Φυσικά δεν θα της δώσουν το Κύπελλο γιατί έβαλε επτά γκολ στη Ρόμα: πρέπει να κάνει πολλά παραπάνω. Αλλά κανείς δεν μοιάζει να μπορεί να κάνει παραπάνω πράγματα από την Μπάγερν.

Oταν ο Πεπ Γκουαρντιόλα πήγε στην Μπάγερν πολλοί απόρησαν για ποιον ακριβώς λόγο τη διάλεξε. Η ομάδα του Μονάχου ερχόταν από μια εντυπωσιακή σεζόν, ήταν ήδη πρωταθλήτρια Γερμανίας και Ευρώπης, η ομάδα της ήταν έτοιμη και δεν φαινόταν να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος για να αλλάξει τον τρόπο που έπαιζε ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι αν έχω καταλάβει κάτι μετά από δύο σεζόν του Γκουαρντιόλα εκεί, είναι ότι ο Καταλανός διάλεξε να δουλέψει με τους Γερμανούς για να μάθει και κάποια πράγματα αυτός! Αυτό για ένα τέτοιου επιπέδου επαγγελματία είναι κάτι σπουδαίο.

Κόπια
Το περασμένο καλοκαίρι στα γήπεδα της Βραζιλίας είδαμε την επιρροή του Γκουαρντιόλα στο γερμανικό ποδόσφαιρο: δουλεύοντας με βάση τους παίκτες της Μπάγερν ο Γιόαχιμ Λεβ κοπιάρισε πολλά από όσα ο Πεπ διδάσκει και απαιτεί. Η άμυνα πολύ ψηλά, η πίεση, η κυκλοφορία της μπάλας με τη μία, η επίθεση χωρίς καθαρό φορ, είναι μερικά από αυτά που η Γερμανία έκανε και που θύμιζαν πολύ το ποδόσφαιρο του Γκουαρντιόλα. Ωστόσο και ο Πεπ έμαθε πολλά από τους Γερμανούς κι αυτό φαίνεται στην εφετινή Μπάγερν. Που έχει πολύ από Γκουαρντιόλα, αλλά έχει και μια πολύ μεγάλη δόση γερμανικότητας.

Διάταξη
Γίνεται πολύς λόγος για τη διάταξη της Μπάγερν, δηλαδή αυτό το 3-3-3-1 που ακούγεται πρωτοποριακό: βρίσκω τις επισημάνεις αυτές υπερβολικές. Η Μπάγερν παρατάσσεται με 4-2-3-1: ετσι ξεκινάει. Επειδή όμως πιέζει πολύ ψηλά, κι επειδή κι έχει ένα χαφ που λέγεται Φίλιπ Λαμ και που ήταν μέχρι πρόπερσι ο καλύτερος δεξιός μπακ του κόσμου, μπορεί εύκολα με αυτόν να καλύψει τα δεξιά της άμυνας της. Με βάση αυτή την ευκολία ο Γκουαρντιόλα κρίνει ότι λόγος να κρατά 4 αμυντικούς στην ευθεία (δεν λέω πίσω, γιατί πίσω δεν πάνε, παρά σπάνια!) δεν υπάρχει. Ετσι συχνά στέλνει αριστερά τον Μπερνάτ, στέλνει τον Αλάμπα να κάνει το στόπερ και ανεβάζει τον καταπληκτικό παίκτη που λέγεται Μπενατιά δίπλα στον Τσάμπι Αλόνσο. Το αποτέλεσμα είναι ότι πίσω από τον Λεβαντόφσκι που δεν φθείρεται κυνηγώντας αντιπάλους, υπάρχουν τρεις τριάδες που πρεσάρουν: η πρώτη αποτελείται από τους Γκέτσε, Μέλερ και Ρόμπεν, η δεύτερη από τους Λαμ (δεξιά), Μπενατιά και Αλόνσο και η τρίτη από τους Αλάμπα, Μπόατενγκ και Μπερνάρντ. Ολοι αυτοί παίζοντας στα σαραπέντε μέτρα στραγγαλίζουν τον αντίπαλο – ειδικά αν αυτός είναι γεμάτος παίκτες με το βίτσιο να κουβαλάνε τη μπάλα, όπως η Ρόμα. Ολα αυτά είναι πολύ ουσιαστικά, αλλά απαιτούν κυρίως παιδιά με όρεξη για τρέξιμο: αν οι παίκτες τρέχουν κι έχουν ενέργεια γίνονται. Το απολύτως θεαματικό είναι αυτό που γίνεται στην επίθεση.

Θέλω
Ο Γκουαρντιόλα της Μπαρτσελόνα είχε προβλήματα με τον Ιμπραΐμοβιτς και δεν ήθελε στατικό φορ περιοχής, ο Πεπ της Μπάγερν αξιοποιεί τέλεια τον Λεβαντόφσκι. Στην Μπάρτσα ο μηχανισμός δεν προέβλεπε κρυφά φορ, στην Μπάγερν στον ρόλο αυτό υπάρχει ο Μέλερ, που συχνά εναλλάσσεσαι με τον Γκέτσε. Η Μπάρτσα είχε ένα κόφτη, τον Μπουσκέτς, ώστε να υπάρχει χώρος στην ενδεκάδα της για δυο δημιουργούς πίσω από τον Μέσι, τον Ινιέστα και τον Τσάβι: στην Μπάγερν κόφτες υπάρχουν κατά περίσταση τρεις. Η Μπαρτσελόνα έκανε την τύχη της κρατώντας την μπάλα, η Μπάγερν είναι πολύ περισσότερο επικίνδυνη όταν δεν έχει την μπάλα και πάει να την πάρει: το πρέσινγκ της είναι πιο αποτελεσματικό και η ελευθερία κίνησης των κυνηγών της κάνει την ομάδα λιγότερο προβλέψιμη. Στις μεγάλες της μέρες η Μπαρτσελόνα ήταν μια ομάδα που ήξερες τι θα κάνει, αλλά δεν ήξερες πώς θα γλιτώσεις. Κόντρα στη Ρόμα έμοιαζε αδύνατο να φανταστείς ποιος παίκτης της Μπάγερν θα πάρει την τελική προσπάθεια: το μόνο σίγουρο ήταν ότι τουλάχιστον τρεις παίκτες θα συνεργάζονταν για να βγάλουν τον τυχερό συμπαίκτη σε θέση βολής. Στην εφετινή Μπάγερν δεν περιμένεις τα σόλα του Μέσι ή τις κοφτές πάσες του Τσάβι και του Ινιέστα: χαίρεσαι με το πρέσινγκ και τις συνακόλουθες συνεργασίες και ξέρεις πως μόνο ο Ρόμπεν θα κρατήσει την μπάλα λίγο παραπάνω από συνήθεια.

Κανείς
Να της δώσουμε το Κύπελλο; Οχι φυσικά: πρέπει να παλέψει για να το πάρει. Η Μπάρτσα του Γκουαρντιόλα και η Μπάγερν του Γκουαρντιόλα αρχίζουν να έχουν διαφορές, μοιάζουν όμως πάρα πολύ σε κάτι: το ποδόσφαιρο που παίζουν απαιτεί από τους παίκτες ένα τεράστιο ξόδεμα ενέργειας και το να έχεις αυτή την ενέργεια είναι σημαντικότερο από τους τρόπους και το σχήμα. Πέρυσι η Μπάγερν και πρόπερσι η Μπάρτσα στους ημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ έφτασαν λίγο άδειες και το πλήρωσαν: οι ομάδες του Γκουαρντιόλα δεν ξέρουν να κερδίζουν χωρίς να πατάνε το γκάζι. Αν όμως το πατάνε, δεν τις βλέπει κανείς…

Δύσκολα όλα
Εχω μεγάλη περιέργεια για τα ματς των τριών εκπροσώπων του ελληνικού ποδοσφαίρου στο Γιουρόπα Λιγκ, μετά από όσα έκαναν την προηγούμενη αγωνιστική.

Ο Παναθηναϊκός στην Ολλανδία θα βρει απέναντί του μια ομάδα που δεν έχει καμία σχέση με τις ομάδες που αντιμετωπίζει στην Ελλάδα: η PSV είναι μια νεανική ομάδα που καμιά φορά πληρώνει τους ενθουσιασμούς της, αλλά παίζει με κέφι και πολλή δύναμη. Για τον Αναστασίου η επιστροφή στην Ολλανδία ως προπονητής είναι μια μεγάλη στιγμή: νομίζω ότι θέλει να δείξει, περισσότερο από ποτέ, πως η ομάδα του παίζει μοντέρνο ποδόσφαιρο και ο ίδιος είναι έτοιμος για κάτι παραπάνω. Ο Παναθηναϊκός κόντρα στον ΟΦΗ έκανε ένα τόσο κακό ματς που δύσκολα μπορεί κάποιος να ελπίζει πως κόντρα στη φορμαρισμένη PSV θα κλέψει τις εντυπώσεις. Ευτυχώς δεν μπορεί να επαναλάβει τα ίδια λάθη: είναι για παράδειγμα σχεδόν αδύνατο να κάνει την ίδια ανούσια κατοχή μπάλας, αφού δεν θα του την αφήσουν οι Ολλανδοί. Από την άλλη αν δεν υπάρχει μεγάλη βελτίωση στην άμυνα, δεν υπάρχει και ελπίδα.

Ο ΠΑΟΚ θα βρει απέναντί του τη Φιορεντίνα: μια μεγάλη άρρωστη. Η Φιορεντίνα, που έχασε την Κυριακή από τη Λάτσιο, ξεκίνησε πολύ άσχημα στο Καμπιονάτο, και αν ο Μοντέλα υπάρχει ακόμα είναι γιατί η ομάδα κάνει καλές εμφανίσεις στο Γιουρόπα Λιγκ. Με τον Αθανασιάδη ο ΠΑΟΚ πάντως μπορεί να έχει τύχη: χωρίς αυτόν θα πρέπει να κάνουν εντυπωσιακά πράγματα Σαλπιγγίδης και Περέιρα, αφού η Φιορεντίνα στο πλάι πονάει.

Ο Αστέρας ΤρΙπολης θα βρει μία Τότεναμ που έρχεται από ένα κακό ματς κόντρα στη Μάντσεστερ Σίτι όπου η τραγική της άμυνα παραχώρησε τρία πέναλτι! Κακό ματς έκανε και κόντρα στην Μπεσίκτας. Η Τότεναμ παίζει τα ρέστα της. Καλό αυτό για την ελληνική ομάδα δεν είναι…

Ενίοτε ρίχνουν και επτά
Παραφράζοντας τον Γκάρι Λίνεκερ έλεγα την Τρίτη το βράδυ ότι το αξίωμά του χρειάζεται μια επικαιροποίηση. Το να λες ότι σε μια ποδοσφαιρική διοργάνωση παίρνουν μέρος πολλές ομάδες και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί είναι μια αλήθεια συχνά για τους άλλους πικρή. Ωστόσο θα πρέπει να προσθέσουμε κάτι ακόμα: ότι οι Γερμανοί, όχι μόνο κερδίζουν, αλλά ενίοτε ρίχνουν στον γηπεδούχο και επτά γκολ κι όπως η ιστορία διδάσκει το κάνουν μόνο αυτοί... (Και όλοι πλέον στη Ρώμη με τρόμο αναρωτιούνται τι μπορεί να γίνει στο ματς στο Μόναχο σε δύο εβδομάδες. Πιστεύω τίποτα. Μετά από τέτοια νύχτα οργασμού το πιθανότερο είναι οι άνθρωποι μέχρι τη ρεβάνς να καπνίζουν και να θυμούνται τη γλύκα...).

Πηγή: sday.gr   

Μπάγερν Ποδόσφαιρο Διεθνή SPORTS