Είναι αυτοί που τα δημιουργούνε, που δεν μπορείς να τους προλάβεις. Στα καλά καθούμενα, ο Χιου Ντάλας σταμάτησε να ορίζει τους διαιτητές «μέχρι να διαμορφώσει ο ίδιος πλήρη εικόνα».
Μιλάμε για κωμωδία. Για κουκλοθέατρο και κακής ποιότητας μάλιστα. Αν είναι έτσι, τότε γιατί τους όριζε όταν δεν ήξερε απολύτως τίποτα και σταματάει τώρα που έχουνε περάσει εννιά αγωνιστικές; Κι υπάρχουνε τόσα λεφτά στην Ψωροκώσταινα που περισσεύουνε για να έχουνε έναν τόσο καλοπληρωμένο εκπαιδευτή διαιτητών από τη Σκωτία; Είναι και το άλλο: Διαψεύδοντας ότι δέχτηκε απειλές ο Σκωτσέζος, είπε ότι «αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε θα αναθεωρούσα το ρόλο μου». Κι αυτό ακριβώς έκανε λίγες ώρες αργότερα.
Σταμάτησε τους ορισμούς και αφοσιώθηκε στην εκπαίδευση. Με ποιον τρόπο όμως; Για να ορίζει τους διαιτητές έβλεπε τα παιχνίδια από τη Nova κι έβγαζε συμπεράσματα. Την εκπαίδευση, χωρίς να είναι στην Ελλάδα, πώς θα την κάνει; Εκτός αν διαθέτει το κληρονομικό χάρισμα της τηλεπάθειας. Για να κλείνουμε, λοιπόν, το θέμα, να πούμε και την είδηση: Δεν πήρε αυτήν την απόφαση ο ίδιος ο Ντάλας. Αυτός απλά πειθάρχησε. Δεν είναι και κανένα κορόιδο άλλωστε. Από τη στιγμή που το συμβόλαιό του είναι ισχυρό και τα λεφτά του εξασφαλισμένα, δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Τους ορισμούς θα τους κάνει ο Ζωγράφος που είναι έμπειρος και δοκιμασμένος. Κατά τα άλλα, στο γήπεδο του Πλατανιά μπορεί η εθνική ομάδα να έχασε από τη Σερβία, αλλά νίκησε η υψηλή δημοσιογραφική ανάλυση.
Αλλωστε, όπως είπε ο Αγγελος Στυλιάδης, «το αποτέλεσμα δεν έχει καμία απολύτως σημασία». Κι επειδή ο σωστός δημοσιογράφος δεν πετάει κουβέντες αέρα πατέρα, το θεμελίωσε στη συνέχεια: «Δύσκολο ματς. Ετσι πρέπει να κάνει η εθνική ομάδα. Να δοκιμάζει τις δυνάμεις της απέναντι σε δύσκολους αντιπάλους... Ηταν ένα πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι». Από πού προκύπτουν όμως αυτά; Με ποια κριτήρια η Σερβία θεωρείται δύσκολος αντίπαλος; Στο ΦΙΦΑ ράνκινγκ και μέχρι να ενταχθούν τα πρόσφατα αποτελέσματα, η Ελλάδα έχει τη 18η θέση με 946 βαθμούς και η Σερβία βρίσκεται στη 47η με 614. Μία πιο πάνω από την Αλβανία. Και γι' αυτό ακριβώς έχουν σημασία και τα φιλικά παιχνίδια. Επειδή δίνουν ή αφαιρούν πόντους στη βαθμολογία. Αυτά όμως, τα αυτονόητα δηλαδή, είναι ψιλά γράμματα. Κι αυτό που είδε σε τελική ανάλυση ο σπίκερ ήταν ότι «η συνολική εικόνα της ομάδας ήταν πολύ καλή τακτικά. Κρατούσαν τις θέσεις τους και ήταν συγκροτημένοι... δεν νομίζω ότι ενδιέφερε το αποτέλεσμα». Μάλιστα.
Είναι αυτό που συμβαίνει κάποιες φορές. Δεν μπορείς να βρεις ποιος ήταν χειρότερος: Η ομάδα που έπαιζε στο γήπεδο ή ο δημοσιογράφος που έκανε τη μετάδοση; Ειδικά αυτό το «κρατούσαν τις θέσεις τους» είναι 100% πατέντα των Ελλήνων ρεπόρτερ. Οταν ο ποδοσφαιριστής είναι δικός μας, όπως οι περισσότεροι άλλωστε, κι έχει υστερήσει, βρίσκουμε έναν τρόπο να την πάμε τη δουλειά στο αλλιώς, για να μην τον εκθέσουμε. Γράφουμε ότι «κράτησε τη θέση του». Κι αυτό συνήθως για αμυντικό χαφ, που ενώ είναι υποχρεωμένοι να μαρκάρουν, δεν κουνιούνται. Τι πάει να πει όμως «κράτησε τη θέση του»; Θα μπορούσε δηλαδή να την παρατήσει και να πάει κάπου αλλού; Στην προκειμένη περίπτωση, πάντως, η δημοσιογραφία πήγε ένα βήμα μπροστά. Τις θέσεις της, ανεξαρτήτως από το 0-2, τις κράτησε όλη η ομάδα. Αυτά.
Σύμφωνα με την Νταλάρια λογική, πρέπει όλοι να βάλουμε το κεφάλι κάτω και να απολογηθούμε
«ΚΑΠΟΙΑ στιγμή πρέπει να βάλουμε το κεφάλι κάτω και να πούμε, φταίμε όλοι. Ο καθένας με τον τρόπο του». Ποιος είπε αυτή τη μεγάλη κουβέντα; Ο Θόδωρος Πάγκαλος σε μια δεύτερη βερσιόν του «όλοι μαζί τα φάγαμε»; Ο ποταμίσιος Σταύρος Θεοδωράκης; Ο Μάρκος Σεφερλής; Ο Κάρολος Παπούλιας; Ή μήπως ο Τόνι Σφήνος; Να το πάρει, λοιπόν, το ποτάμι, για να μην πολυλογούμε: Ο Γιώργος Νταλάρας. Πράγματι. Και σαν οικογενειακός φίλος άλλωστε του Β. Βαρδινογιάννη, του Σ. Κόκκαλη και του Στ. Ψυχάρη, δεν θα μπορούσε να πει και κάτι άλλο.
Αυτή είναι η θέση για την κρίση του μέγα διανοητή Γιώργου Νταλάρα: Ούτε κόμματα φταίνε, ούτε πολιτικές, ούτε αυτοί που κυβέρνησαν και διαχειρίσθηκαν το δημόσιο χρήμα, ούτε αυτοί που κυβερνάνε σήμερα. Δεν υπάρχουν ένοχοι με ονοματεπώνυμο για την καταστροφή της χώρας. Η ευθύνη ανήκει συνολικά σε δέκα εκατομμύρια Ελληνες. Κι επειδή κατά την Νταλάρια λογική φταίμε όλοι, πρέπει όλοι να βάλουμε το κεφάλι κάτω και να απολογηθούμε. Και η σύζυγός του, η Αννα, η πρώην υπουργέσα και η κυρά Παγώνα στο Μαύρο Λιθάρι, έχουνε τις ευθύνες που τους αναλογούν. Και δεν τα λέει αυτά κανένας τυχαίος. Τα λέει ο αριστερός Νταλάρας.
Σε ό,τι έχει να κάνει με εκλογέςο Καλογιάννης δεν έχει αντίπαλο
ΜΕ αφορμή τα γεγονότα στην Εθνική ομάδα του πόλο, ήρθε ξανά στην επιφάνεια η συζήτηση για τους «αθάνατους» του ελληνικού αθλητισμού. Για Διαθεσόπουλους, Βασιλακόπουλους κ.λπ., που ανατρέχουν σε Τσαουσέσκου και Χόνεκερ. Αυτά είναι δηλαδή τα κριτήρια και για το φαινόμενο των δικτατόρων στον ελληνικό αθλητισμό. Οπως ακριβώς στους ηγέτες των χωρών του τέως υπαρκτού σοσιαλισμού: Τα χρόνια που ήταν στην εξουσία, σε συνδυασμό με τα ποσοστά που έπαιρναν στις εκλογές. Μια καλή επίδοση δηλαδή, για τις υψηλές θέσεις στην κατάταξη, ήταν τα 20+ χρόνια με ποσοστό στις δήθεν εκλογές το 95%. Αυτά για την πολιτική με τον Φιντέλ Κάστρο να είναι μακράν ο πρώτος στη σχετική κατάταξη.
Στον ελληνικό αθλητισμό ο Διαθεσόπουλος που έχει ξεκινήσει από χρονομέτρης δεν έχει αντίπαλο. Ενδιαφέρον έχει ωστόσο η περίπτωση του Σπύρου Καλογιάννη, του επονομαζόμενου και Λόρδου. Τα χρόνια του στην ΕΠΑΕ δεν είναι πολλά. Κάτι παραπάνω από πέντε. Στα ποσοστά όμως μιλάμε ότι έχει κάνει ρόμπα μέχρι και τον Στάλιν. Μια φορά είχε βάλει υποψηφιότητα κόντρα στον Καλογιάννη ο Πάτσης της Νίκης Βόλου. Πόσες ψήφους είχε πάρει από τους 30τόσους που ψηφίσανε; Μία. Τη δικιά του. Προχθές έκανε πρόταση μομφής ο Κούγιας. Σχετικά με τα τελευταία γεγονότα και την αναβολή του ματς Παναχαϊκή-ΑΕΚ. Οι ομάδες που ψήφισαν υπέρ του Καλογιάννη ήταν 25. Πόσοι ψηφίσανε υπέρ της μομφής; Ενας. Η Παναχαϊκή. Αν τον προτείνει ο Σαμαράς, ο Καλογιάννης είναι ικανός να βγει μέχρι και Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ερώτηση: Πώς θα αντέξει το ελληνικό ποδόσφαιρο την απώλεια του Στράτου Σωπήλη από την αντιπροεδρία της Σούπερ Λιγκ;
Στο βάθος «Αναστό» -Οbserver
Πηγή: Goal