Ολοι οι επιχειρηματίες που προέρχονται από την πρώην Σοβιετική Ενωση πλήρωσαν πολλά για να μάθουν. Αλλοι τα κατάφεραν μετά από χρόνια και αφού είχαν σκορπίσει ένα καράβι λεφτά και άλλοι δεν τα κατάφεραν ποτέ και απλώς πέταξαν κάμποσα εκατομμύρια ευρώ στον αθλητισμό χωρίς νόημα.
Ο Ιβάν Σαββίδης λοιπόν δεν θα αποτελέσει την εξαίρεση στον κανόνα. Το θέμα είναι ποια θα είναι η δική του κατάληξη. Θα του πάρει πολύ χρόνο και πολλά εκατομμύρια ευρώ μέχρι να φτιάξει μία ομάδα που θα παίρνει τίτλους, όπως για παράδειγμα στον Αμπράμοβιτς ή κάποια μέρα θα τα παρατήσει όλα μη έχοντας κατακτήσει τίποτα;
Ο Σαββίδης ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές. Με πρώτο στόχο το νοικοκύρεμα των οικονομικών του συλλόγου και μετά την δημιουργία ενός οργανογράμματος του συλλόγου στηριγμένο σε τεχνοκράτες, ο Ιβάν έδειχνε ότι προσπαθούσε να μπει σωστά στο χώρο του ποδοσφαίρου.
Από εκεί όμως και μετά το ένα λάθος διαδέχονταν το άλλο. Το οργανόγραμμα το έφτιαξε πρώτον για να μην λειτουργεί και δεύτερον για να υποδεικνύει ο ίδιος στους τεχνοκράτες τι πρέπει να γίνει. Στην πορεία εμφανίστηκε και η έλλειψη συντονισμού, ο ξεκάθαρος ρόλος του καθενός και φτάσαμε στο σημείο όλοι να έχουν άποψη για όλα και κανείς την ευθύνη.
Ο “εγωκεντρικός” τρόπος που λειτούργησε και λειτουργεί ο Ιβάν δεν απέχει στο ελάχιστο από τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν σε όποιο αθλητικό project κι' αν έχουν τρέξει οι επιχειρηματίες από την πρώην Σοβιετική Ενωση. Δείτε τι έχει συμβεί στην Ανζί, στη Ζενίτ, στην ΤΣΣΚΑ του μπάσκετ ή ακόμη ακόμη και στη Μονακό ή την Τσέλσι και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Και φτάνουμε στο σήμερα, στο τώρα, σχεδόν δύο χρόνια μετά την ημέρα που ο Ιβάν πήρε στα χέρια του τον ΠΑΟΚ. Και αυτό που αποφασίζει είναι να δώσει τα “κλειδιά” του ΠΑΟΚ στον Αγγελο Αναστασιάδη.
Το να σταθώ στον προπονητή Αγγελο Αναστασιάδη και στα επιχειρήματα ότι στα 61 του “έχει σώσει δύο φορές τον Πλατανιά” ή ότι κυριολεκτικά τον προηγούμενο αιώνα “απέκλεισε την Αρσεναλ με τον ΠΑΟΚ” νομίζω ότι θα ήταν άσκοπο