Η ανάγκη μιας πρωτοβουλίας

Γιατί ακόμα κι αν η Βουλή ψηφίσει τον νόμο και τα χρήματα βρεθούν, όσο ο δήμαρχος προβάλλει ενστάσεις, θα είναι όλα στον αέρα. Αυτό διδάσκουν τα προηγούμενα.

H καθυστέρηση της ψήφισης του νόμου που φέρει το όνομα «Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας-Αττικής, Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Θεσσαλονίκης και άλλες διατάξεις» και που στο 81ο άρθρο του ορίζει τις προδιαγραφές του γηπέδου ΑΕΚ δεν είναι για την «Ενωση» σοβαρό πρόβλημα. Ο νόμος θα ψηφιστεί, με μια ή δυο εβδομάδες καθυστέρηση, και θα ψηφίσει υπέρ και η αντιπολίτευση αν ενσωματωθούν στο άρθρο οι αλλαγές που έχει ζητήσει ο ΣΥΡΙΖΑ (και που αφορούν θέματα που έχουν να κάνουν με το άλσος, τα πάρκινγκ, τα μέσα μαζικής μεταφοράς που καλύπτουν τη Νέα Φιλαδέλφεια και τη σχέση Ερασιτεχνικής και ΠΑΕ ΑΕΚ). Προσοχή όμως: ακόμα κι αν αυτό συμβεί δεν σημαίνει ότι όλα τα γραφειοκρατικά ζητήματα λύθηκαν.

Νόμος
Ο νόμος θα μπορούσε να περάσει ακόμα κι αν τα όσα ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενσωματωθούν στο άρθρο 81. Η κυβέρνηση έχει ψήφους για να περάσει το νομοσχέδιο χωρίς προβλήματα, αλλά αν κάτι έχουν διδάξει όλες οι προηγούμενες ανάλογες ιστορίες είναι ότι μια νομοθετική ρύθμιση δεν αρκεί για να κατασκευαστεί ένα γήπεδο. Ολες οι ρυθμίσεις που αφορούσαν τον Βοτανικό πέρασαν κάποτε από τη Βουλή, αλλά οι προσφυγές εναντίον των νόμων αυτών στο Συμβούλιο της Επικρατείας από τις διάφορες κινήσεις πωλητών σταμάτησαν το έργο. Μακάρι για την ΑΕΚ να αρκούσε η δικομματική συναίνεση, αλλά οι πρόσφατες τοποθετήσεις του νέου Δημάρχου Νέας Φιλαδέλφειας κ. Βασιλόπουλου δείχνουν ότι ακόμα και η ψήφιση του άρθρου 81 από τον ΣΥΡΙΖΑ δεν αρκεί για να μην υπάρξουν κολλήματα. Ο Τσίπρας έχει συχνά προβλήματα να επιβάλει μια κοινή γραμμή στους βουλευτές του, σκεφτείτε τι δυσκολία έχει να περάσει τα θέλω του στους δημάρχους του.

Προσοχή
Ο κ. Βασιλόπουλος στην τελευταία τοποθέτησή του βάζει στο κέντρο της προσοχής το θέμα του άλσους. Προηγουμένως είχε εκφράσει ενστάσεις για το ύψος του γηπέδου και τα πάρκινγκ του. Προφανώς και ο ίδιος δεν γνωρίζει ακριβώς τι θέλει να αλλάξει στο σχέδιο κι αυτό είναι ένα πρόβλημα για τη δημόσια συζήτηση. Ομως στην ΑΕΚ δεν πρέπει να παραβλέπουν δυο πράγματα: το πρώτο ότι κέρδισε τις εκλογές έχοντας εκφράσει αντιρρήσεις για το σχέδιο της ανέγερσης του γηπέδου κι ο κόσμος που τον ψήφισε αυτό το ήξερε και το δεύτερο ότι κανένα ζήτημα δεν θα λυθεί αν δεν καθίσουν όλοι στο ίδιο τραπέζι. Το «όλοι», στην προκειμένη περίπτωση, έχει να κάνει όχι με τα κόμματα, αλλά με όσους εμπλέκονται, δηλαδή με την ΑΕΚ, το υπουργείο, τον δήμο και την περιφέρεια. Κι εννοώ φυσικά τον κ. Βασιλόπουλο και την κ. Δούρου κι όχι την κ. Αποστολάκη και τον κ. Σγουρό που τον Σεπτέμβριο παραδίδουν. Αν οι εμπλεκόμενοι δεν καταλήξουν κάπου, αργά ή γρήγορα, θα προκύψουν νέες αντιρρήσεις και νέοι καβγάδες. Και οι καβγάδες φέρνουν μόνο καθυστέρηση και τίποτε άλλο.

Νευράκια
Μπορώ να καταλάβω τη νευρικότητα των ανθρώπων της ΑΕΚ, όταν βλέπουν ότι υπάρχουν φορείς που εκφράζουν αντιρρήσεις για ένα έργο ζωτικής σημασίας για τον σύλλογο. Ομως στη συγκεκριμένη ιστορία τα προηγούμενα διδάσκουν ότι αν ξεκινάνε αντιπαραθέσεις, και μάλιστα δημόσιες, χαμένοι βγαίνουν οι σύλλογοι κυρίως. Ο Βασιλόπουλος ή όποιος άλλος εναντιωθεί στο έργο μπορεί να χάσει τις επόμενες εκλογές, που είναι σε πέντε χρόνια. Η ΑΕΚ όμως κινδυνεύει να μείνει άστεγη: δεν χάνουν οι δυο πλευρές ακριβώς το ίδιο. Επειδή κατά τη γνώμη μου η ΑΕΚ κινδυνεύει να χάσει τα πιο πολλά, η πρωτοβουλία πρέπει να είναι δική της. Μόλις ψηφιστεί ο νόμος θα πρέπει να μιλήσει και με τον Δήμαρχο Νέας Φιλαδέλφειας και με την περιφερειάρχη. Με ειλικρινή διάθεση για μια συμφωνία, αφού οι καβγάδες είναι επικίνδυνοι.

Χρόνος
Η ΑΕΚ χάρη στο σχέδιο του γηπέδου κέρδισε χρόνο πέρυσι. Συσπείρωσε τον κόσμο της, τον έκανε να πιστέψει πως πραγματικά θα αναγεννηθεί. Ο χρόνος της επιστροφής της στη Super League είναι και εχθρός, και σύμμαχος. Σύμμαχος γιατί της επιτρέπει να δουλεύει χωρίς πίεση. Και εχθρός, γιατί στο θέμα του γηπέδου, τρέχει πολύ γρήγορα. Και δεν γυρίζει πίσω...