Ο Κώστας Καίσαρης κράζει Κοτσόλη!

ΤΑ προβλήματα του Παναθηναϊκού δεν είναι ένα και δύο. Είναι πολλά περισσότερα. Κι όταν οι αδυναμίες είναι συνεχείς και επαναλαμβανόμενες δεν είναι εύκολο να διορθωθούν. Σαφώς κι είναι ακόμα πολύ νωρίς σε ό,τι έχει να κάνει με τη σεζόν.

Αυτό το πρώτο δείγμα όμως, με οκτώ ματς, πέντε για την Ευρώπη και τρία για το πρωτάθλημα, δεν είναι μικρό. Με τον Παναθηναϊκό σε όλα σχεδόν τα ματς να τρώει πρώτος γκολ και στη συνέχεια να τρέχει και τις περισσότερες φορές να μην φτάνει. Δεν είναι δηλαδή ότι σου λείπει ο Μπεργκ κι εύλογα είσαι δυσκοίλιος στο γκολ.

Η εικόνα της ομάδας είναι κακή στο σύνολό της. Σε σχέση με τη φρεσκάδα που έβγαζε πέρυσι στο δεύτερο γύρο είναι η μέρα με τη νύχτα.

Από κει και πέρα υπάρχουν οι επιμέρους λεπτομέρειες: Στην άμυνα εύκολα γίνεται το λάθος. Στα χαφ δεν υπάρχει συνοχή και οι αντίπαλοι βρίσκουν χώρους να βγάζουν εύκολους αιφνιδιασμούς. Στην επίθεση φάσεις βγαίνουν, αλλά το γκολ έρχεται πολύ δύσκολα. Και όλα αυτά στην Ελλάδα, απέναντι σε Σταντάρ και Μίντιλαντ. Αν δηλαδή δεν είχε γυρίσει ο Παναθηναϊκός το ματς με τον Πανιώνιο στα χασομέρια, πόσους βαθμούς θα είχε; Ή έναν ή δύο. Η Ντιναμό σαφώς και ήταν ανώτερη ποιοτικά ομάδα. Αν έπαιζε κομπλέ, θα έβαζε πέντε; Με την ομάδα να παίρνει μέχρι τώρα μηδενικές σχεδόν βοήθειες από τις μεταγραφές.

Επειδή όμως μιλάμε για ποδόσφαιρο, όλα γίνονται κι όλα έχουν την εξήγησή τους. Οπως πέρυσι π.χ. βγήκαν όλες σχεδόν οι μεταγραφές, εφέτος μπορεί να μη βγει ούτε μία. Από όλα αυτά, λοιπόν, ένα είναι αυτό που δείχνει ακατανόητο: Πώς πήρανε δηλαδή την απόφαση ότι θα βγάλουνε τη σεζόν με βασικό τερματοφύλακα τον Κοτσόλη; Με ποια λογική; Σε ποιο σινεμά παίζεται αυτό το έργο να πάμε να το δούμε.

Προς το παρόν, ο Παναθηναϊκός παίζει χωρίς τερματοφύλακα: Ο,τι πάει μέσα, γράφει. Ο γκολκίπερ προσπαθεί να πέσει εκ των υστέρων. Οταν η μπάλα έχει ήδη μπει στα δίχτυα. Μία ώρα έρχεται η μπάλα στο φάουλ των Ρώσων, με κατεύθυνση στη δικιά του τη γωνία και ο Κοτσόλης την κοιτάει που βρίσκει στο δοκάρι. Στο δεύτερο γκολ της Ντιναμό βγαίνει χωρίς κανένα λόγο και το κάνει ακόμα πιο εύκολο.

Δεν είναι το θέμα, βέβαια, να στήσεις στον τοίχο έναν και μόνο ποδοσφαιριστή. Η θέση του γκολκίπερ όμως είναι νευραλγική. Και δεν επιτρέπεται το λάθος. Λεφτά για να πάρεις έναν παιχταρά στα χαφ ή στην επίθεση μπορεί να μην έχεις. Το πιο εύκολο όμως στο ποδόσφαιρο είναι να βρεις έναν «αξιοπρεπή» τερματοφύλακα. Χωρίς να βάλεις βαθιά το χέρι στην τσέπη. Με λίγα λεφτά. Οπως είχε βρει ο Ψωμιάδης τον Ιτάνζ στην Καβάλα. Οπως βρήκε π.χ. ο Ατρόμητος τον Τζενάμο. Οπως πήρε στις εκπτώσεις, τις τελευταίες μέρες των μεταγραφών, ο Κομπότης τον Σηφάκη (φωτό). Αυτοί πήγανε και πήρανε τον Στιλ από την Αγγλία για αναπληρωματικό; Και ο Κοτσόλης από πού κι ως πού βασικός; Η τελευταία σεζόν που έπαιξε βασικός ήταν το 2008-09 στη Λάρισα. Ή μήπως είναι μικρός σε ηλικία και περιμένεις ότι με τα παιχνίδια θα αποκτήσει εμπειρίες και θα βελτιωθεί;

Ξαναλέμε ότι τα λάθη στο ποδόσφαιρο είναι μέσα στο πρόγραμμα.

Το λάθος όμως σε ό,τι έχει να κάνει με τον τερματοφύλακα είναι απαγορευτικό. Η θέση είναι μία και μοναδική. Το τέρμα είναι 7 μέτρα και 32 εκατοστά. Είναι φως φανάρι ποιος μπορεί να τα βγάλει πέρα και ποιος δεν μπορεί. Αυτά.

Οι προπονητές στη Σκόντα είναι για να κάνουνε τις προπονήσεις

ΑΥΤΟΣ που έχει πει ότι πρώτα φεύγει η ψυχή κι ύστερα το χούι, κάτι ήξερε παραπάνω. Στην περυσινή σεζόν του έφυγε η ψυχή του Πανόπουλου. Δεν είναι μικρό πράμα να παίζεις την κατηγορία σ' ένα παιχνίδι. Και πριν φτάσεις στο μπαράζ με τον Βόλο, να έχει καθαρίσει ο Σπάθας με τον Παναθηναϊκό. Να σου έχει βγει η ψυχή δύο φορές. Παίρνει χαμπάρι όμως ο Πανόπουλος; Με τίποτα. Υστερα από τρεις αγωνιστικές, τον σχόλασε τον Τσιώλη. Και γράφουνε οι ρεπόρτερ ότι ο Μίστερ Σκόντα δεν βιάζεται και η ομάδα θα κατέβει στο ματς σήμερα με τη Λιβαδειά με τον Νεντίδη στον πάγκο.

Για ποιον λόγο, όμως, να βιαστεί ο Πανόπουλος; Δεν ξέρει, δηλαδή, να φτιάξει την ενδεκάδα και να κάνει τις αλλαγές; Οι προπονητές στη Σκόντα είναι για να κάνουνε τις προπονήσεις. Το πώς θα παίξει η ομάδα είναι δουλειά του Πανόπουλου. Αν είσαι Κεχαγιάς και το αποδέχεσαι αυτό, ΟΚ.

Αν όχι, φεύγεις και πας σπίτι σου. Γι' αυτό και ο Ουζουνίδης αρνήθηκε ευγενικά κι έκοψε ρόδα μυρωμένα. Εχει ξαναπεράσει από την Ξάνθη και περισσότερες από μία φορά μάλιστα και ήξερε τι τον περιμένει.

Ή ακούς ό,τι σου λέει ο Πανόπουλος, ή φεύγεις και πας σπίτι σου.

Αυτό έλειπε, δηλαδή, να βάζεις εσύ τα ωραία σου λεφτά και να κάνουνε κουμάντο στην ομάδα σου οι προπονητές.

Οι εκφωνητές αντί με τα χρόνια να βελτιώνονται, χειροτερεύουν

ΠΑΛΙ τα ίδια. Πάλι έβαλε τις φωνές ο Τσώχος και ξυπνάγανε τα μωρά παιδιά στις κούνιες, το ένα μετά το άλλο, και βάζανε τα κλάματα. Λες και σώνει και καλά θέλει να σπάσει το ρεκόρ του Θαναηλάκη στα ντεσιμπέλ. Με τις φωνές που βάζει, πάντως, είναι πολύ κοντά. Σε κάθε φάση που ο Παναθηναϊκός πλησίαζε την περιοχή των Ρώσων, κόντευαν να σπάσουν τα τζάμια.

Σχετικά τώρα με αυτή καθαυτή τη μετάδοση, δεν είχε κανένα πρόβλημα να χαρακτηρίσει το γκολ του Ντίνα (φωτό) «χρυσό». Αν ο Παναθηναϊκός στη συνέχεια έβαζε δεύτερο γκολ και ισοφάριζε; Και μετά κι άλλο και κέρδιζε; Αν, λοιπόν, το γκολ που μειώνεις σε 1-2 είναι χρυσό, το γκολ που κάνεις το 3-2 τι είναι; Τρεις φορές χρυσό; Αφήνοντας ωστόσο το καλύτερο για το τέλος: «Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει με το κεφάλι ψηλά». Αν, αντί να χάσει ο Παναθηναϊκός, είχε κερδίσει το ματς, τι θα έλεγε;

Το θέμα με τους εκφωνητές είναι ότι αντί με τα χρόνια να βελτιώνονται κάπως και να λιγοστεύουν τα λάθη τους, γίνονται ακόμα χειρότεροι. Και όχι μόνον όταν παίζεται το ματς που υπάρχει ένας βαθμός δυσκολίας, αλλά ακόμα κι όταν κάνουν εκπομπή στο στούντιο. Οπως ο Μπακόπουλος που ενημερώνει ότι «ο Παναθηναϊκός γύρω στο 70' είναι στο μηδέν-μηδέν με τον Πανιώνιο». Για να προσθέσει, για όσους πιθανόν δεν κατάλαβαν: «Χωρίς καμία από τις δύο ομάδες να έχει πετύχει ή να έχει δεχθεί γκολ».

Στη ΝΕΡΙΤ, ωστόσο, φροντίζουν να δίνουν μια νότα νοσταλγίας.

Να σε γυρίζουν δηλαδή πίσω, στη δεκαετία του '80. Να μεταδίδει ο Πέτρος Μαυρογιαννίδης και να λέει και να ξαναλέει «σουτ που γίνεται»...

Οπως ακριβώς ο Κώστας Δεληγιάννης, πριν από τριάντα χρόνια.

Και τάβλι να παίζανε στην Τούμπα, το 6-1 δύσκολα έρχεται.
-Observer

ΕΡΩΤΗΣΗ
Τις μονές μέρες κάνει κουμάντο στον Αρη ο Γαλανός και τις ζυγές ο Παπαγεωργίου;

Πηγή: Goal