Ο,τι κι αν τους έκανε, θεσμικά η ΕΠΟ προχώρησε στο σωστό. Όχι ότι προσέλαβε τον Μαρκαριάν. Ότι δέχθηκε την εισήγηση του Καραγκούνη για την πρόσληψη του Μαρκαριάν.

Η συγκυρία για τον Γκιρτζίκη ήταν τόσο win-win που ήθελε...πολλή τέχνη για να γίνει κάτι διαφορετικό. Ποτέ δεν ξέρεις με τους Γκιρτζίκηδες, βέβαια. Περίπου τόση (τέχνη) είχε επιστρατεύσει ο Σαρρής για να ξηλωθεί, επί τη ελεύσει Ρανιέρι, ό,τι επιτυχημένο προϋπήρχε. Η ευθύνη πλέον, και με τον νόμο που λένε, περνά στο τερέν του Καραγκούνη.

Όπως με τον ποδοσφαιριστή, έτσι και με τον προπονητή είναι ανοησία το ερώτημα της ηλικίας. Τι σε νοιάζει, πόσων ετών είναι; Σε νοιάζει μονάχα, πόσο ικανός (και συμβατός) είναι. Τα δε κριτήρια, να έχει προτέρα υπηρεσία σε Εθνική κ.λπ., μπαίνουν για να μπαίνουν. Εάν ίσχυαν αυτά, ούτ’ ο Γκαγκάτσης έπρεπε να πάρει τον Ρέχαγκελ ούτ’ ο Πιλάβιος τον Φερνάντο Σάντος.

Τα κριτήρια είναι φιοριτούρα. Επινοούνται εκ των υστέρων. Για να υποστηρίξουν τα αποφασισμένα εκ των προτέρων. Το αληθινό κριτήριο με τον Μαρκαριάν ήταν ένα και μοναδικό. Ότι τον γουστάρει, υπό την έννοια ότι τον θεωρεί ικανό και συμβατό, ο Καραγκούνης. Τελεία. Σαν τώρα θυμάμαι σε ταξίδια της Εθνικής, σε χρόνους ανύποπτους, τον Καραγκούνη να συζητά «είδες τι κάνει ο Σέρχιο στο Περού;»

Διαβάστε αναλυτικά στο sdna.gr 

Εθνική Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS