Μετά από τόσα χρόνια στο ρεπορτάζ, ένα από τα πράγματα που έχω συνειδητοποιήσει είναι ότι δεν πρέπει να πετάω τη σκούφια μου για καμία μεταγραφή, αλλά και να μην υποτιμάω καμία μεταγραφή. Όταν δεν «ακουμπάνε» π.χ. ο Ντάνι κι ο Ρόμενταλ και σκίζουν ο Φουστέρ κι ο Αμπντούν, πρέπει να έχουμε πάρει το μάθημά μας…
Ο πρόλογος έχει να κάνει με την απόκτηση από πλευράς Ολυμπιακού του Θανάση Παπάζογλου. Κλασικά αντιεμπορική μεταγραφή, για την οποία πιο πολύ ακούς κριτικές (για να είμαι διακριτικός), παρά καλά σχόλια. Κι όμως μιλάμε για ένα παιδί 26 ετών, με 20 γκολ στον ΟΦΗ την προηγούμενη διετία, 15 στο πρωτάθλημα και 5 στο κύπελλο-κι από τα 20 μόνο το ένα με πέναλτι. Συν 18 ασίστ, εκ των οποίων οι 10 έγιναν γκολ. Τα νούμερα όχι άσχημα δεν είναι, πολύ καλά είναι.
Οκέϊ, δεν λέω ότι ο Παπάζογλου είναι ο ιδανικός σέντερ φορ για τον Ολυμπιακό. Του λείπει η ταχύτητα κι η ντρίμπλα, στοιχεία που πολλές φορές κάνουν τη διαφορά για ένα στράϊκερ. Όμως, ξέρω πολύ καλά ότι ο Ολυμπιακός φέτος, ειδικά όταν έφυγε ο Μήτρογλου (αλλά κι επί Μήτρογλου), είχε τραγικό πρόβλημα στο να σκοράρει με κεφαλιές από σέντρες, αλλά ωε ένα βαθμό και από στημένες φάσεις. Πολύ απλά γιατί του έλειπε ένας δυνατός σέντερ φορ, ένας καλός κεφαλοσφαιριστής, που θα πάρει την κεφαλιά για το γκολ η, για να την «σπάσει» δεξιά-αριστερά.
Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr