Το σύνθημα που βγαίνει από τα χείλη των φίλων του Ολυμπιακού και δονεί το Καραϊσκάκη: «Στιγμές της δόξας σου, χαρές δικές μας», εκφράζει το μεγαλείο του θρυλικού ελληνικού συλλόγου και συνάμα τους ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που διέπουν τη σχέση λατρείας του κοινού του με την εμβληματική ομάδα.
Μόνο που πλέον δεν γίνεται απλά λόγος για τίτλους, πρωταθλήματα τεσσάρων δεκάδων plus, ελληνικές και ευρωπαϊκές διακρίσεις, αλλά και για το… περίσσευμα νέκταρ της απόλαυσης των «ερυθρόλευκων» οπαδών, μέσα από τις ποικίλες μορφές καταξίωσης του Ολυμπιακού.
Το επίπεδο των πρωταθλητών Ελλάδας λαμβάνει διαστάσεις παγκόσμιας εκτυφλωτικής λάμψης, με την ακτινοβολία του να εκπέμπεται όχι πια μόνο μέσω αγωνιστικών, αλλά και διαδραστικών επιτυχιών.

Η διοίκηση Μαρινάκη, από τους πρώτους μήνες θητείας της στην ΠΑΕ, «έμπασε» τον Ολυμπιακό σε ένα status τεράστιας απόστασης από την ελληνική πραγματικότητα, εγκαινιάζοντας την πρωτόγνωρη, μοναδική «εξωτερική πολιτική» του συλλόγου, χάρη στη διοργάνωση του “Poverty Game” το Δεκέμβριο του ’10.
Ακολούθησαν δεκάδες φιλανθρωπικές δράσεις και «ανοίγματα» στην κοινωνία, επιβεβαιώνοντας και πρακτικά τη θεωρία ότι ένα μεγάλο ευρωπαϊκό club, που ακολουθείται πιστά και παθιασμένα από εκατομμύρια υποστηρικτών, δεν νοείται μόνο ως ποδοσφαιρική δύναμη, μα και ως ένα ευρύ και πολυσήμαντο αθλητικό/συλλογικό κίνημα.

Η συμφωνία με την UNICEF, για όσους ξέρουν και δεν αγωνιούν να υποβαθμίσουν γεγονότα και πραγματικότητες, μήπως και κατορθώσουν να κρύψουν κάτω από το χαλί κόκκους από τη σκόνη του που τους έρχεται… στα μούτρα, δεν είναι παίξε γέλασε.
Πλην του ότι την πληρώνεις τη διαφήμιση στη φανέλα και δεν πληρώνεσαι, οι προϋποθέσεις έγκρισης της «αίτησης» σύμπλευσης με τον κορυφαίο διεθνή Διακυβερνητικό Οργανισμό ανθρωπιστικού χαρακτήρα, διυλίζονται αυστηρά.
Γι αυτό εξάλλου είναι ελάχιστες οι πολύ μεγάλες ομάδες παγκοσμίως (Μπαρτσελόνα, Μπόκα Τζούνιορς), που «έτρεξαν» συνεργασία με την UNICEF.
Σε επιλέγει η UNICEF, δεν την επιλέγεις. Και ο νοών νοείτω…

Με την ίδια λογική ο Ολυμπιακός εντάσσεται χρόνο με το χρόνο εκεί που επί της ουσίας ανήκει, με βάση την ιστορία και το γενικότερο συλλογικό εύρος του: Στην αφρόκρεμα της ηπείρου. Στην ευρωπαϊκή «ελίτ», με το όνομα του να… αναβοσβήνει επιβλητικά, δίπλα σε αυτά ποδοσφαιρικών μεγαθηρίων.
Η αντίστροφη μέτρηση για την «ερυθρόλευκη» παρουσία στο ICC έχει αρχίσει.
Η Νέα Υόρκη ετοιμάζεται, μαζί με τις Ρεάλ, Μίλαν, Λίβερπουλ, Ρόμα, Ίντερ και τις δύο «κυρίες» του Μάντσεστερ, τη Γιουνάιτεντ και τη Σίτι, να υποδεχθεί ως ίσον προς ίσες, τον Ολυμπιακό.
Οκτώ σύλλογοι, ο ένας ιστορικότερος και λαμπρότερος του άλλου, με τον Ολυμπιακό στην ίδια «παρέα», στην ίδια «οικογένεια» των ισχυρών ή και πανίσχυρων αν θέλετε!
Οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονται, με την επιστροφή τους από το Ζέεφελντ, ενώπιον μίας σπουδαίας, θρυλικής εμπειρίας, συμμετέχοντας σε ένα τουρνουά παγκόσμιας εμβέλειας!

Παλιοί και νέοι γνώριμοι της ευρωπαϊκής ελίτ

Στη Νεοϋρκέζικη ατμόσφαιρα ποδοσφαιρικού μεγαλείου, ο πρωταθλητής Ελλάδας θα βρει στον όμιλό του, δύο ομάδες με τις οποίες ήδη έχουν καλλιεργηθεί ισχυροί δεσμοί αλληλεγγύης και συνεργασίας: Την Λίβερπουλ και την Μάντσεστερ Σίτι.
Ειδικά με τους “Reds” του μεγάλου βρετανικού λιμανιού η σχέση είναι στενή, μέσα από μια μοιρασιά αναμνήσεων και συγκινητικών συναισθημάτων. Είναι δεσμοί αίματος!
Και οι δύο σύλλογοι έχασαν φιλάθλους. Έχασαν δικά τους παιδιά, αγαπημένα και πιστά, όπως όλοι οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού και της Λίβερπουλ… «Θύρα 7» και «Χίλσμπορο.

Δύο από τα πιο σκληρά παιχνίδια της μοίρας. Οι 21 νεκροί του Θρύλου, σύμβολο αγάπης αιώνιας. Οι 96 νεκροί της Λίβερπουλ, σύμβολο πίστης παντοτινής.
Το φιλικό που έδωσε ο Ολυμπιακός πέρυσι τον Αύγουστο, στο «Άνφιλντ», για να τιμήσει τον μεγάλο αρχηγό της Λίβερπουλ, Στίβεν Τζέραρντ, ήταν μία τρανή απόδειξη των εξαιρετικών σχέσεων ανάμεσα σε δύο σπουδαία ευρωπαϊκά κλαμπ. Ο ίδιος ο “Stevie G” ευχαρίστησε θερμά τον Ολυμπιακό για την παρουσία του στο Λίβερπουλ, με τον Βαγγέλη Μαρινάκη, να τιμά το Ίδρυμα του Τζέραρντ, δωρίζοντας 100.000 λίρες!

Και με τους «πολίτες» της Σίτι όμως υπάρχει δεσμός ενότητας. Κατ αρχάς, ένας ποδοσφαιριστής ο οποίος αγαπήθηκε ιδιαίτερα από την "ερυθρόλευκη" εξέδρα, είναι ο βασικός σύνδεσμος των δύο συλλόγων αυτή τη στιγμή. Ο Γιάγια Τουρέ, φεύγοντας από τον Πειραιά το καλοκαίρι του 2006 συνέχισε και έκανε μία λαμπρή καριέρα, η οποία τον έφερε στη Μάντσεστερ Σίτι, όπου και διαπρέπει.
Αυτή, βέβαια, δεν είναι η μόνη σχέση την οποία έχει ο Ολυμπιακός με τη Μάντσεστερ Σίτι, αν και είναι η πιο σημαντική. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο Ολυμπιακός έχει εντάξει στο παρελθόν, ή διατηρεί ακόμη, στο δυναμικό του, ποδοσφαιριστές που έχουν κάνει το πέρασμά τους και από τους «γαλάζιους».
Ο Βλάντιμιρ Βάις ήταν στη Σίτι, όπως και ο Αμπντισαλάμ Ιμπραΐμ, που απέκτησε ο Ολυμπιακός πριν λίγους μήνες και δόθηκε στον Εργοτέλη.
Τελευταία προσθήκη, αυτή του Ομάρ Ελαμπντελαουί, ο οποίος φόρεσε τη φανέλα της Man. City σε νεαρή ηλικία και πλέον συνεχίζει την καριέρα του στον Ολυμπιακό.

Στο ICC της Ν. Υόρκης, πέρα από τις παλιές και νέες «γνωριμίες» των «ερυθρολεύκων», ο πλανήτης θα δει, θα μάθει και θα ακούσει για τον Έλληνα ποδοσφαιρικό πρέσβη τον οποίο τα εγχώρια ύδατα είναι… ρηχά πια γι’ αυτόν…
 

Καρμοίρης Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός