Το δίκιο τού Ελευθερόπουλου

Καταλαβαίνω το ξέσπασμά του γιατί έχω βρεθεί μπλεγμένος σε πολλές ανάλογες περιπτώσεις.

Η ιστορία είναι γνωστή. Σε μια από τις τηλεφωνικές συνομιλίες που κατέγραψε ο υπερκοριός της ΕΥΠ όταν ο εισαγγελέας κ. Κορέας είχε ζητήσει να παρακολουθούνται επί μήνες τα τηλέφωνα κάποιων παραγόντων του Ολυμπιακού, ένας απ αυτούς μιλά για τον Ελευθερόπουλο με φίλο του παράγοντα του Πανιωνίου. Του λέει ότι ο Ελευθερόπουλος είναι ταλαντούχος, ο Ολυμπιακός πιστεύει πως κάποια μέρα μπορεί να γίνει προπονητής του και πως από τη στιγμή που έχει προταθεί στον Πανιώνιο, δεν θα πρέπει ο Πανιώνιος να διστάσει να του δώσει την ευκαιρία να δείξει την αξία του.

Παράγοντες
Η συνομιλία έως εδώ δεν έχει τίποτα το μεμπτό, εκτός αν στη χώρα που οι πρόεδροι λένε φόρα παρτίδα ότι παίρνουν τηλέφωνα αρχιδιαιτητές, έχει ποινικοποιηθεί το να μιλάνε μεταξύ τους οι παράγοντες. Πού είναι το μεμπτό; Οτι γίνεται στον παράγοντα του Πανιωνίου πρόταση να πληρωθεί από τον Ολυμπιακό το μισό συμβόλαιο του Ελευθερόπουλου. Δεν είναι ποινικό αδίκημα, αλλά δεν είναι και συνηθισμένο. Ωστόσο στην ιστορία υπάρχουν τέσσερα πράγματα που όσοι επικαλούνται την ιστορία τα αποκρύπτουν για δημιουργία εντυπώσεων. Το πρώτο ότι είναι πρακτική όλων των ομάδων, όταν πρέπει να προσλάβουν ένα Ελληνα προπονητή να ψάχνουν κάθε δυνατή πληροφορία για τον χαρακτήρα και τις ικανότητές του. Το δεύτερο ότι όλοι οι παράγοντες μεγάλων ομάδων λένε καλά λόγια, συνήθως, για όσους πρώην ποδοσφαιριστές τους τίμησαν τον σύλλογο, τρίτον ότι η συνομιλία δεν γίνεται μπροστά στον Ελευθερόπουλο αλλά ερήμην του και τέταρτον ότι τελικά αυτό που συζητιέται δεν συνέβη!

Κάποιοι
Αφήνω τα δύο πρώτα που είναι πολύ συζητημένα και πιάνω τα δύο τελευταία. Εχει ευθύνη ο οποιοσδήποτε, αν δυο άλλοι τον πιάνουν στο στόμα τους, λέγοντας στο τηλέφωνο οτιδήποτε γι αυτόν; Μπορεί ο καθένας που κινείται στον χώρο του ποδοσφαίρου να προστατευθεί από την πιθανότητα να υπάρχουν κάποιοι που τον συζητάνε; Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Ακριβώς επειδή δεν μπορεί να γίνει, ο σοφός νομοθέτης δημιούργησε το νόμο περί ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, ο οποίος ποινικοποιεί αυτού του είδους την αυθαιρεσία. Ούτε συνομιλίες επιτρέπεται να κυκλοφορούν, ούτε φυσικά να δημοσιεύονται, αλλά όταν οι εισαγγελίες έχουν γίνει σουρωτήρια διαρροών ποιος θα σε προστατεύσει;

Συμβόλαιο
Το ακόμα χειρότερο στην ιστορία αυτή είναι ότι όπως απέδειξε ο ίδιος ο Πανιώνιος κανείς τελικά δεν πλήρωσε το συμβόλαιο του Ελευθερόπουλου: ο παίκτης πληρώθηκε εισπράττοντας χρήματα απευθείας από τη Nova, όπως τόσοι και τόσοι τα τελευταία χρόνια. Από το δεσμευμένο τηλεοπτικό συμβόλαιο του Πανιωνίου ξοφλήθηκε και από κανένα άλλο και το 'χει αποδείξει αυτό ο παράγοντας του Πανιωνίου κ. Σουφλέρης δημοσιεύοντας και το πρακτικό της απόδειξης. Αλλά η αλήθεια δεν ενδιαφέρει κανένα, γιατί η αλήθεια δεν επιτρέπει ούτε γκεμπελισμούς, ούτε δημοσιογραφική αλητεία και τι θα κάνουμε χωρίς αυτά; Βγάζει ο ΠΣΑΤ και η ΕΣΗΕΑ σωρηδόν ανακοινώσεις για την ελευθερία της έκφρασης κ.λπ.: καλά κάνει. Αλλά καμιά ανακοίνωση γι αυτούς που σπιλώνουν συνειδήσεις και καταστρέφουν καριέρες κάνοντας ρεζίλι τη δουλειά του δημοσιογράφου δεν είδα να βγάζουν. Εκτός κι αν το να αναπαράγεις ψέματα είναι δουλειά του δημοσιογράφου.

Διάθεση
Λέει ο Ελευθερόπουλος: «Δεν είχα και καμία διάθεση να μπω σε διάλογο, αλλά συνειδητοποίησα ότι ο δύσκολος δρόμος της σιωπής, εκλαμβάνεται ως ενοχή». Αυτό ακριβώς είναι το κόλπο: όποιος σπιλώνει το κάνει για να οδηγεί τους ανθρώπους στο ξεκατίνιασμα, για να δημιουργεί ένταση, για να μπορεί μετά να επικαλείται τη φασαρία, που ο ίδιος δημιουργεί, ως απόδειξη ότι το ποδόσφαιρο δεν πάει καλά, πεθαίνει κ.λπ. Αν διαμαρτύρεσαι συχνά γίνεσαι όμοιος στα μάτια της κοινής γνώμης με αυτόν που σταθερά φωνάζει, αν δεν μιλάς, γιατί όσα σου καταμαρτυρούν είναι αηδίες, η σιωπή σου πλασάρεται ως ενοχή.

Κανείς
Διαβάζω συνέχεια διάφορους να κατηγορούν την πολιτεία και τους λειτουργούς τους ότι δεν θέλουν να φτιάξουν το ποδόσφαιρο κ.λπ.: πριν από το ποδόσφαιρο υπάρχει κάτι σημαντικότερο, δηλαδή οι άνθρωποι. Ποιος προστατεύει τους ανθρώπους από τη δημοσιογραφική χθες και παραγοντική αύριο χυδαιότητα; Απολύτως κανείς. Τα τέσσερα τελευταία χρόνια οι αθλητικοί εισαγγελείς είχαν κάθε διάθεση να ψάξουν καταγγελίες (ειδικά αν τους εξασφάλιζαν προβολή) αλλά δεν είχαν καμία διάθεση να προστατεύσουν ανθρώπους. Ελπίζω ο παλιός στον χώρο κ. Σιμιτζόγλου να δείξει μεγαλύτερη ευαισθησία. Και σοβαρότητα.

Ευτυχία
Η ευτυχία των περισσότερων προπονητών του ελληνικού πρωταθλήματος είναι η διακοπή του πρωταθλήματος και μην ακούτε τι λένε. Ολοι χαρούμενοι και ανακουφισμένοι είναι, αν εξαιρέσεις τον Μίτσελ, που θα βρεθεί να παίξει την Τετάρτη ίσως το σημαντικότερο ματς του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ φέτος, έχοντας μια ομάδα που θα 'χει να αγωνιστεί από τις 9 Νοεμβρίου, άντε και τον Αναστασιάδη που θα πάει στο Μινσκ διεκδικώντας μια πρόκριση στην επόμενη φάση του Γιουρόπα Λιγκ, έχοντας ανάλογα προβλήματα, αλλά κι έναν αντίπαλο πανεύκολο. Η διακοπή εξασφαλίζει ένα ολόκληρο μηνιάτικο ξεκούραστο και άνετο. Οποιος καταλάβαινε ότι ο πάγκος του έτριζε, κέρδισε χρόνο. Οποιος είχε δει την ομάδα του να ρολάρει, στενοχωριέται μεν, πλην όμως, αν μελλοντικά στραβώσουν τα αποτελέσματα, θα 'χει μια χαρά δικαιολογία: είχαμε διακοπή του πρωταθλήματος πάνω στο καλύτερο, θα πει, και η ομάδα έχασε τη φόρμα της την ώρα ακριβώς που είχαμε βρει μια σειρά. Και δεν θα έχει και άδικο.

Ακόμα πιο τραγελαφικό είναι αυτό που συμβαίνει στη Football League. Υπάρχουν προπονητές που δουλεύουν με τις ομάδες τους από τον περασμένο Ιούλιο, όταν και ξεκίνησαν προετοιμασία, και μέχρι τώρα έχουν δει τις ομάδες τους να δίνουν τέσσερα ματς! Το πώς μπορεί να ελπίζεις πως θα δεις μια ομάδα να βελτιώνεται, έχοντας δώσει τέσσερα ματς σε πέντε μήνες, ειλικρινά δεν το ξέρω: αυτό που ξέρω είναι ότι κάποιος πρέπει να γράψει τις εμπειρίες του μετά το τέλος της εφετινής σεζόν.

Ωστόσο θέλω να είμαι ειλικρινής: δυσκολεύομαι να τους λυπηθώ. Για έναν πολύ βασικό λόγο: δεν έχω ακούσει κανέναν τους να διαμαρτύρεται. Θα πρεπε να χουν χαλάσει τον κόσμο, αλλά σε μια άλλη χώρα. Οχι εδώ.

Δεν ξανάγινε!
Καλός μελετητής των όσων συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες πρόσεξε μια λεπτομέρεια στα όσα είπε ο Δημήτρης Μελισσανίδης. «Αν κατάλαβα καλά» μου είπε «υπάρχει ο Κύρος Βασσάρας που είναι τσακωμένος με τον Ολυμπιακό και την ΕΠΟ και υπάρχει και η γυναίκα του η κ. Ντέπυ Βασσάρα που είναι όργανο του Ολυμπιακού στην ΕΠΟ. Ομολογώ ότι η οικογένεια Βασσάρα έχει ξεπεράσει και τους Μητροπουλαίους. Εκείνοι τουλάχιστον έπαιζαν τους θυμωμένους. Ο Θωμάς ήταν θυμωμένος γιατί δεν τον άκουγε ο Βίκτωρας κι ο Βίκτωρας θυμωμένος γιατί δεν τον άκουγε ο Θωμάς. Αλλά αγαπημένοι και σε διαφορετικά στρατόπεδα δεν ξανάγινε»!