Ο "Κάρπετ" γράφει για Ζαρντίμ και Ολυμπιακό

Θύμισε σε πολλούς πόσο καλός προπονητής είναι ο Ζαρντίμ. Μόνο που άλλο καλός προπονητή κι άλλο καλός προπονητής για τον Ολυμπιακό.

Θυμάμαι ότι πέρυσι που είχα πάει στη Λισσαβώνα για τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ διασκέδαζα ρωτώντας τους ντόπιους για το τι πιστεύουν για τους Πορτογάλους που ξέρουμε καλά στην Ελλάδα εννοώ τον Σάντος, τον Φερέιρα, τον Πάουλο Σόουζα κ.λπ. Οι πιο πολλοί έλεγαν για τους συμπατριώτες τους γενικότητες. Οταν η συζήτηση έφτανε στο Λεονάρντο Ζαρντίμ, όλοι γούρλωναν τα μάτια και με ρωτούσαν πώς είναι δυνατόν να άφησε ο Ολυμπιακός αυτόν τον προπονητή να φύγει για να γυρίσει στη Λισσαβώνα και στη Σπόρτινγκ. Ο Ζαρντίμ πέρυσι έκανε μια εξαιρετική χρονιά με τη Σπόρτινγκ και φέτος τα πάει πολύ καλά και στη Μονακό, που θυμίζω πως το καλοκαίρι πούλησε μερικούς από τους καλύτερους παίκτες της με πρώτο τον Χάμες Ροντρίγκες.

Αήττητος
Τον Δεκέμβριο του 2012 όταν ο Ζαρντίμ ήταν ακόμα προπονητής στον Ολυμπιακό είχε δώσει μια συνέντευξη στην Πορτογαλία και είχε δηλώσει πως στόχος του ήταν να κερδίσει το πρωτάθλημα αήττητος. Είχα γράψει τότε ότι το κακό για τον Πορτογάλο ήταν ότι έμοιαζε να μη θυμάται ότι αυτό πρέπει να το κάνει παρουσιάζοντας και μια ομάδα που να παίζει και καλό επιθετικό ποδόσφαιρο. Ο Ζαρντίμ είχε διαδεχτεί τον Ερνέστο Βαλβέρδε και είχε εξ αρχής δυσκολίες στη σύγκριση με τον προκάτοχό του. Η ομάδα που βρήκε αποτελούνταν από παίκτες που στην πλειοψηφία τους λάτρευαν τον προηγούμενο προπονητή, η διοίκηση είχε με τον Βαλβέρδε μια εξαιρετική συνεργασία, ο κόσμος -πρώτα από όλα- είχε συνηθίσει να βλέπει μια ομάδα πιεστική, γρήγορη, επιθετική. Γιατί αυτός ο καλός προπονητής δεν μπορούσε να καταλάβει ότι όλοι ήθελαν λίγο περισσότερο επιθετικό ποδόσφαιρο; Δεν ήταν ούτε θέμα άγχους, ούτε θέμα αντίληψης: το ποδόσφαιρο που αγαπάει ο Ζαρντίμ είναι άλλο. Είναι αυτό που έπαιξε η Μονακό στο «Εμιρεϊτς».

Επιτομή
Η φάση του δεύτερου γκολ στο Λονδίνο είναι η επιτομή της λογικής του Πορτογάλου. Υπάρχουν 9 παίκτες και ο τερματοφύλακας, όχι απλά πίσω από την μπάλα, αλλά στα όρια και μέσα στην περιοχή περιμένοντας (πολύ τακτοποιημένοι είναι αλήθεια) τους παίκτες της Αρσεναλ. Οταν μετά από κανά δυο κόντρες προκύπτει η άγια αντεπίθεση, αυτή γίνεται με όλους κι όλους δύο παίκτες! Κοντά στον σκόρερ Μπερμπάτοφ, που έχει τρέξει καμιά σαρανταριά μέτρα περιμένοντας την μπάλα υπάρχει μόνο ο πασέρ Μοουτίνιο και κανείς άλλος! Ολοι οι άλλοι (οκτώ παίκτες συνολικά) έχουν μείνει στα μετόπισθεν μην τυχόν χαθεί η μπάλα και η Αρσεναλ βρει χώρο. Αυτό γίνεται σε όλο το ματς: στην καλύτερή της επίθεση η Μονακό χρησιμοποιεί τέσσερις παίκτες. Στο τρίτο γκολ επαναλαμβάνεται το δύο εναντίον όλων και στο πρώτο γκολ ο Κοντόγκμπια έχει σουτάρει από 28 μέτρα και η μπάλα πάει στα δύχτια επειδή βρίσκει στο Μερτεζάκερ. Μπράβο στο Ζαρντίμ, αλλά αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι θα πλήρωναν εισιτήριο για να δουν μια ομάδα με τέτοια λογική.

Συνεπής
Για να μην τον κατηγορούμε ο άνθρωπος είναι συνεπής: αυτό το ποδόσφαιρο ξέρει κι αυτό το ποδόσφαιρο διδάσκει και παρ' ότι λέει καμιά κορόνα περί αγάπης για επιθετικό ποδόσφαιρο κ.λπ., ποτέ δεν υποσχέθηκε κάτι άλλο. Είναι φανερό ότι και στη Σπόρτινγκ και στη Μονακό, όταν υποχρεώθηκε να δουλέψει με μικρά παιδιά, έφτιαξε ομάδες δυσκολοκατάβλητες που ξεπέρασαν τις αρχικές προβλέψεις, χωρίς πάντως να κερδίσουν τίποτα. Πιστεύω επίσης ότι και στη Λισσαβώνα και στο Μονακό ο άνθρωπος θα αγαπηθεί γιατί πήρε αποτελέσματα που κανείς δεν περίμενε. Αλλά στον Ολυμπιακό κάτι ανάλογο δεν το κατάφερε.

Κριτική
Τον αδικήσαμε στην Ελλάδα; Οταν του κάναμε κριτική γιατί σε ένα ντέρμπι δεν χρησιμοποίησε τον Φετφατζίδη και τον Βλαχοδήμο σίγουρα τον αδικούσαμε εγώ δεν το έκανα, αλλά θα μπορούσα και να το 'χω κάνει. Ομως πιο πολύ αδίκησε τον εαυτό του που έχοντας στα χέρια του τότε μια ομάδα καλύτερη από τις άλλες δεν τολμούσε να παίξει λίγο επιθετικότερα, ώστε πρώτος από όλους ο ίδιος να πειραματιστεί και να μάθει και κάτι άλλο, πέρα από αυτό που αναμφίβολα ξέρει καλά.

Εντύπωση
Δεν μου κανε πάντως εντύπωση που με τη Μονακό έριξε τρία γκολ στην Αρσεναλ. Εντύπωση θα μου 'κανε, να το 'κανε αυτό ο Μίτσελ π.χ.

Πάλι λάθη
Η ευχάριστη έκπληξη στο Καραϊσκάκη ήταν η παρουσία του κόσμου του Ολυμπιακού: παρά τις πρόσφατες κακές εμφανίσεις, τη βροχή και το κρύο πολύς κόσμος έδωσε το «παρών» για να υποστηρίξει την ομάδα του Περέιρα και η παρουσία του βοήθησε τον πρωταθλητή να μπει στο ματς καλά. Πριν καλά-καλά οι παίκτες ζεσταθούν, ο Μήτρογλου έστειλε την μπάλα στα δίχτυα ολοκληρώνοντας σωστά τη μία από τις δύο ευκαιρίες που είχε στη διάθεσή του και ο Ολυμπιακός προηγήθηκε. Μία λιγότερο έμπειρη ομάδα από τη Ντνίπρο θα πανικοβαλλόταν, αλλά οι Ουκρανοί έδειξαν προετοιμασμένοι για το ενδεχόμενο. Με πολλή πίεση, δεν άφησαν τον Ολυμπιακό να πλησιάσει στην περιοχή και στο μισάωρο εκμεταλλεύτηκαν ένα ακόμα λάθος της άμυνας του Ολυμπιακού σε στημένη φάση και ισοφάρισαν. Οποιες ελπίδες για θαύματα είχαν απομείνει τελείωσαν στο 50΄όταν ο Μιλιβόγεβιτς έκανε ένα σκληρό και σκόπιμο φάουλ και αποβλήθηκε. Ο Ολυμπιακός προς τιμή του δεν παράτησε το ματς και κυνήγησε μία νίκη γοήτρου, αφού ο Ρομπέρτο τον γλίτωσε σε δυο-τρεις φάσεις: θα μπορούσε να την πάρει στο 90'με πέναλτι γκολ του Τσόρι, αλλά το αβαντάζ του δεν κράτησε ούτε ένα τρίλεπτο - στο 93' ο Κάλινιτς ανενόχλητος ισοφάρισε.

Ο κόσμος του έμεινε με την εντύπωση πως χάθηκε μια ακόμα ευκαιρία. Δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά δεν έχει σημασία. Σημασία έχει πως η Ελλάδα πέφτει κάτω από τη 13η θέση και από τη μεθεπόμενη χρονιά όλοι θα δίνουν καλοκαιρινά προκριματικά.

Πρέπει να αποτελέσει λόγο προβληματισμού όλων, η εφετινή αποτυχία των ελληνικών ομάδων να εκμεταλλευτούν τις έδρες τους. Ο ΠΑΟ έχασε στη Λεωφόρο τη δυνατότητα να παίξει στα πλέι oφ του Τσάμπιονς Λιγκ και στη φάση των ομίλων δεν κέρδισε ούτε την Εστορίλ. Ο ΠΑΟΚ έχασε την πρόκριση στην Τούμπα από την Γκινγκάμπ. Ο Ατρόμητος την πάτησε καλοκαιριάτικα στην Αθήνα από τους Βόσνιους.