Αποτυχία θα ήταν για τον Ολυμπιακό αν δεν κέρδιζε την σουηδική αντίπαλό του. Με Αθλέτικο ο πρωταθλητής έδειξε ότι μπορεί να διεκδικήσει πρόκριση στο τσάμπιονς ληγκ κι ένας τέτοιος στόχος απαιτεί να μη χαρίζεις ούτε ισοπαλία σε ομάδα κατώτερή σου. Με ποδοσφαιρική παιδεία η Μάλμε, δηλαδή με ποδόσφαιρο πρακτικό, ούτε καλύτερη ομάδα είναι από τον Ολυμπιακό, ούτε έχει καλύτερους παίκτες. Κι όμως κέρδισε, με 2-0. Γιατί;

Δεν θυμάμαι τον Ολυμπιακό σε παιχνίδι τσάμπιονς ληγκ να το διασκεδάζει όπως στο πρώτο ημίχρονο. Να μαζεύει τη μπάλλα από την άμυνα, να ελέγχει τους χώρους και να έχει συντριπτική υπεροχή στην κατοχή. Και, βέβαια, να φτάνει σε ευκαιρίες. Γιατί, όμως, δεν σκόραρε; Γιατί “δικαίωσε” τον ξανθομπάμπουρα προπονητή της Μάλμε που υποτίμησε τον Ολυμπιακό πριν το παιχνίδι;

Περίεργο που ο Ολυμπιακός έπαιξε μονάχα με μία αιχμή μπροστά, τον Μήτρογλου, που δείχνει να συνέρχεται. Πολύ κόσμο στον άξονα μάζεψε ο Μίτσελ και δεν είχε ελεύθερους χώρους να αναπτυχθεί επιθετικά. Τελικά, ο Ολυμπιακός στην ίδια ευθεία με τον Μήτρογλου επιθετικά έπαιζε με τα δύο πλάγια μπακ, τον παγκόσμιας κλάσης Μεζουάκου και τον Ελαμπντελαουί.

Δεν το καταλαβαίνω αυτό. Να έχει μία άμυνα χωνί, γεμάτη τρύπες ο Ολυμπιακός και να προσπαθεί αλά Μπαρτσελώνα να παίζει μπροστά. Με συνέπεια να κάνει εύκολες τις ευκαιρίες της Μάλμε. Αφήνω τη γκέλα της δεκαετίας του Ρώσου σφυρικτράκια που αντί για πέναλτυ έδωσε κίτρινη στον Μανιάτη. Γκάφα απερίγραπτη.

ΜΕ ΣΤΡΑΤΗΓΟ τον Αλέξανδρο κερδίζεις πάντα, γράφει ο apodytiriakias.gr


 

Αποδυτηριάκιας Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός