Στις Περιφερειακές η τοπική αυτοδιοίκηση. Στις Δημοτικές κέρδισε η Αθήνα, κέρδισε ο Πειραιάς, κέρδισε η Θεσσαλονίκη, κέρδισε το Κακοσάλεσι, κέρδισε ο Ποδονίφτης, κέρδισε η Τραχανοπλαγιά. Οποιος κι αν μίλαγε την Κυριακή το βράδυ, ήτανε λες και άκουγες την ίδια κασέτα.

Οτι η νίκη ανήκει στον λαό του Μοσχάτου, στον λαό της Νέας Σμύρνης και στον λαό των Κάτω Πετραλώνων. Σχετικά με τα Πετράλωνα καθ' υπερβολή, αφού ανήκουν στο Δήμο της Αθήνας. Μέχρι και ο Μιχαλολιάκος που έχασε, είπε ότι έτσι αποφάσισε ο λαός του Πειραιά κι αυτή είναι η δημοκρατία. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τις επιμέρους μάχες. Μπορεί να έχασε τη μάχη του σταυρού στο ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας ο Μανώλης Μαυρομάτης, αλλά με την εκλογή της Σπυράκη και του Κύρτσου κέρδισε η δημοσιογραφία. Οπως έχασε τη μάχη του σταυρού στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ο Κούλογλου.

Με τους ψηφοφόρους της αριστεράς να μην εκτιμούν την ανιδιοτελή επιλογή του να εγκαταλείψει το ΠΑΣΟΚ και τον Γιώργο Παπανδρέου προσωπικά και να ενταχθεί στις επαναστατικές δυνάμεις και στο πλευρό της Ελληνίδας Πασιονάριας που ακούει στο όνομα Ρένα Δούρου. Αντίθετα, επιβραβεύτηκε η πρωτοβουλία του Σταύρου Θεοδωράκη. Συμπέρασμα ανεξάρτητα από την τελική κατάταξη των υποψηφίων και τις επιλογές των ψηφοφόρων, νικητές των εκλογών ήταν οι με οποιαδήποτε ιδιότητα τηλεοπτικοί αστέρες. Ακόμα και στον κλάδο των καθηγητών Πανεπιστημίου, οι γνωστοί εκλέχθηκαν: Ο Κατρούγκαλος με τον ΣΥΡΙΖΑ και ο Γραμματικάκης με το Ποτάμι.

Αυτοί που μόνο διδάσκουν και δεν εμφανίζονται στην τηλεόραση ή δεν είχαν δικιά τους εκπομπή όπως ο Γραμματικάκης, πατώσανε. Εξαίρεση σ' αυτό το υπέροχο κλίμα της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας, η Γιάννα Αγγελοπούλου και ο Αχιλλέας Μπέος. Η «συγγραφέας», όπως την αποκαλούν ειρωνικά, εκνευρίστηκε με την επιλογή των Πειραιωτών να ψηφίσουν τον Γιάννη Μώραλη. Αν όμως δεν μας αρέσουν οι επιλογές του λαού, μπορούμε να τον αλλάξουμε. Κι επειδή δεν μπορεί να φύγει ο λαός, μπορεί να φύγει η κυρία Γιάννα.

Να αλλάξει περιβάλλον. Να μετακομίσει για την Ελβετία ή οπουδήποτε κρίνει αυτή, όπου ο λαός έχει σωστά πολιτικά κριτήρια και ψηφίζει τους ικανούς και τους άριστους. Ο Αχιλλέας Μπέος, ενοχλημένος από τον πόλεμο λάσπης που δέχτηκε, μίλησε για «κοπρίτες» και «τους προοδευτικούς του κώλου τα εννιάμερα». Αφού τόνισε ότι «δεν είμαι Ρουβάς, αλλά ένας από σας», ξιφούλκησε κατά του Κιμούλη, του Νταλάρα και του Φασουλή, που απομυζούν το δημόσιο χρήμα.

Ενώ αντίθετα, καλλιτέχνες σαν τον Καρρά, την Πάολα, τον Ρέμο, τον Παντελίδη και τον Οικονομόπουλο πληρώνονται από τον λαό και μόνο. «Ποτέ δεν περάσανε από τα υπουργεία Πολιτισμού και δήθεν κουλτούρας να πάρουνε τον ιδρώτα σας. Οπως οι άνθρωποι των γραμμάτων, της τέχνης και της πουτάνας της αρπαχτής». Κι έκλεισε λέγοντας «στις επόμενες εκλογές παγκοσμίως δεν θα υπάρχει ποσοστό 90%. Μόνο στον Βόλο». Καλά να είμαστε μέχρι το 2019, που θα ξαναγίνουν εκλογές, να τα ξαναπούμε. Αυτά.

Το ποδήλατο κέρδισε την μπαγκέτα του μαέστρου
ΑΤΕΛΕΙΩΤΗ είναι η λίστα των λαμπερών προσώπων που επέλεξε ο λαός στις εκλογές. Σε πολύ καλή θέση με τον συνδυασμό του Σακελλαρίδη στην Αθήνα εκλέχθηκε ο Ντίνος Καρύδης. Ο πατέρας της Σμαράγδας. Που η θητεία του στην τέχνη ανατρέχει στο 1961 και στην ταινία «Η Αλίκη στο ναυτικό». Από τους ελάχιστους επιζώντες μαζί με τον Κώστα Βουτσά. Αντίθετα, δεν πήγε καθόλου καλά στις ευρωεκλογές ο πρώην της Σμαράγδας. Ο Σταύρος Ξαρχάκος, που έχει διατελέσει στο παρελθόν ευρωβουλευτής. Μόλις στην 11η θέση. Πιο πάνω, μάλιστα, από τον μουσικοσυνθέτη, η Νατάσα Ράγιου.

Προφανώς η απουσία της τα τελευταία χρόνια από το γυαλί δεν της επέτρεψε να πάει καλύτερα. Με τον φαλακρό ποδηλατά Αμυρά να βρίσκεται στην έβδομη, δεύτερος επιλαχών. Το ποδήλατο, δηλαδή, κέρδισε την μπαγκέτα του μαέστρου. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Καζάκης πήρε περισσότερους ψήφους από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Επειδή είναι γνωστός από την τηλεόραση. Ακόμα και στην Αριστερά μετράει η τηλεθέαση. Σχετικά με το ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει η νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού. Ότι δηλαδή ο Θοδωρής Ζαγοράκης προηγείται της Νίκης Τζαβέλλα που πέρα από το παρελθόν της στο ΛΑΟΣ είναι στο ίδρυμα Κόκκαλη.

Η επιλογή Μπούρμπου συνδυάζει το καλό και το φτηνό
Ο λαός, ο οπαδός, είτε στο πέταλο είναι η θέση του είτε στους επισήμους, θέλει μεταγραφές αεροδρομίου. Θέλει παιχταράδες. Θέλει ονόματα. Ο οπαδός ζει και αναπνέει για τις μεταγραφές. Κατ' αυτήν την έννοια, αν είσαι οπαδός του Παναθηναϊκού κι ακούς Μπούρμπος, παγώνεις. Πριν από δέκα χρόνια κοροϊδεύανε την ΑΕΚ ότι παίζει με τους Μπούρμπους και τους Κρασσάδες. Κι ο Παναθηναϊκός παίρνει τον Μπούρμπο που στις 11 του άλλου μήνα κλείνει τα 31. Γιατί όχι, λέει η ταπεινότητά μου. Το οικονομικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι δεδομένο. Οπως είναι δεδομένο ότι τη σεζόν που πέρασε ο Μπούρμπος, για τα δεδομένα του ελληνικού πρωταθλήματος, έκανε εξαιρετικά παιχνίδια. Το λένε αυτό και τα στατιστικά του, αλλά και η εικόνα του στο γήπεδο.

Προφανώς και δεν πρόκειται για κάτι το εξαιρετικό. Συνδυάζει όμως το καλό και το φτηνό. Ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με το επιθετικό κομμάτι που ο Παναθηναϊκός πέρυσι έπαιζε μονόπλευρα με τον Νάνο. Βουλώνεις μια τρύπα, λοιπόν, με πολύ μικρό κόστος και σου περισσεύουνε λεφτά για τις άλλες μεταγραφικές επιλογές σου. Αυτό επιτάσσει η σωστή διαχείριση και όχι μόνο σε περιόδους κρίσης. Από κει και πέρα κάθε μεταγραφή συνιστά ένα στοίχημα. Πέρυσι ο Παναθηναϊκός είχε την ευτυχία να του βγούνε τέτοιου είδους στοιχήματα υψηλού ρίσκου, σε πολύ μεγάλο ποσοστό. Σε γενικές γραμμές σ' αυτήν τη λογική θα πάει κι εφέτος. Και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν και κατά πόσο θα βγουν κι εφέτος αυτά τα στοιχήματα.

Είτε 12 είναι οι δόσεις για τα χρέη στην Εφορία είτε 48, ποιος έχει λεφτά να τις πληρώσει;

Πηγή: Goal

Καίσαρης Ποδόσφαιρο SPORTS