε ισοφαρίσει και αμέσως μετά ο σαλπιγκτής Σιμεόνε σάλπισε γενική οπισθοχώρηση, αφού ήταν πια αγκαλιά με το τρόπαιο. Έκλεισε πίσω τους χώρους και την έβγαλε μπέϊκα.

Η Μπαρτσελόνα δεν έχει καμία σχέση με την ομάδα που θαύμαζε όλος ο πλανήτης μέχρι πριν από δύο χρόνια. Εκτός του ότι μεγάλωσαν οι παίκτες της και δεν έχουν την παλιά φρεσκάδα, είναι φανερό ότι βαρέθηκαν και μπούχτισαν τα τόσα τρόπαια που έχουν πάρει. Έτσι είναι. Ουδείς μπορεί να πάει κόντρα στη φύση. Ο Τσάβι σκέβρωσε. Ο Ντάνι Αλβες έχει πάρει την όψη της αρσενικής γριάς. Ο Ινιέστα δεν έχει πια τα ίδια πνευμόνια και ο Πικέ με τον Ματσεράνο κουτουλάνε μεταξύ τους. Δεν έχουν ξεχάσει το τόπι, αλλά τους λείπει η φρεσκάδα. Γύρω – γύρω όλοι και στη μέση ο κανένας. Δεν μπαίνουν πια μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Σέντρα στη σέντρα και όπου το πει. Αλλά πάνω από όλα, δεν υπάρχει προπονητής.

Με ποια λογική τράβηξε τόσο πίσω τον Μέσι, σχεδόν μέχρι τη σέντρα; Τι να κάνει και τι να καταφέρει από εκεί ο φουκαράς ο Μέσι, όταν έχει μπροστά του τέσσερα – πέντε χαφ και λόγο πιο πίσω άλλους τέσσερις αμυντικούς; Πόσους να ντριμπάρει και να περάσει; Αυτόματα γίνεται ακίνδυνος. Λίγο πιο έξω από την αντίπαλη περιοχή πρέπει να παίζει ο Μέσι. Εκεί γίνεται ηλεκτροφόρο καλώδιο. Οσο για τον Νεϊμαρ, άντε, καμιά ντριμπλίτσα και καμιά ακίνδυνη σεντρούλα. Σε ρηχά νερά. Αν παρουσιάσει την ίδια εικόνα και στο Μουντιάλ, τότε χέστονα... 

Πηγή: real.gr