Δεν ήταν πάλι, σε καλή κατάσταση η εθνική Ελλάδας. Έτσι ήρθε και δεύτερη σερί εντός έδρας ήττα.
Πισωγύρισμα! Κι έτσι μάλλον, τώρα δεν προλαβαίνουμε το τρένο για το Euro 2016…

Εάν πάντως, θα θέλατε την ταπεινή μας άποψη για το μέλλον της εθνικής Ελλάδας; Δυνατότητες πρόκρισης βλέπουμε. Πιθανότητες όμως, δεν διακρίνουμε. Δια γυμνού οφθαλμού, τουλάχιστον! Μακάρι, να διαψευστούμε. Ειλικρινά , μακάρι! Ως εκ τούτου, το Euro 2016 λέει: Εθνική Ελλάδας… Άντε γεια σου! Αν και θαύματα γίνονται και τη σήμερον ημέρα. Δίχως πίστη όμως, να γίνουν;

Το πρόβλημα στη μέση της Εθνικής δεν λύθηκε. Τα χαφ και τα μπακ δεν κάλυψαν και τους φορ δεν στήριξαν. Τώρα πως και γιατί ο Κλαούντιο Ρανιέρι έπραξε, όπως έπραξε… Κυρίως με τις αλλαγές… Ο Θεός κι η ψυχή του. Τι να έκανε όμως, ο Ιταλός προπονητής; Για τρίτη φορά εκτίθεται από παίκτες του. Δε έχει μαγικό ραβδάκι ο άνθρωπος για να τους ξεματιάζει. Τούτο δε, επειδή και στους τρεις αγώνες του Κλαούντιο Ρανιέρι ματιασμένοι μας φάνηκαν.

Τρεις διαφορετικές 11άδες επέλεξε ο Ομοσπονδιακός προπονητής. Κι οι τρεις δεν τον δικαίωσαν. Μεταξύ μας πάντως, αυτούς τους παίκτες έχει. Με αυτούς δίνει και χάνει τις μάχες. Εμείς δεν φορτώνουμε βαρύτερες ευθύνες στις πλάτες του Κλαούντιο Ρανιέρι από τις πλάτες των παικτών. Η απόδοση των περισσοτέρων ήταν μακράν των προσδοκιών μας. Κι αυτοί άνθρωποι είναι βέβαια αλλά… Το τρεις εξαμαρτείν ουκ παικτών σοφών.

Στο 0-1 ναι μεν, η μπάλα βρήκε το σώμα του Βύντρα. Δεν μάθαμε όμως, ποιος Έλληνας μάρκαρε τον Ιρλανδό σκόρερ, δε. Και στο 0-2 η μπάλα χάθηκε στην ιρλανδική περιοχή και βρέθηκε με τη μία στην ελληνική. Δεν μάθαμε πάντως, ποιοι Έλληνες βρέθηκαν στην επίθεση και χάθηκαν από την άμυνα…

Η εθνική Ελλάδας προδόθηκε από τον ίδιο της τον εαυτό. Έπεσε όμως, και πάνω στην καλύτερη ομάδα του Ομίλου. Η εθνική Ιρλανδίας έπαιξε πολύ καλή μπάλα. Κι ίσως, φάνηκαν διαβασμένοι οι φιλοξενούμενοι ενώ πιάστηκαν αδιάβαστοι οι γηπεδούχοι. Εδώ υπάρχει ευθύνη της τεχνικής ηγεσίας.

Επίσης εκείνο το οποίο σαφώς έλειπε από την Εθνική μας ήταν εκείνο το οποίο υπήρχε στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Το πάθος! Τούτο για όσους τυχόν απορούν με την μεταμόρφωση της και – ορθά – δεν αποδίδουν την απόλυτη ευθύνη γι’ αυτήν στον Κλαούντιο Ρανιέρι. Φυσικά κι έχει ευθύνες ο Ιταλός αλλά – επιμένουμε εμείς – δεν ανέλαβαν αγωνιστικά, τις δικές τους οι διεθνείς. Και στις τρεις 11άδες τις οποίες επέλεξε οι παίκτες ήταν επιεικώς μακράν των απαιτήσεων του.

Και κάτι τελευταίο: Η νέα γενιά θέλει ακόμη πολλά ψωμιά…

Πηγή: pamesports.gr