Αυτή η Βέροια είναι η σημαιοφόρος του επαρχιακού κομπλεξισμού. Την είχα δει να είχε σκυλιάσει και όταν αντιμετώπιζε τον Ολυμπιακό. Αγνώριστη. Με πάθος και δύναμη. Το ίδιο ήταν στο ξεκίνημα του αγώνα με τον Παναθηναϊκό. Τον έπιασε από τα αυτιά και τον χαστούκιζε και τον στριφογύριζε. Άδικο που του έβαλε μονάχα ένα γκολ στο ημίχρονο της απόλυτης κυριαρχίας της.
Βεβαίως μιλάω για επαρχιακό κομπλεξισμό. Να δείξουμε ποιοι είμαστε όταν παίζουμε με τους μεγάλους. Δεν έχουμε αγωνιστική κουλτούρα μαραθωνοδρόμου. Δεκαθλητή. Δεν συμμετέχουμε σ’ ένα πρωτάθλημα, δηλαδή σ’ έναν πόλεμο. Για μας υπάρχει μονάχα μια μάχη. Όταν βρεθούμε απέναντι στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό, στον κάθε μεγαλόσχημο. Στα άλλα ματς είμαστε… άλλοι. Είμαστε αλλού.
Αυτή, λοιπόν, η «κομπλεξική» Βέροια έσβησε τον Παναθηναϊκό που εμφανίστηκε με σβηστές μηχανές. Χειρώτερος από την ήττα του με τον Ατρόμητο. Ευχαριστημένος να είναι που καθάρισε μ’ ένα τεμάχιο. Επί της ουσίας οι παίκτες του Αναστασίου είχαν υπεροχή μονάχα στα… φάουλ.
Δεν μου λέει τίποτα ο «βελτιωμένος» Παναθηναϊκός του β’ μέρους. Κάποια στιγμή η Βέροια οπισθοχώρησε, έγινε σχεδόν απαθής. Καμμία σχέση με την ομάδα του πρώτου ημιχρόνου που ήταν για χειροκρότημα. Ψυχωμένη και συμπαγής.
ΜΕΖΕΣ Ο ΠΑΟ της λαϊκής βάσης για τον Ολυμπιακό, γράφει ο apodytiriakias.gr