Επινόησε την κίτρινη και την κόκκινη κάρτα. Ο νέος κανονισμός εγκαινιάστηκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου του 1970 στο Μεξικό. Μέχρι τότε, οι αποβολές γίνονταν λεκτικά από τους διαιτητές.
Η «μάχη του Σαντιάγο» Το 1962, έπειτα από 12 χρόνια, το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου θα διεξαγόταν σε λατινοαμερικανικό έδαφος και συγκεκριμένα στη Χιλή. Παρόλο που δύο χρόνια νωρίτερα ένας συντριπτικός σεισμός ύψους 9,5 Ρίχτερ προξένησε τεράστιες καταστροφές και κλόνισε την οικονομία της χώρας, η Χιλή επέμεινε να είναι η διοργανώτρια του Μουντιάλ. Τα έσοδα που θα έφερνε η παγκόσμια γιορτή ποδοσφαίρου θα μπορούσαν να βοηθήσουν την κυβέρνηση της Χιλής στο έργο της αναστήλωσης της χώρας. Ωστόσο, το Μουντιάλ του 1962 μόνο γιορτή δεν ήταν. Τα παιχνίδια ήταν μέτρια, το θέαμα σχεδόν ανύπαρκτο και τα αντιαθλητικά μαρκαρίσματα προκάλεσαν σοβαρούς τραυματισμούς σε αρκετούς και σπουδαίους ποδοσφαιριστές.
Στις 2 Ιουνίου του 1962, ο Κεν Άστον ήταν ο διαιτητής του αγώνα Χιλή-Ιταλία. Η Χιλή επικράτησε με σκορ 2-0, αλλά αυτό που έμεινε στην ιστορία ήταν τα εκτεταμένα επεισόδια και η διακοπή του αγώνα. Ο Άστον πολύ νωρίς απέβαλε δύο Ιταλούς παίχτες, προφορικά πάντα. Εξαιτίας της βαρβαρότητας των φάουλ, ο αγώνας διακόπηκε τρεις φορές και χρειάστηκε να εισέλθουν στον αγωνιστικό χώρο αστυνομικές δυνάμεις για να επαναφέρουν την τάξη. Αυτός ήταν ο τελευταίος αγώνας που διαιτήτευσε ο Κεν και μετά τη λήξη του δήλωσε: «λειτουργούσα όχι ως διαιτητής, αλλά ως παρατηρητής πολεμικών δραστηριοτήτων». Ο αγώνας ήταν ένα παιχνίδι ξύλου και όχι ποδοσφαίρου. Δίκαια ονομάστηκε η «Μάχη του Σαντιάγο». Έπειτα από το βρώμικο αυτό παιχνίδι, η ανάγκη επιβολής αυστηρότερων πειθαρχικών μέτρων από την ΦΙΦΑ ήταν πλέον επιτακτική. Τα σκληρά φάουλ στον αγώνα Χιλής-Ιταλίας: