Οχι μόνο για να σώσει μια χρονιά χωρίς τίτλο, όχι μόνο για να κλείσει «γλυκά» η σεζόν, αλλά για να μην υπάρξει πισωγύρισμα σε σχέση με πέρυσι, για να καταλάβει μια θέση προνομιακή με λιγότερη ταλαιπωρία στα προκριματικά, για να ελπίζει σε μια καλή ζαριά στον τρίτο προκριματικό και -αν τα πράγματα πάνε καλά φέτος -στα πλέι oφ του Τσάμπιονς Λιγκ, διότι πολύ απλά αν καταφέρει να μπει στους ομίλους, ουσιαστικά με τα χρήματα που θα πάρει ρεφάρει όλη τη χασούρα και τα χρέη των τελευταίων ετών. Και εδώ, ερχόμαστε στο δεύτερο κομμάτι που είναι σε άμεση συνάρτηση με τα αγωνιστικά: στον μεταγραφικό σχεδιασμό. Διότι μόνο με μεταγραφές επιπέδου «πρόπερσι» και όχι επιπέδου «πέρυσι» μπορεί ο Παναθηναϊκός να δυναμώσει αγωνιστικά τόσο, που να μπορεί να κοιτάξει ρεαλιστικά τις ευρωπαϊκές του πιθανότητες στα μάτια. Με άλλα λόγια, πρέπει να του βγουν οι μεταγραφές που θα κάνει όπως του βγήκαν πριν 1,5-2 χρόνια, τότε που με εξαίρεση τον Μπαϊράμι πρόσφεραν όλοι αυτοί που ήρθαν πολλά ή πάρα πολλά και σίγουρα με μεγαλύτερα ποσοστά σε σχέση με την τρέχουσα σεζόν, όπου ουσιαστικά μόνο ο «καλοκαιρινός» Στιλ και ο «χειμερινός» Ταυλαρίδης έδωσαν και δίνουν πολλά.

 

 

Το καλό εΙναι ότι ο μεν Στιλ είναι 30 και αν τα πράγματα πάνε καλά, η ομάδα έχει βρει έναν πραγματικά καλό τερματοφύλακα για χρόνια. Το κακό είναι ότι ο δε Ταυλαρίδης είναι 35+ και η ομάδα δεν μπορεί να περιμένει πολλά ακόμα από έναν αμυντικό, που άργησε μερικά χρόνια να φορέσει τα πράσινα. Πάνω που η ομάδα βρήκε ένα συνεπές και αξιόπιστο αμυντικό δίδυμο, πρέπει η ομάδα να αντιμετωπίσει όχι τόσο την προχωρημένη ηλικία του Ταυλαρίδη, αλλά την αβεβαιότητα με το μέλλον του Σίλντενφελντ. Διότι ως γνωστόν τη θέση του κεντρικού αμυντικού την αντιμετωπίζουμε ως δύο παίκτες αλλά «μια ψυχή», ως ένα δίδυμο και όχι ως δύο ξεχωριστούς παίκτες, που πρέπει να είναι συμβατοί, πρέπει να έχουν χημεία και καλή συνεργασία.

 

Γι' αυτό και στον Παναθηναϊκό κάνουν μεγάλη προσπάθεια να κρατήσουν τον Σίλντενφελντ και τα επόμενα χρόνια, προσφέροντάς του πολυετές συμβόλαιο, κάνοντας υπέρβαση στα χρήματα του ετήσιου συμβολαίου του, βάζοντας διάφορα μπόνους που μπορούν να ανεβάσουν τις απολαβές του λίγο πιο κάτω από τα «επίπεδα Μπεργκ». Ο Σίλντενφελντ μένει ελεύθερος, είναι 30 ετών, είναι εν ενεργεία διεθνής με την Κροατία, πήγε Μουντιάλ το προηγούμενο καλοκαίρι (άσχετα αν δεν έπαιξε), μπορεί να διεκδικήσει περισσότερα χρήματα στο συμβόλαιό του, αφού δεν χρειάζεται να δοθούν χρήματα στην Ντιναμό Μόσχας, τον «ζαχαρώνει» η Ντιναμό Ζάγκρεμπ και τον παρακολουθούν κι άλλες ομάδες. Το ότι περνάει καλά στην Ελλάδα, απολαμβάνει τη ζωή εδώ, έχει δεθεί με τον Παναθηναϊκό και τον κόσμο του είναι στα «συν», αλλά όλα αυτά δεν αρκούν από μόνα τους για να πει το «ναι» - στα 30 του, ψάχνει για το τελευταίο καλό συμβόλαιο που μπορεί να βρει στην Ευρώπη. Μετά, μπορεί να υπάρξει μια καλή «αρπαχτή» στα πετροδολάρια, στις ΗΠΑ, την Ινδία ή κάπου αλλού.

 

Αν κλείσει θετικά η υπόθεση αυτή για τον Παναθηναϊκό, τότε θα κλείσει ένα ανοιχτό μέτωπο και θα μπορεί η ομάδα να κάνει τα πλάνα της για τις άλλες θέσεις που χρειάζεται ενίσχυση ή διορθωτικές κινήσεις. Αν όμως δεν παραμείνει ο Σίλντενφελντ, τότε από εκεί θα πρέπει να ξεκινήσει ο μεταγραφικός σχεδιασμός. Κι αυτό δεν θα είναι απλά ένα ακόμα μέτωπο, αλλά ένας μεγάλος πονοκέφαλος.

Πηγή: Sportday

Σίλντενφελντ Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS