Ο Χιου Ντάλας δεν είναι…στα μέτρα μας

Παραξένεψε σίγουρα τους περισσότερους εκείνο που είπε ο Χιου Ντάλας στη χθεσινή του συνάντηση με τους προέδρους της Super League, ότι δηλαδή… «είμαι ευχαριστημένος με όσα έχω δει» και «τα λάθη δεν έχουν διαμορφώσει αποτέλεσμα».

Μα… τυφλός είναι;

Λογική η απορία… Μόνο που εκείνος βλέπει τους διαιτητές ως Σκοτσέζος και όχι ως Ελληνας. Τους παρακολουθεί από απόσταση. Καταλαβαίνει τις δυσκολίες τους. Δεν κοιτάζει τα πράγματα από οπαδική σκοπιά. Και κυρίως δεν κάθεται με τη χατζάρα έτοιμος να τους φάει το κεφάλι.

Τη στάση του Χιου Ντάλας πρέπει να προσπαθούμε να την εξηγήσουμε και να την κατανοήσουμε, αντί να την αφορίζουμε.

Το λέω, επειδή με το που ήρθε στην Αθήνα και πήγε στο «Καραϊσκάκη» να δει Ολυμπιακός – Βέροια, κάποιοι… εργάτες της δημοσιογραφίας έβγαλαν την «πληροφορία» ότι κατέβηκε στο τέλος του ματς στα αποδυτήρια και… τιμώρησε σιωπηρά τον Καλογερόπουλο, επειδή έδωσε το πέναλτι υπέρ του Ολυμπιακού, ή ζήτησε επιτόπου την έκθεση του παρατηρητή για να δει πώς βαθμολόγησε τον ρέφερι!

Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Αλλωστε και ο Παπάς και ο Τριτσώνης και ο βοηθός που σταμάτησε με ανύπαρκτο οφσάιντ τον Παναθηναϊκό στον Πλατανιά, θα συνεχίσουν κανονικά να χρησιμοποιούνται για να μπουν στη ζυγαριά στο τέλος του 2014.

Το θέμα, λοιπόν, έχει να κάνει με τον τρόπο που κρίνεται ένας διαιτητής στις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες όπως η Αγγλία, η Ισπανία η Γερμανία, η Ολλανδία και η… Σκοτία. Εκεί, κανένας δεν κάθεται να βάλει στο μικροσκόπιο τις φάσεις, να τις δει τρεις και τέσσερις φορές στο βίντεο πριν αποφασίσει αν ήταν πέναλτι ή όχι, κι αν το γκολ μπήκε από καταφανή θέση οφσάιντ. Αν ήταν έτσι, ο Γουέμπ στην Αγγλία, με βάση τα κατά καιρούς σφυρίγματά του, θα είχε κατρακυλήσει στην… 4η κατηγορία και δεν θα ήταν ο κορυφαίος ρέφερι στον κόσμο, κλείνοντας την καριέρα του σε τελικό Μουντιάλ.

Τα πράγματα δεν γίνονται έτσι, τουλάχιστον στην καλή ποδοσφαιρική κοινωνία. Δεν υπάρχει άλλωστε καμιά λογική στο να βλέπεις έναν κακό διαιτητή και να του ρίχνεις… 20 μέρες ή δύο μήνες αργίας, επειδή δεν είδε καλά μια φάση χωρίς την πολυτέλεια του ριπλέι και, όταν περάσει η τιμωρία, να τον ξαναβάζεις να παίξει κανονικά.

Η κρίση πρέπει είναι συνολική και να έχει κριτήρια: την προσωπικότητα που βγάζει ο διαιτητής στο γήπεδο. Τον τρόπο που χειρίζεται τις διαμαρτυρίες των ποδοσφαιριστών. Τα σκληρά φάουλ που σηκώνουν τη μεγαλύτερη τιμωρία. Τη δικαιοσύνη στον πειθαρχικό έλεγχο. Σε αυτά αξιολογείται κυρίως, και όχι στο αν ακύρωσε κανονικό γκολ ή αν σφύριξε ένα μόνο φάουλ υπέρ μιας ομάδας σε ολόκληρο το ματς.

Είναι χαρακτηριστικό το συμπέρασμα που βγήκε από την τοποθέτηση του Φύσσα γύρω από το πώς βλέπουν π.χ. στη Σκοτία την καλή ή την κακή διαιτησία και κυρίως πώς διορθώνουν τα λάθη. «Να σας θυμίσω μια δική μου περίπτωση στη χώρα σας», είπε ο Φύσσας. «Αποβλήθηκα σε ματς Χαρτς – Σέλτικ για φάουλ έξω από την περιοχή και η σκοτσέζικη Λίγκα την επόμενη μέρα αναγνώρισε το λάθος και τουλάχιστον αφαίρεσε την κόκκινη».

Ετσι ακριβώς. Δεν τιμωρήθηκε ο διαιτητής, αλλά σβήστηκε η κάρτα. Εκτός… Εκτός αν αρχίσει να βλέπει ο αρχιδιαιτητής ότι οι κακές διαιτησίες είναι κανόνας για συγκεκριμένο ρέφερι. Εκεί αλλάζει το πράγμα.

Ειδικά ο Χιου Ντάλας είναι, φαντάζομαι, σε θέση να ξεχωρίσει ποιος γέρνει μονόπαντα – που είναι και το κυρίως ζητούμενο στη φάση στην οποία βρίσκεται σήμερα το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Μάλιστα, όποιος θέλει να τον βοηθήσει πραγματικά, ας του δώσει να διαβάσει μεταφρασμένο στα αγγλικά το βούλευμα του αθλητικού εισαγγελέα Κορέα, για να καταλάβει προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί παράλληλα με όσα βλέπει.