Η νίκη ως υποχρέωση

H εμφάνιση της Εθνικής στη Φινλανδία ήταν καλύτερη απ' ό,τι με τη Ρουμανία. Στέκομαι στη σύγκριση μόνο αυτών των δυο εμφανίσεων: συγκρίσεις με το παρελθόν δεν έχουν νόημα. Ο Σάντος π.χ. δεν θα χρησιμοποιούσε ποτέ σε τέτοιο ματς την τριπλέτα Καρέλης - Αθανασιάδης - Μαυρίας και θα έβαζε σίγουρα στο ματς τον Τζιόλη -μάλλον από την αρχή. Σίγουρα θα είχε καλέσει τον Γκέκα αν όχι και τον Κατσουράνη, μέχρι τουλάχιστον να ξεκινήσει τα ματς στην Ινδία. Μπορεί ο Σάντος να κέρδιζε με 0-1, μπορεί και όχι, αλλά δεν χρειάζεται να τον μελετάμε. Αν κάτι φάνηκε στη Φινλανδία είναι ότι η Εθνική έχει έναν καινούργιο προπονητή, που θέλει να βάλει τη σφραγίδα του και όχι να συνεχίσει διατηρώντας ό,τι βρήκε. Το αν το ισόπαλο αποτέλεσμα είναι καλό, θα το γνωρίζουμε απόψε το βράδυ.

Δεύτερο
Τα ματς με τη Φινλανδία και τη Βόρειο Ιρλανδία είναι το πρώτο και το δεύτερο ημίχρονο του ίδιου αγώνα: του αγώνα του Κλάουντιο Ρανιέρι να κερδίσει την εμπιστοσύνη των παικτών του. Η ομάδα δεν έχει υποδεχτεί τον νέο προπονητή με μουρμούρα: το ξεκίνημα του Σάντος ήταν, υπό αυτό το πρίσμα, χειρότερο καθώς τότε, μιλάω για το φθινόπωρο του 2010, είχαμε και πολλές αποχωρήσεις παικτών. Ο Σάντος είχε κερδίσει το γκρουπ ύστερα από μια ισοπαλία με την Κροατία στο Ζάγκρεπ: η ομάδα προερχόμενη από μια ισοπαλία εντός έδρας με τη Γεωργία, πήγε εκεί κι έπαιξε για το 0-0, πράγμα που ξέρει. Γύρισαν πίσω έχοντας τη βεβαιότητα ότι υπάρχει κοινή αντίληψη για το τι ποδόσφαιρο πρέπει να παίζει η ομάδα κι από τότε οι μουρμούρες περιορίστηκαν. Ο Ρανιέρι είχε την ατυχία η Φινλανδία να θεωρείται εύκολος αντίπαλος: η ισοπαλία δεν μπορεί να του πιστωθεί ως κατόρθωμα. Με μια νίκη όμως με τους Βορειοϊρλανδούς αλλάζει το πράγμα.

Νίκη
Θα είναι εύκολη αυτή η νίκη; Δυσκολεύομαι να το φανταστώ, μολονότι την πιστεύω. Οι συνολικά έξι κυνηγοί που έχουν χρησιμοποιηθεί στα δυο πρώτα ματς είναι ζήτημα να έχουν βρεθεί δυο φορές με την μπάλα στρωμένη μπροστά τους μέσα στην περιοχή. Το γκολ του Καρέλη στο Ελσίνκι είναι ένα μεγάλο σουτ, αλλά όχι φάση φτιαγμένη. Αθανασιάδης και Μήτρογλου πήραν ελάχιστες φορές την μπάλα σε 180 λεπτά. Οχι τυχαία.

Κυνηγοί
Ο Ρανιέρι καλώς προβληματίζεται για τους κυνηγούς, αλλά για να έχει μια τύχη η ομάδα και απόψε και στο μέλλον, πρέπει να ξαναδεί τα χαφ του. Του την «έπεσαν» σχεδόν όλοι για την παρουσία του Μάνταλου στην ενδεκάδα στο πρώτο ματς, αλλά η τριάδα Ταχτσίδης - Σάμαρης - Μάνταλος ήταν λογικότερη από το Μανιάτης - Σάμαρης - Ταχτσίδης που είδαμε στη Φινλανδία, όπου μάλιστα ο Σάμαρης έγινε οργανωτής με θλιβερά για το παιχνίδι της ομάδας αποτελέσματα. Ο Σάμαρης πρέπει να μάθει να παίζει μπροστά από την άμυνα για να κάνει καριέρα στην Μπενφίκα (και όπου αλλού) και κάποιος πρέπει να του εξηγήσει ότι η ομάδα δεν έχει ανάγκη από imitation Κατσουράνηδες: αν θέλει ο Ρανιέρι Κατσουράνη, ας φωνάξει τον αυθεντικό. Ο δε Ιταλός ελπίζω απόψε να μην επαναλάβει την καταστροφική για το επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού απόφαση να παίξει με τον Τοροσίδη στα αριστερά και τον Βύντρα στα δεξιά. Ο Τοροσίδης είχε στο Ελσίνκι τη μεγαλύτερη όρεξη, αλλά έχανε χρόνο φέρνοντας την μπάλα από το αριστερό στο δεξί για να σεντράρει. Ο καλός Βύντρα σε ματς που πρέπει να πάρει επιθετικές πρωτοβουλίες θύμιζε γιατί η εξέδρα του ΠΑΟ δεν εκτίμησε ποτέ τη χρήσιμη γενναιοψυχία του.

Μακριά
Ο Ρανιέρι είναι πολύ μακριά ακόμα από το να μας παρουσιάσει την ομάδα που θέλει: δεν νομίζω ότι ευχαριστήθηκε το ποδόσφαιρο που είδε στη Φινλανδία. Από την άλλη, πρέπει να χάρηκε για τη συνολική τακτική εικόνα της ομάδας: μολονότι κάποια λαθάκια έγιναν (ένα στοίχισε και το γκολ της ισοφάρισης, αποτέλεσμα του λάθους μαρκαρίσματος του Καρέλη, αλλά και της γενικότερης συμπίεσης της ομάδας μεταξύ 45' και 60'), εντούτοις πρέπει να χάρηκε για την ευκολία της προσαρμογής και στο 4-3-3 και στο 3-5-2 του τέλους του ματς. Οι Ελληνες παίκτες μπορεί να μη γουστάρουν τα κοστούμια και μπορεί κάποιοι στη ζούλα να καπνίζουν κάνα τσιγάρο, αλλά κάνουν ό,τι τους ζητήσει ο προπονητής: από αυτόν εξαρτάται να το κάνουν και με την καρδιά τους.

Ποιος τους σκέφτηκε;
Σύμφωνα με μια νότα της Διεύθυνσης Επικοινωνίας της ΕΠΟ, «το ζήτημα της βαρύτατης ήττας με σκορ 0-10 της Εθνικής Νέων από την Ελβετία θα συζητηθεί στην επόμενη συνεδρίαση του Δ.Σ. την προσεχή Τρίτη 14/10/2014, και σύμφωνα με όσα θα αναφέρονται στη εισήγηση που θα υποβληθεί στα μέλη του συμβουλίου από τους υπευθύνους της αποστολής που είχαν ταξιδέψει στην Ελβετία». Ομολογώ ότι δεν καταλαβαίνω τίποτε από αυτά! Το τι εννοεί ο συντάκτης με τη φράση «εισήγηση που θα υποβληθεί στα μέλη του συμβουλίου κτλ. κτλ.» το ξέρει μόνο ο ίδιος. Ελπίζω αυτή η ντροπιαστική για το ποδόσφαιρό μας ήττα να μην περάσει χωρίς συνέπειες. Ακούω ήδη ότι θα την πληρώσουν οι προπονητές και ότι θα γυρίσει τουλάχιστον μέχρι το καλοκαίρι στη θέση ο Κώστας Τσάνας, αφού η Ελπίδων στην οποία είναι προπονητής δεν έχει υποχρεώσεις. Ωραίο πάντως ως θέμα συζήτησης στο αυριανό Δ.Σ. είναι το ποιος σκέφτηκε για προπονητή της Νέων τον κυρ-Βασίλη Τζαλακώστα, που νομίζω ότι η τελευταία του δουλειά ήταν στην Ακράτα. Ας προβληματιστούν και ποιος του έβαλε του ανθρώπου βοηθό κάποιον Θανάση Κιουπκόλη, αναλυτή -λέει- με προϋπηρεσία στον Αγιαξ. Συζητώντας μεταξύ τους οι σύμβουλοι μπορεί να καταλάβουν πώς προέκυψε το 0-10 και πώς μπορεί να προκύψουν κι άλλα χειρότερα, αν δεν υπάρξουν στις ομάδες οι κατάλληλοι άνθρωποι.

Μόλις πριν από δύο χρόνια, με ένα καταπληκτικό τιμ ανθρώπων στο τιμόνι, δηλαδή τον Τσάνα, τον Γεωργόπουλο και τον Ελευθεριάδη, η Νέων πήγε για πρώτη φορά στα τελικά του Μουντιάλ Νέων με τον τίτλο της δευτεραθλήτριας Ευρώπης. Ηδη ο Καπίνο, ο Διαμαντάκος κι ο Σταφυλίδης έπαιξαν στην Ανδρών. Πιστεύει κανείς ότι μπορεί να έχει μέλλον κάποιος πιτσιρικάς που χάνει με 10-0 και βλέπει ότι στην ομάδα δεν τρέχει τίποτα;

Ενας σόουμαν
Παρ' ότι πυκνό μυστήριο υπάρχει στην ιστορία, όλες οι ενδείξεις δείχνουν ότι έφυγε κι ο Μητσάρας. Υπέφερε πολύ τον τελευταίο καιρό κι όπως μαθαίνω του είχαν ακρωτηριάσει και το ένα πόδι. Είχε ζάχαρο, δεν πρόσεχε. Οτι δεν ήταν καλά στην Πλατεία Νέας Σμύρνης το ξέραμε. Ηταν μια φοβερή φιγούρα, με τις φωνές του και τα πλακάτ του, αλλά και με μια σπάνια αίσθηση του σόου. Πάντα ως σόουμαν τον αντιμετώπιζα, ακόμα κι όταν με έβριζε γιατί δεν δημοσίευα τις φωτογραφίες του με τις οποίες κατήγγειλε το σύστημα. Ηταν λαϊκιστής και πανέξυπνος: ένας από αυτούς που κακία ήταν αδύνατο να τους κρατήσεις...