Έγραφα χθες ότι ο Σιμεόνε το πρώττο πράγμα που έκανε στο Ατλέτικο-Γιουβέντους 1-0 ήταν να μπλοκάρει τους δύο εσωτερικούς μέσους της Γιουβέντους, τον Πογκμπά και τον Βιδάλ, πολύ απλά γιατί είναι δύο χαφ που γίνονται συνεχώς κρυφοί κυνηγοί, αφού πατάνε διαρκώς την αντίπαλη περιοχή. Είδα σήμερα το πρωτοσέλιδο της Σπόρντεϊ, ότι ακριβώς το ίδιο πράγμα είπε κι ο Γκατούζο.

Λογικό. Απλά εγώ επιμένω ότι ο Ολυμπιακός πρέπει να καλύψει τα νώτα του κι από τους δύο μπακ χαφ της Γιουβέντους, τον Λίχτενσταϊνερ από δεξιά και τον Ασαμόα αριστερά-μακάρι να έπαιζε ο Εβρά από εκεί, όπως πέρσι με τη Γιουνάϊτεντ, αλλά δεν το βλέπω. Και θεωρώ σημαντική αυτή την κάλυψη, πολύ απλά γιατί ο Ολυμπιακός με τον τρόπο που παίζει δίνει χώρους στους ακραίους αμυντικούς των αντιπάλων ομάδων, να κάνουν παιχνίδι. Θυμηθείτε ότι με τον Ατλέτικο, οι περισσότεροι κίνδυνοι είχαν προέλθει από τον αριστερό μπακ Ανσάλντι. Η, πέρσι με την Παρί από τον δεξιό μπακ Βαν ντερ Βιλ κλπ, κλπ.

Θέλει ο Μίτσελ να «γεμίζει» τον άξονα, ώστε να μη χάνει τη μάχη του κέντρου κι έτσι «υποχρεωτικά»…ρίχνει τη μία από τις δύο πλευρές. Αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό από τους αντίπαλους προπονητές, που κοιτάνε να το εκμεταλλευθούν, με τις προωθήσεις των δύο μπακ κι ειδικά του ενός, που βρίσκει μεγαλύτερους διαδρόμους.

Αλλά κάπως έτσι είναι το πράγμα στο ποδόσφαιρο-κάνεις την τακτική σου για να κερδίσεις κάπου κάτι παραπάνω, όμως κάπου αλλού θα χάσεις κάτι. Και μετά, μέσα στο παιχνίδι, θα αποδειχθεί αν κέρδισες περισσότερα η, έχασες περισσότερα. Θα ήταν ιδανικό να υπήρχε μία μεγαλύτερη ισορροπία, αλλά αυτή μπορεί να επιτευχθεί μόνο αν όλοι οι παίκτες δώσουν βοήθειες κι αμυντικά κι επιθετικά. Σε τέτοιο επίπεδο, στο Τσάμπιονς Λιγκ, είναι ζήτημα αν υπάρχει η πολυτέλεια έστω ένας παίκτης , π.χ. ο Μήτρογλου, να μην προσφέρει και στο ένα και στο άλλο κομμάτι. Κι αυτός ο παίκτης, αν δεν το κάνει, πρέπει τουλάχιστον να στο «ισοφαρίζει» με γκολ η, με ασίστ, για να έχει θέση στην ενδεκάδα.

Για να μην κοροϊδευόμαστε, ο Ολυμπιακός έχει να αντιμετωπίσει απόψε μία ποδοσφαιρική μηχανή. Αυτό είναι η Γιουβέντους-ο Ολυμπιακός δεν είναι. Κι όμως μέσα στο σπίτι του έχει κερδίσει εξίσου μεγάλες ποδοσφαιρικές μηχανές, όπως η Ατλέτικο κι η Μπενφίκα. Άρα, έχει τον τρόπο του κι αυτός. Απλά, τον τελευταίο ειδικά καιρό το…κάνει πολύ…άσχημα, τους έχει κερδίσει όλους στο Καραϊσκάκη κι η πονηρή Κυρία θα έρθει διαβασμένη.

Είναι κι αυτό ένα στοίχημα για το Μίτσελ, που αντιμετωπίζει πρώτη φορά Ιταλό προπονητή και αναμένουμε να δούμε με ενδιαφέρον τη μάχη τακτικής με τον Αλέγκρι, για τον οποίο εγώ νομίζω ότι το σκέφτεται να αλλάξει το 3-5-2 του Κόντε και να το πάει σε 4-4-2. Κι αν όχι από την αρχή του αγώνα, στη διάρκειά του εφόσον του πάει κάτι στραβά.

Έχω την αίσθηση ότι ο Ολυμπιακός όπως ακριβώς πρέπει να καλύψει τα νώτα του από Λίχτενσταϊνερ και Ασαμόα, εκεί πρέπει να κτυπήσει κιόλας τη Γιουβέντους! Γιατί όσο καλοί είναι επιθετικά οι δυό τους, όπως κι ο Ομάρ με τον Μαζαουάκου, τόσο έχουν τα «θέματά» τους ανασταλτικά. Πρόσεξα αρκετές φάσεις στις οποίες η Γιουβέντους τρώει ευκαιρίες με σέντρες από τα δεξιά προς το αριστερό της δοκάρι και το αντίστροφο, με σέντρες από αριστερά προς το δεξί της δοκάρι. Ο αριστερός στόπερ Κιελίνι δεν είναι στην καλύτερή του φόρμα κι ο δεξιός στόπερ Ογκμπόνα δεν είναι στο επίπεδο του τραυματία Κάσερες. Θα μου πείτε, ας δούμε πρώτα και τους δικούς μας αμυντικούς κι ας αφήσουμε τους άλλους! Οκέϊ, αλλά μη νομίζετε πως μόνο ο Ολυμπιακός έχει προβλήματα…

Αν θα ήθελα κάτι σήμερα; Να μην σκοράρει πρώτη η Γιουβέντους, σε οποιοδήποτε χρονικό σημείο του αγώνα. Μετά θα πρέπει ο Ολυμπιακός να κάνει τη μεγαλύτερή του ανατροπή στην Ευρώπη…

 

Νικολακόπουλος Γιουβέντους Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός