Γιατί την προσφορά του Τζέραρντ και το αν μπορεί ή όχι πια να βοηθήσει όπως παλιά δεν θα την κρίνει και δεν θα την αποτιμήσει κάποιος με λογιστικά κριτήρια. Μόνο με μία απλή ανάγνωση του τι έχει κάνει κα τις έχει πετύχει σε αυτά τα 16 χρόνια, που δεν ήταν και τα καλύτερα, όπως τις εποχές του Σάνκλι και του Πέισλι. Ο Τζέραρντ πέρασε μέσα από πέτρινα χρόνια και η δική του παρουσία ήταν λόγος να γίνει κανείς οπαδός της Λίβερπουλ!

Δεν καταλάβαινε από έδρες, από μέρες και νύχτες, από λάσπες, από κρύο , από χιόνι. Αν και η Λίβερπουλ είχε πάντα μεγάλους αρχηγούς, από τον Τόμι Σμιθ και τον Εμλιν Χιουζ, τον Φιλ Τόμσον και τον Γκρέιαμ Σούνες, τον Ρόνι Γουίλαν και τον Αλαν Χάνσεν για να βρει κάποιος πιο εμβληματικός από τον Τζέραρντ (σας διαβεβαιώ γιατί τους πρόλαβα όλους) δεν υπήρξε ποτέ!

Αν λοιπόν η διοίκηση της Λίβερπουλ στο τέλος αυτής της σεζόν δεν προσφέρει ένα νέο συμβόλαιο, και μάλιστα όχι ενός χρόνου αλλά τουλάχιστον διετές στον πιο χαρισματικό παίκτη της στο νέο αιώνα δεν θα χάσει απλά έναν ποδοσφαιριστή από το ρόστερ της αλλα την ίδια την ταυτότητα της .Μαζί και την όποια αξιοπιστία της. Γιατί σύλλογοι δεν είναι μόνο οι νίκες. Δεν είναι μόνο οι τίτλοι. Και εννοείται δεν είναι μόνο τα ισοζύγια στους ισολογισμούς των ανωνύμων εταιρειών. Είναι και τα πρόσωπα που αποτελούν την επιτομή όσων πρεσβεύει ένα μεγάλο σωματείο με λαικές βάσεις και ερείσματα στην κοινωνία!

Ο Τζέραρντ έχει δώσει όλη τη ζωή του για την Λίβερπουλ, αρνήθηκε τις σειρήνες της Τσέλσι και του Μουρίνιο το 2004 και κυρίως το 2005 όταν στο καλύτερο σημείο της καριέρας του, μετά τον θρίαμβο της Πόλης αισθανόταν την ανάγκη να πάρει και άλλους τίτλους. Τότε επικράτησε η καρδιά της λογικής του και παρότι έγινε ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης των «κόκκινων» και πάλι τα χρήματα του υστερούσαν εκείνων που θα έμπαιναν στον λογαριασμό του αν φορούσε τα «μπλε». Ο Τζέραρντ που πριν λίγους μήνες γλιστρώντας στο ματς με την Τσέλσι πιθανότατα κόστισε στην Λίβερπουλ το πιο σπουδαίο επίτευγμα στην ιστορία της, είναι βέβαιο πως φέρει βαρέως πιο πολύ από οποιονδήποτε οπαδό το τι συνέβη εκείνη τη μέρα.

Ο αρχηγός της Λίβερπουλ μπορεί να μην είναι πια ο παίκτης που μπορούσε να ανατρέψει τις δυσάρεστες καταστάσεις μόνος του. Δεν μπορεί να βάλει γκολ από τριάντα μέτρα, ούτε να μπει στην περιοχή καλπάζοντας και σκοράροντας, ούτε να γυρίσει έναν τελικό μόνος του όπως όταν έβαλε τα δύο γκολ εναντίον της Γουέστ Χαμ μετατρέποντας το 1-3 σε 3-3 το 2006. Αλλά και μόνο που υπάρχει προσφέρει σιγουριά. Στα αποδυτήρια η σκιά του προστατεύει τους συμπαίκτες του. Ναι, ίσως θα έπρεπε πια να μην είναι βασικός σε τόσα πολλά ματς και ναι, ίσως θα έπρεπε η ομάδα να σκέφτεται ήδη την επόμενη μέρα της χωρίς τη παρουσία του. Άλλο είναι αυτό και άλλο το να μην ανανεωθεί το συμβόλαιο του και να φορέσει άλλη φανέλα έστω και για μία χρονιά. Αυτό θα είναι ιστορικό λάθος!

Ο Μπρένταν Ρότζερς πρέπει να αντιληφθεί πως οποιαδήποτε απόφαση της διοίκησης που θα αφορά τυχόν αποδέσμευση του Τζέραρντ θα είναι απασφαλισμένη χειροβομβίδα! Θα την χρεωθεί ο ίδιος και επίσης θα είναι ένα σημαντικό πρόβλημα που αγω νιστικά δεν πρόκειται να λύσει κάτι ιδιαίτερο, σημειολογικά όμως θα αποτελέσει βέλος στην καρδιά του DNA του κλαμπ! Πως θα πείσει ξανά αύριο κάποιος έναν σταρ να παραμείνει στην Λίβερπουλ όταν αυτός θα σκέφτεται πως δεν φέρθηκαν καλά στον Τζέραρντ;

Ο Τζέραρντ όπως ήταν και ο Γκιγκς με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ είναι πια συνώνυμο της ομάδας! Και σε τέτοιες περιπτώσεις δεν κάνεις κουβέντες για την ανανέωση του συμβολαίου του δίνεις να υπογράψει και του λες να βάλει μόνος του όποιο ποσό νομίζει!

Οτιδήποτε άλλο, απλά προσβάλλει την ίδια την ιστορία του συλλόγου!

Πηγή: england365.gr 

Αγγλία Λίβερπουλ Ποδόσφαιρο SPORTS