Kαι τώρα που η δημόσια διαβούλευση για τη σωτηρία της Εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου λήγει ή καλύτερα αναβάλλεται για περίπου έναν μήνα, δηλαδή μέχρι να φτάσει η ώρα του επόμενου αγώνα ώστε να αναδυθεί στην επιφάνεια ένα πρόβλημα που θα έπρεπε να είναι καθημερινά ανάμεσα στα πρώτα θέματα συζήτησης και προβληματισμού για το ελληνικό ποδόσφαιρο, έρχεται η ώρα της περισυλλογής. Κι είναι κυρίως για τους παίκτες ή μόνο για αυτούς τούτη τη στιγμή καίριο και σημαντικό να βυθιστούν σε περισυλλογή και να κάνουν αυτοκριτική. Με την ελπίδα ότι αυτή, η αυτοκριτική, θα αποδειχθεί εποικοδομητική και ωφέλιμη. Αν και για όλα αυτά υπάρχουν έντονες αμφιβολίες και γι' αυτό μεγάλη ανησυχία.

 

Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των αποδυτηρίων είναι αυτή η έλλειψη ηγετών, που οφείλεται κυρίως στην άτσαλη και απότομη αποχώρηση των Καραγκούνη - Κατσουράνη, που δημιούργησε απότομα την ανάγκη να περάσει σε άλλους η ευθύνη της καθοδήγησης. Δεν είναι από χαρακτήρα κατάλληλοι να την κάνουν αυτή τη δουλειά ο Σαλπιγγίδης και ο Σαμαράς. Και δεν ήταν έτοιμος να πάρει τόσο μεγάλη ευθύνη μόνος ο Τοροσίδης. Ο Μανιάτης, υπέστη τη φθορά του Μουντιάλ. Φύσσας και Βόκολος αποχώρησαν σε μια νύχτα. Και κάπως έτσι η Εθνική χάνει την τάξη που επέβαλαν διαχρονικά οι παλαιότεροι. Με συνέπεια να χάνει και τη συνοχή, αφού χάνονται οι βασικές αρχές στην εντός αποδυτηρίων συμπεριφορά.

 

Στα αυτιά όποιου δεν υπήρξε μέλος ομάδας, όλα αυτά ακούγονται ως υπερβολικά. Οσοι δεν ξέρουν, δεν δίνουν σημασία. Και δυστυχώς ανάμεσα σε αυτούς που δεν ξέρουν είναι και αυτοί που λαμβάνουν αποφάσεις για την Εθνική. Δηλαδή αυτοί που καταστρέφουν το πιο επιτυχημένο οικοδόμημα στην ιστορία του ελληνικού εθνικού ποδοσφαίρου.

 

Είναι μεγάλο πρόβλημα τα αποδυτήρια, τώρα που η Εθνική δοκιμάζεται. Διότι όλα αυτά τα παιδιά, με εξαίρεση δύο τρία από αυτά, είχαν μάθει στα εύκολα, στην εποχή των επιτυχιών. Οι τελευταίοι που είχαν μάθει να παίρνουν την ευθύνη στα δύσκολα βρίσκονται πλέον εκτός παιχνιδιού. Και με έναν προπονητή που δεν έχει αντίστοιχη εμπειρία.

 

Τον καιρό που μάθαινε τη δουλειά και την ιδιαίτερη φύση του ομοσπονδιακού, ο Φερνάντο Σάντος είχε πεπειραμένους συμπαραστάτες. Τόσο στον πάγκο και τα γραφεία, όσο και στο τερέν. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι δεν έχει, με εξαίρεση τον Καραγκούνη. Κι επειδή είναι και από χαρακτήρα πιο ανεκτικός, ελαστικός και «μαλακός», θα χρειαστεί θαύματα της τύχης για να σώσει την παρτίδα και να γλιτώσει τον εαυτό του και την Εθνική από τη μεγαλύτερη αποτυχία στη σύγχρονη ιστορία.

Πηγή: sday.gr