Ο Κ. Βαϊμάκης γράφει για την Εθνική

Aν μας έλεγε κανείς πριν από λίγες εβδομάδες ότι τον Οκτώβρη θα παίξουμε ντέρμπι με τη Β. Ιρλανδία στο «Γ. Καραϊσκάκης», όπου εκείνοι θα ήταν στην κορυφή του ομίλου κι εμείς στα χαμηλά με έναν μόλις βαθμό, θα τον κοιτούσαμε και θα αναρωτιόμασταν τι έχει πιει. Κι όμως, έτσι ακριβώς είναι τα πράγματα ή για την ακρίβεια έτσι τα κάναμε εμείς με Ρουμανία και Φινλανδία. Κι αν δεν γυρίσουμε τον διακόπτη εδώ και τώρα, αν δεν «ξεχάσουμε» όλα τα στραβά που μας έχουν αφήσει στον ένα βαθμό, κινδυνεύουμε το βράδυ της Τρίτης να παραμένουμε χωρίς νίκη και στα χαμηλά του ομίλου. Και μετά πραγματικά θα τρέχουμε από τον τρίτο κιόλας αγώνα και δεν θα ξέρουμε αν θα φτάσουμε κιόλας.

 

Ενα σωρό στραβά κι ανάποδα έγιναν στα δυο πρώτα παιχνίδια κι ειδικά θα έλεγα στο ματς της Φινλανδίας. Κι αυτό διότι άντε να πεις ότι με τη Ρουμανία ήταν πρεμιέρα του ομίλου και πρεμιέρα του Ρανιέρι, σε άδειο γήπεδο, φάγαμε κι ένα «ψυχρό» γκολ και μετά οι Ρουμάνοι ταμπουρώθηκαν καθώς έμειναν με δέκα και δεν βρήκαμε τρόπο να τους ανοίξουμε. Αλλά με τη Φινλανδία πολύ χειρότερη ομάδα από τη Ρουμανία- εμείς προηγηθήκαμε με ένα «ψυχρό» γκολ (χωρίς δηλαδή να πιέζουμε, να χάνουμε ευκαιρίες και να είμαστε καταφανώς ανώτεροι), εμείς τους σοκάραμε αλλά εμείς ήμασταν αυτοί που δεν κατάφεραν ούτε να διαχειριστούν το παιχνίδι, ούτε να κρατήσουν το προβάδισμα, ούτε δεύτερο γκολ να βάλουμε.

 

Κρατήσαμε τουλάχιστον το 1-1, όσο κι αν κάποιοι επιμένουν ότι η είσοδος του Μόρα και η αλλαγή συστήματος σε 3-5-2 έγινε ώστε να εμφανιστούμε πιο επιθετικοί και να απειλήσουν τα πλάγια μπακ μας, δηλαδή ο Βύντρα με τις ξυραφένιες του σέντρες από δεξιά κι ο δεξιοπόδαρος Τοροσίδης από αριστερά... Τέλος πάντων όσα λάθη έγιναν, έγιναν, γενικά ό,τι έγινε έως τώρα στα δυο παιχνίδια, έγινε και δεν αλλάζει. Οπότε ή καθόμαστε και κλαίμε για τον ένα βαθμό σε δυο ματς ή τραβάμε μια μεγαλοπρεπή γραμμή και πάμε παρακάτω. Οπου το παρακάτω είναι το παιχνίδι με τη Β. Ιρλανδία και ο στόχος είναι αποκλειστικά η νίκη.

 

Με ποιους παίκτες και ποιο σύστημα θα έρθει αυτή η νίκη, είναι δουλειά του ομοσπονδιακού τεχνικού. Αυτός έχει εικόνα από τις προπονήσεις, έχει εικόνα από δυο επίσημα παιχνίδια και έχει και συνεργάτες που γνωρίζουν πολύ καλύτερα το υλικό και μπορούν να τον συμβουλεύσουν. Δικά του τα γένια, δικά του και τα χτένια, ωστόσο αν ήμουν στη θέση του, αυτή την -ομολογουμένως- δύσκολη στιγμή, στους έμπειρους θα στρεφόμουν για βοήθεια. Σ' αυτούς που έχουν περάσει ξανά και ξανά διαδικασίες προκριματικών, που έχουν πάει σε Μουντιάλ και Euro, που έχουν ξαναβρεθεί με την πλάτη στα σκοινιά και δεν έχουν «μασήσει». Σ' αυτούς που πάνω απ' όλα μπορούν να διαχειριστούν ψυχολογικά ένα τέτοιο ματς -το αν είναι fit ή σε καλή φόρμα ή έχουν αγωνιστικό ρυθμό, είναι στα μάτια μου δευτερεύον αυτή τη στιγμή. Διότι σ' αυτό το ματς δεν έχουμε την ανάγκη να παίξουμε καλά, να αποδείξουμε κάτι, να δείξουμε ότι μπαίνει νέο αίμα στην Εθνική ή να κρατηθούν ισορροπίες ανάμεσα στις ομάδες για να μην γκρινιάζουν. Εχουμε ανάγκη απλά να κερδίσουμε, ώστε να υπάρχει και χρόνος αλλά και ηρεμία να διορθωθούν πράγματα μέχρι τα επόμενα παιχνίδια.

Πηγή: sday.gr