Γράφει ο Διονύσης Δελλής...

Έχει πλέον καταθέσει ένα μεγάλο δείγμα γραφής ο Μίτσελ στην Ελλάδα. Μεγαλύτερο από τα συνηθισμένα, πόσο μάλλον σε μια ομάδα που ο πάγκος της είθισται να θεωρείται ηλεκτρικός. Σχεδόν 18 μήνες ο Ισπανός τεχνικός στον Ολυμπιακό. Και λόγω της εποχής που αφίχθη (Φλεβάρης του ΄13) πάμε για τρίτη αγωνιστική σεζόν με τον 52άχρονο να κρατά το τιμόνι.

Προφανώς όπως ισχύει σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση ο κόουτς των Ερυθρόλευκων έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη κάποιων (μεταξύ αυτών και της διοίκησης που είναι και το ζητούμενο), ή έχει χάσει την εμπιστοσύνη κάποιων άλλων. Γούστα είναι αυτά και στην δημοκρατία του ποδοσφαίρου, αυτό έλειπε να μην μπορεί ο καθένας μέσα από την δική του οπτική να σχηματίζει και την άποψη του. Ότι και να έχει όμως κάποιος κατά νου για εκείνον, αποκλείεται να μην του αναγνωρίσει δύο δεδομένα. Πρώτον ότι είναι ένας προπονητής που αντιμετωπίζει τον Ολυμπιακό σαν πολύ μεγάλη ομάδα. Σαν ένα κλαμπ ευρωπαϊκό που νοιώθει ανταγωνιστικό απέναντι στους καλύτερους της Ευρώπης. Και δεύτερον ότι έχει σε πολύ μεγαλύτερη «θέση» στο μυαλό του, τον έλληνα ποδοσφαιριστή από ότι τον έχουμε εμείς οι ίδιοι.

Και για τα δύο αυτά γεγονότα υπάρχουν πάρα πολλά παραδείγματα. Το επιθετικό ποδόσφαιρο κατοχής στην πρεμιέρα του περσινού Τσάμπιονς Λιγκ με την Παρί (των 500.000.000 ευρώ σε ρόστερ) και το ρίσκο για... γκάζια που έφερε ένα φανταστικό πρώτο ημίχρονο αλλά και ένα βαρύτατο τελικό 1-4. Η επιλογή να παίξει με τέσσερις επιθετικούς (Μήτρογλου, Σαβιόλα, Ολαϊτάν, Βάις) στην 11άδα του, μέσα στις Βρυξέλλες το do or die ματς με την Άντερλεχτ. Η προσπάθεια του Ολυμπιακού να προκριθεί μέσα στο Ολντ Τράφορντ, όχι προστατεύοντας το 2-0 του Καραϊσκάκη αλλά αναζητώντας ένα γκολ μέσα στο σπίτι της Γιουνάιτεντ. Πράγματα που βγήκαν ή δεν βγήκαν, αλλά που δείχνουν κάτι. Για την φιλοσοφία του.

Διάβασε περισσότερα στο gazzetta.gr

Μίτσελ Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός